Νέα ήθη από την ΕΠΟ

Νέα διοίκηση στην ΕΠΟ, νέα ήθη, νέες μεθόδους και ο καιρός είναι αυτός που θα δείξει το ορθό και ασφαλές όλων αυτών των ενεργειών.
Με ανακοίνωση της η Ομοσπονδία έκανε γνωστό ότι οργανώνει την ...άμυνα της απέναντι σε όλους όσους ασχολούνται με τα πεπραγμένα της , ενώ θα προσπαθήσει να προβάλει το έργο της με επαγγελματικό τρόπο.
Από τη μια η Ομοσπονδία απειλεί με μηνύσεις και αγωγές εναντίον όποιου δυσφημεί το έργο και τις πράξεις της. Κι από την άλλη αναφέρει πως θα συμβληθεί με διαφημιστικό οργανισμό για την προβολή του έργου της.
Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω ποιος εγκέφαλος έθεσε στο τραπέζι των συζητήσεων τέτοια θέματα ώστε να γίνουν αποφάσεις.
Η ΕΠΟ οργανωτικά δηλαδή είναι τόσο ανίκανη ώστε να απαιτείται σε τέτοιες μάλιστα εποχές δαπάνη προβολής του έργου της; Κάτι τέτοιο δεν είχε γίνει ποτέ μέχρι σήμερα κι αμφιβάλω αν υπάρχει άλλη Ομοσπονδία που να κινείται κατ αυτό το τρόπο. Το επικοινωνιακό κομμάτι κάθε επιχείρησης ή οργανισμού είναι θέμα εσωτερικών κινήσεων από τα αρμόδια τμήματα, αρκεί αυτά να οργανωθούν σωστά. Η επικοινωνιακή πολιτική έχει πολλές λύσεις και κατευθύνσεις, αρκεί να συνταχθεί ένα σωστό πρόγραμμα κινήσεων και εφαρμογών.
Το έργο της Ομοσπονδίας φαίνεται στις διοργανώσεις που κάνει, στα αποτελέσματα, στην αποδοχή του κόσμου και δεν χρειάζεται διαφημιστικός φορέας για να φανεί.
Η ΕΠΟ οφείλει να κάνει έργο σε θέματα οργάνωσης, καταπολέμησης της βίας, ανάπτυξης του αθλήματος, εφαρμογής των νόμων και των κανόνων του αθλήματος προς κάθε κατεύθυνση και με ίσες αποστάσεις. Αν κάτι από αυτά και άλλα πολλά δεν γίνουν, καμία διαφημιστική προβολή δεν μπορεί να πετύχει.
Αντί λοιπόν να γίνονται δαπάνες άσκοπες , ας φροντίσουν οι διοικούντες να οργανώσουν όλους τους τομείς και να κινηθούν με διαφανείς τρόπους προς όλους.
Από την άλλη η απειλή των μηνύσεων και αγωγών δείχνει αδυναμία, αλλά και πρόκληση.
Φυσικά είμαι υπέρ της θέσης να λογοδοτούν στη δικαιοσύνη όσοι με πρόθεση δυσφημούν πρόσωπα της διοίκησης και τον ίδιο τον οργανισμό. Αλλά αυτό δεν λέγεται, ούτε προαναγγέλλεται, είναι αυτονόητο.
Κριτική στο έργο της διοίκησης θα γίνεται είτε το θέλουν, είτε όχι οι διοικούντες. Κι είναι γνωστό πως και οι κρίνοντες κρίνονται....
Κανείς δεν μπορεί και με κανένα τρόπο να βάλει φίμωτρο στα ΜΜΕ ή στη κοινή γνώμη. Κι όποιος το επιχείρησε είχε τα αντίθετα αποτελέσματα.
Η ΕΠΟ οφείλει να χαράξει μια σωστή επικοινωνιακή πολιτική και να είναι ανοιχτή σε κάθε τι. Γιατί η ΕΠΟ δεν αποτελεί μαγαζάκι κανενός και οι διοικούντες αυτήν δεν είναι παρά πρόσκαιροι διαχειριστές των θεμάτων και καταστάσεων της.
Η προβολή του έργου γίνεται πάντα μέσω των εσωτερικών υπηρεσιών , όπως γραφείο Τύπου, τμήμα δημόσιων σχέσεων , μάρκετινγκ κ.α.
Πιστεύω πως η απειρία των διοικούντων οδήγησε σε τέτοιες αποφάσεις που καλό είναι να μη προχωρήσουν , αλλά αντίθετα να γίνει μια επανασυζήτηση των θέσεων και να ληφθούν σωστές αποφάσεις και να γίνουν σωστές ενέργειες.
Το ποδόσφαιρο είναι ένα λαϊκό άθλημα που αγγίζει κάθε κομμάτι της επικράτειας, κι αυτό πρέπει η ΕΠΟ να το αγκαλιάσει και να περάσει τα δικά της μηνύματα.
Η σωστή εφαρμογή των αθλητικών νόμων και κανόνων χωρίς εξαιρέσεις δίνει την εικόνα σοβαρότητας που απαιτείται να έχει ο χώρος.
Το ενδιαφέρον της ΕΠΟ σε όλες μα όλες τις Ενώσεις και η βοήθεια της για ομοιόμορφη ανάπτυξη είναι ένα άλλο κομμάτι και η προβολή όλων αυτών των γεγονότων που γίνονται είτε από την Ομοσπονδία, είτε από τις Ενώσεις, δίνουν στο κόσμο να καταλάβει την αλλαγή και την ιδιαιτερότητα. 

