Ο λαός δοκιμάζεται από τα αλόγιστα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης. Άνθρωποι χορτάτοι που τσεπώνουν κάθε μήνα γύρω στα 10.000 ευρώ, χώνουν το μαχαίρι βαθιά στο πετσί κάθε Έλληνα και του στραγγίζουν κάθε απομεινάρι ελπίδας, ζωής και δημιουργικότητας. Άνθρωποι που δεν έχουν κατέβει στο πεζοδρόμιο να δούνε τι γίνεται. Που δεν περπάτησαν σε λαϊκή αγορά, που δεν έχουν ούτε ένα ένσημο εργασίας , χαρτογιακάδες της κακιάς στιγμής, αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς Ψεύτες εξ ιδιοσυγκρασίας και κατ επάγγελμα , τολμάνε να λένε δημόσια πως ο Ελληνικός λαός τους εμπιστεύεται και αποζητά τα μέτρα που επιβάλλουν , χωρίς να ακουμπάνε το σινάφι τους και την πλούσια μερίδα του λαού, που κι αυτή προκαλεί με την επίδειξη σκαφών και χλιδής. ΄Ανθρωποι που χώθηκαν και βολεύτηκαν στη Βουλή λέγοντας πως λεφτά υπάρχουν κι εξαπατώντας τον Ελληνικό λαό, που άλλη εντολή τους έδωσε και ποτέ εντολή πείνας για το στομάχι του και εξαθλίωσης οικονομικής κοινωνικής.
Μέσα σε όλα αυτά θα περίμενε κανείς την εμφάνιση του Μεσσία. Του ανθρώπου εκείνου που θα έμπαινε μπροστά και θα ηγείτο των ....πεινασμένων και καταφρονεμένων , αλλά τέτοιος προς το παρών δεν υπάρχει. Γιατί για να τον εμπιστευτεί ο κόσμος πλέον πρέπει και δικός του να είναι και προσωπικότητα να έχει ώστε να μπορεί να τον καταλάβει και να τον πείσει.
Την ίδια ώρα μουγγάθηκαν και οι παπάδες. Κι όταν λέω παπάδες, αναφέρομαι στους υψηλόβαθμους ρασοφόρους, τους δεσποτάδες όπως τους λέγαμε παλιότερα. Κουκουλωμένοι στα χρυσοποίκιλτα τους άμφια, με γεμάτο στομάχι , ούτε τη σημαία της ελπίδας μπορούν να σηκώσουν, ούτε λόγο να αρθρώσουν. Ίσως φοβούνται για τα δικά τους κεκτημένα, ίσως δεν νοιάζονται για τη δυστυχία του λαού, ότι και να συμβαίνει, έπαψαν να είναι οι ηγέτες , έπαψαν να είναι όπως ο Χριστός και η θρησκεία μας τους θέλει. Και προκαλούν με την επίδειξη που κάνουν σε πανηγύρια και θρησκευτικές εκδηλώσεις. Προκαλούν ακόμη κι όταν δεν τολμάνε να υψώσουν φωνή τουλάχιστον συμπαράστασης προς τους δοκιμαζόμενους του ποιμνοίου τους που είναι και η συντριπτική πλειοψηφία. Από την εποχή του αείμνηστου Χριστόδουλου έχουμε να ακούσουμε φωνή παππά!!!
Τι κρίμα !
Μέσα σε όλα αυτά θα περίμενε κανείς την εμφάνιση του Μεσσία. Του ανθρώπου εκείνου που θα έμπαινε μπροστά και θα ηγείτο των ....πεινασμένων και καταφρονεμένων , αλλά τέτοιος προς το παρών δεν υπάρχει. Γιατί για να τον εμπιστευτεί ο κόσμος πλέον πρέπει και δικός του να είναι και προσωπικότητα να έχει ώστε να μπορεί να τον καταλάβει και να τον πείσει.
Την ίδια ώρα μουγγάθηκαν και οι παπάδες. Κι όταν λέω παπάδες, αναφέρομαι στους υψηλόβαθμους ρασοφόρους, τους δεσποτάδες όπως τους λέγαμε παλιότερα. Κουκουλωμένοι στα χρυσοποίκιλτα τους άμφια, με γεμάτο στομάχι , ούτε τη σημαία της ελπίδας μπορούν να σηκώσουν, ούτε λόγο να αρθρώσουν. Ίσως φοβούνται για τα δικά τους κεκτημένα, ίσως δεν νοιάζονται για τη δυστυχία του λαού, ότι και να συμβαίνει, έπαψαν να είναι οι ηγέτες , έπαψαν να είναι όπως ο Χριστός και η θρησκεία μας τους θέλει. Και προκαλούν με την επίδειξη που κάνουν σε πανηγύρια και θρησκευτικές εκδηλώσεις. Προκαλούν ακόμη κι όταν δεν τολμάνε να υψώσουν φωνή τουλάχιστον συμπαράστασης προς τους δοκιμαζόμενους του ποιμνοίου τους που είναι και η συντριπτική πλειοψηφία. Από την εποχή του αείμνηστου Χριστόδουλου έχουμε να ακούσουμε φωνή παππά!!!
Τι κρίμα !