Η άλλη πλευρά των δημοσκοπήσεων

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν πως κανένα κόμμα δεν μπορεί να κάνει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Αυτό σημαίνει πως θα έχουμε πάλι κυβέρνηση συμμαχίας όποτε και να γίνουν εκλογές. Δηλαδή άλλους θα ψηφίζουμε κι άλλοι θα κυβερνάνε.
Οι δημοσκοπήσεις όμως αυτές δείχνουν κι άλλα πολλά και σημαντικά θέματα.
Κόμματα όπως το ΛΑΟΣ και οι ΑΝ.ΕΛ μένουν εκτός Βουλής, όπως και κάτι άλλοι Οικολόγοι κ.λ.π,κ.λ.π. Δείχνουν ακόμη και πολιτικούς μη σκεπτόμενους , καθώς καθένας που φεύγει από το μαντρί, αντί να πάει σπίτι του, προσπαθεί να βρει συνεταίρους για να στήσει μια πολιτική επιχείρηση, ένα κόμμα δηλαδή για να μας σώσει, χωρίς φυσικά να τους το έχουμε ζητήσει.

Φ. Κουβέλης, Αντ. Σαμαράς, Βαγ. Βενιζέλος

Καθένας από αυτούς κάτι έχει μάθει στη ζωή του, μερικοί μάλιστα έχουν σπουδάσει, αλλά ελάχιστοι έχουν κολλήσει ένσημα. Τους αρέσει να το παίζουν σωτήρες του λαού , να ζούνε σε καλό επίπεδο , να αυτοπροβάλλονται και να πιστεύουν πως κάνουν κάτι. Ελάχιστοι ξαναγύρισαν στις δουλειές τους. Γιατί το κυνήγι του μεροκάματου είναι πολύ δύσκολο και σου αλλάζει τα δεδομένα μιας χλιδάτης ζωής.
Ο Σύριζα, παραμένει σταθερός στα ποσοστά του και δεν μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου παρά την δυσαρέσκεια του στη ΝΔ από την φορολαίλαπα που επιβάλει και τα μεγάλα ψέμματα που λέει, όπως για παράδειγμα εκείνα περί ισοδύναμων... Κι αντί να ψάξουν οι αρμόδιοι να δούνε τι φταίει, προσανατολίζονται σε νέους φίλους από τη Λατινική Αμερική, που ωστόσο δεν μπορούν στην ουσία να βοηθήσουν, ούτε με δανεισμό χρημάτων, ούτε με επενδύσεις. Το χειρότερο είναι πως ο Αλέξης και οι συν αυτώ δεν μπορούν να καταλάβουν πως ο Ελληνικός λαός δεν μπορεί να ακολουθήσει τη ζωή και τις συνήθειες των λαών της Λατινικής Αμερικής. Γιατί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αν ήθελε να μάθει μεγάλες αλήθειες, έπρεπε να ζητήσει να του κάνουν μια περιήγηση, όχι στα αξιοθέατα αυτών των χωρών, αλλά στις φτωχογειτονιές και τα περίχωρα τους. Τότε θα καταλάβαινε πολλά...ελπίζω.
Για το ΠΑΣΟΚ του 5,7 % δεν χρειάζεται να πει κανείς πολλά, αλλά ότι απλά έκλεισε τον κύκλο του και στηρίζεται πλέον μόνο από τον στενό πυρήνα εξάρτησης για πολλούς και διάφορους λόγους. Το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα τελείωσε και οι ηγέτες του αν θέλουν να υπάρχουν , πρέπει να επαναπροσδιορίσουν τα πάντα, από την φιλοσοφία και τα πιστεύω, έως το πρόγραμμα και την δομή του. Κυρίως όμως να ξετινάξουν τον βραχνά μιας κακής οικογενειοκρατικής νοοτροπίας που το περιέβαλε.


Αλ. Τσίπρας

Το ΚΚΕ είναι δογματικό, λέει πολύ σωστά πράγματα που ωστόσο δεν εφαρμόζει και δεν έχει τη δύναμη να ανοίξει τις πόρτες για τον ευρύτερο αριστερό κόσμο. Μιλάει κατά του κεφαλαίου, αλλά δεν υπερασπίζεται το λαό και το δείχνει με συμπεριφορές πολλές στις δικές του επιχειρήσεις. Λογικά σε αυτή τη κρίση το ΚΚΕ έπρεπε να παίξει ισχυρό ρόλο, αρκεί να το μπορούσαν οι ηγέτες του αλλάζοντας τακτική και μεθόδους. Τα ξύλινα γράμματα, η στενή αντίληψη ορισμένων πραγμάτων και η απολυτότητα σε πολλά θέματα είναι αυτά που τρομάζουν το κόσμο και στρέφεται σε άλλα αριστερά και ιμιτασιόν κόμματα.
Ιδιαίτερος προβληματισμός υπάρχει για την σταθερότητα του ποσοστού της Χρυσής Αυγής. Κι αυτό πρέπει να το καταλάβουν και να το διερευνήσουν τα άλλα κόμματα της Βουλής που ανέστησαν αυτό το κόμμα,από τον επί χρόνια λήθαργο του. Βέβαια και η Χρυσή Αυγή θα κάνει τον κύκλο της όπως και άλλα κόμματα που κατά καιρούς εμφανίστηκαν ως κομήτες στη ζωή μας.
Το ζήτημα είναι πως τον πιο σημαντικό ρόλο θα παίξει το 25% του λαού που σήμερα είτε είναι αναποφάσιστο, είτε σπέρνει εδώ κι εκεί τη ψήφο του. Κι αυτό το αόρατο πολιτικά ποσοστό είναι ένας μεγάλος γρίφος που εγγυμονεί πολλούς κινδύνους.
Οι δημοσκοπήσεις είναι χρήσιμες για εκείνους που ξέρουν, αλλά και που θέλουν να τις αναλύσουν. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι ο ελληνικός λαός άλλαξε και δεν μένει πλέον εγκλωβισμένος σε ψευδή πιστεύω. Η οικονομική εξαθλίωση που επέρχεται καθημερινά σε μεσαία και χαμηλά στρώματα, η ανεργία, η ανέχεια, η απόγνωση, η απογοήτευση και η πικρία από την κοροϊδία και τα ψεύδη, μετατρέπονται σε οργή και αποφασιστικότητα για εκδίκηση και ρεβάνς.
Τελείωσαν πλέον για την πλειονότητα των Ελλήνων οι γραβατωμένοι επαγγελματίες ψεύτες της πολιτικής ζωής. Γκρεμίζονται σιγά σιγά τα τζάκια που θυμίζουν άλλες εποχές. Ο κόσμος πείστηκε πως κυβερνιέται από ανθρώπους που νοιάζονται μόνο για τον εαυτό τους και που δεν καταλαβαίνουν τα προβλήματα του.
Στην Ελλάδα λύγισε μόνο η μεσαία τάξη και κάτω, γιατί τα βάρη που της φόρτωσαν δεν αντέχονταν, οι άλλοι μια χαρά είναι και σε αυτούς συγκαταλέγονται οι πολιτικοί στο σύνολο τους. Πολιτικοί που ποτέ δεν έζησαν το άγχος μιας ακάλυπτης επιταγής, που δεν πήραν ποτέ το χαρτί της απόλυσης ή εκείνο της έξωσης. Πολιτικοί που δεν ταπεινώθηκαν εξ αιτίας παράφρονων αποφάσεων άλλων. Πολιτικοί που θέλουν να τονωθεί η αγορά, αλλά δεν μας λένε τον τρόπο, απλά γιατί δεν πάτησαν ποτέ το πόδι τους στην αγορά. Με ΦΠΑ 23% , με μείωση μισθών και συντάξεων, με 1,5 εκατομμύριο απολυμένους , με τράπεζες που έχουν κλείσει τις κάνουλες και νοιάζονται μόνο για τα δικά τους αποθεματικά και με τα επιτόκια τους να φτάνουν έως τα 18% , με το πετρέλαιο και το ρεύμα στα ύψη, πως να γίνει η ανάκαμψη;
Μήπως θα ήταν προτιμότερο να ήταν ο ΦΠΑ στα 10%, να γινόταν εξονυχιστικός έλεγχος στις επιχειρήσεις που φουσκώνουν άνευ λόγου τις τιμές και παράλληλα να υπήρχε ένα υγιές σώμα προστασίας του πολίτη από τους καρχαρίες των ονείρων του;

Αλέκα Παπαρήγα

Γιατί δεν λέει κανείς πόσα χρήματα συγκεντρώθηκαν από τους φοροδιαφεύγοντες. Τι έγινε με τους κλέφτες του δημόσιου χρήματος και τόσα άλλα.
Οι εφορίες πλημμύρισαν από 300.000 και πινακίδες αυτοκινήτων, που κατατέθηκαν από ανθρώπους που δεν μπορούν να πληρώσουν το σχετικό φόρο. Πόσα χρήματα έχασε το δημόσιο; Γιατί κανείς δεν σκέπτεται πως με μικρότερους και δικαιότερους φόρους, τα έσοδα θα ήταν περισσότερα και η ζωή των ανθρώπων καλύτερη; Προφανώς στα μεγάλα Πανεπιστήμια που σπούδασαν οι εγκέφαλοι της πολιτικής ζωής δεν κάνουν το μάθημα της πρόσθεσης και της αφαίρεσης. Κι ακόμη δεν διδάσκουν τίποτε για τα απλά πράγματα της ζωής. Κι έρχονται αυτοί να σώσουν την πατρίδα με θεωρίες άπιαστες και αστείες, παραδεχόμενοι  κατά βάθος πως όλα αυτά δεν βγάζουν πουθενά.

Γι αυτό ο κόσμος στις δημοσκοπήσεις δείχνει μια άλλη εικόνα που δυστυχώς μέχρι στιγμής οι ανίκανοι δεν μπορούν να δούνε.

Το αδιέξοδο της διαιτησίας...

Το πιο ευαίσθητο κομμάτι του ποδοσφαίρου είναι η διαιτησία.
Όλοι είναι έτοιμοι να συγχωρήσουν τα λάθη των ποδοσφαιριστών και των προπονητών, αλλά κανείς δεν συγχωρεί τα λάθη των διαιτητών.
Ακόμη όλοι θέλουν τα λάθη των διαιτητών να αφορούν μόνο την αντίπαλο ομάδα, κι όχι αυτήν που υποστηρίζουν. Κι είναι γεγονός πως οι διαιτητές είναι οι μόνοι που δεν έχουν οπαδούς...
Από την άλλη έχει καλλιεργηθεί μια περίεργη ατμόσφαιρα γύρω από τη διαιτησία , με αποτέλεσμα να υπάρχει προκατάληψη και καχυποψία.
Όλοι καταγγέλλουν παρασκήνιο με ενδείξεις που προέρχονται από ασυγχώρητη πολλές φορές λάθη των διαιτητών, αλλά κανείς δεν κατάφερε να ξεσκεπάσει αυτό το παρασκήνιο που υποστηρίζει πως υπάρχει.

Γ. Δούρος - Θαν. Μπριάκος

Έτσι σε κάθε αγώνα ο διαιτητής πέραν των ικανοτήτων του χρειάζεται να έχει και πολύ τύχη, δηλαδή να μη υπάρχουν δύσκολες φάσεις και να αμφισβητηθούν οι αποφάσεις του.
Λογικά την προστασία στους διαιτητές έπρεπε να την δίνει η ΕΠΟ, αλλά η Ομοσπονδία χωλαίνει σε επικοινωνιακό επίπεδο κι ενδεχόμενα να μη γνωρίζει τον τρόπο να προστατεύσει τους διαιτητές.
Η λέξη προστασία, δεν έχει να κάνει ούτε με την συγκάλυψη λαθών, ούτε με ατιμωρησία. Αλλά να υπάρχει ένα δίχτυ προστασίας μέχρι να κριθεί η απόδοση του διαιτητή κυρίως από αρμόδια όργανα.
Ωστόσο βλέπουμε πολλές φορές κακές διαιτησίες να χαρακτηρίζονται ως επιτυχημένες , με αποτέλεσμα να χύνεται πολύ νερό στο μύλο της αμφισβήτησης και της καχυποψίας.
Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί δεν υπάρχει σχέδιο και γιατί οι μετέχοντες στην ΚΕΔ εδώ και πολλά χρόνια , γίνονται διεκπεραιωτές διαδικασιών , παρά μάνατζερ στο χώρο.
Στην συντριπτική τους πλειονότητα τα μέλη που τοποθετήθηκαν τα τελευταία χρόνια στην ΚΕΔ ήταν πρώην διεθνείς διαιτητές. Κι αυτό σημαίνει οι κατά τεκμήριο καλύτεροι διαιτητές και με μεγάλες εμπειρίες διεύθυνσης αγώνων στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Αυτό όμως δεν σημαίνει πως είχαν ή έχουν την ικανότητα να κουμαντάρουν την διαιτησία και να την βελτιώσουν. Άλλωστε πολλά χρόνια τώρα η διαιτησία στη χώρα μας παραμένει στάσιμη και σε χαμηλά επίπεδα.
Τελευταίο κρούσμα κακής διαιτησίας ήταν ο Δημητρόπουλος στον αγώνα κυπέλλου Παναχαϊκής - Ολυμπιακού , που είχε σαν αποτέλεσμα να διακοπεί το ματς μόλις 2' πριν την κανονική του λήξη...
Τον Δημητρόπουλο ωστόσο τον επέλεξε για την κατηγορία η ΚΕΔ.
Τον Δημητρόπουλο τον όρισε στο συγκεκριμένο παιγνίδι επίσης η ΚΕΔ.
Άρα τα λάθη της είναι δύο. Κι αυτά αποδεικνύουν πως δεν λειτουργούν σωστά.
Δηλαδή δεν μέτρησαν σωστά τις ικανότητες του διαιτητή για τη συγκεκριμένη κατηγορία και δεν έλαβαν υπόψη τους τις ιδιαιτερότητες που υπήρχαν για το συγκεκριμένο παιγνίδι.
Τελικά λένε πως αυτοί που τον επέλεξαν θα τον τιμωρήσουν δια της διαγραφής του.
Αυτούς όμως ποιος θα τους τιμωρήσει;
Κι ακόμα πιστεύει κανείς πως δεν θα υπάρξει κι άλλος Δημητρόπουλος ;
Η επιτροπή αυτή λειτουργεί λάθος κι οδηγεί σε περίεργα αδιέξοδα την διαιτησία.
Πως να λειτουργήσουν ωστόσο σωστά , όταν πρέπει να ορίζουν εκατοντάδες διαιτητές κάθε εβδομάδα σε αγώνες και δεκάδες παρατηρητές;
Ο ορισμός είναι το καλύτερο σύστημα αρκεί να γίνεται σωστά και με λογική και διαφάνεια.


Αλ. Δημητρόπουλος

Όπως πάνε όμως οι Δούρος, Μπριάκος - δεν θέλω ακόμη να αναφερθώ για τους δύο νέους της επιτροπής Καλύβα και Τσαχειλίδη - θα οδηγήσουν σε τέλμα και αδιέξοδο και τον ορισμό....
Ο τρόπος που λειτουργεί αυτή η επιτροπή γενικά πάσχει και κανείς δεν θέλει να το καταλάβει, απλά γιατί δεν ξέρει πως μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα. Γιατί αν ξέρουν, τότε σημαίνει πως δεν θέλουν κι αυτό είναι πολύ σοβαρό.
Το κακό ξεκινάει με τις απίθανες επιλογές που κάνει η ΚΕΔ χωρίς κριτήρια αξιολόγησης και στάνταρτ. Και η συνέχεια είναι πως η εσωτερική λειτουργία των γραφειάδων πλέον της επιτροπής είναι πέρα για πέρα λαθεμένη.
Μερικοί πιστεύουν πως τα σεμινάρια βελτιώνουν τον διαιτητή. Η αλήθεια είναι πως τα σεμινάρια και όπως αυτά γίνονται απλά βοηθάνε τον διαιτητή. Άλλο βελτίωση όμως κι άλλο βοήθεια.
Μια ακόμη επισήμανση. Οι χώρα μας έχει επτά διεθνείς διαιτητές, αλλά η ΚΕΔ των πρώην διεθνών δεν τους χρησιμοποιεί στα κατ εξοχήν δύσκολα ματς και στα ντέρμπι. Το γιατί το γνωρίζουν μόνο αυτοί. Εκτός κι αν δεν κάνουν αυτοί τους ορισμούς , ή δεν πιστεύουν στην αξία των διεθνών μας.
Κι αυτά είναι θέματα που τα παρακολουθεί και η ΕΔ της UEFA, από την  οποία περιμένουμε την προώθηση των διαιτητών μας σε ανώτερο επίπεδο....
Οι της ΚΕΔ πρέπει λογικά να βλέπουν που οδηγούν τον κλάδο, αλλά δεν μιλάνε προφανώς καλυμμένοι πίσω από μια καλή αμοιβή που παίρνουν κάθε μήνα. Όπως δεν μίλησε κανείς από αυτούς όταν αποφασίστηκε η διάλυση των συνδέσμων . Κι άντε να δεχθούμε πως έτσι έπρεπε να γίνει λόγω της σύμβασης με την ευρωπαϊκή Ομοσπονδία, από εκεί και πέρα έπρεπε να έχει καταρτιστεί ειδικό πρόγραμμα τόσο για την στελέχωση των ΕΔ των ΕΠΣ, όσο και για την λειτουργία τους. Κι επειδή προηγούμενα αναφέρθηκα στους διεθνείς και την μεταχείριση τους από την ΚΕΔ πρέπει να τονίσω δύο στοιχεία. Το ένα είναι πως ενώ η ΚΕΔ ρώτησε τους διεθνείς ποιους θέλουν για βοηθούς τους, δεν τους ορίζει. Και το κάνει αυτό ακόμη κι όταν ορίζονται σε αγώνα του Ελληνικού πρωταθλήματος και σε λίγες ημέρες με άλλους βοηθούς πηγαίνουν στο εξωτερικό να διευθύνουν αγώνες... Το τραγικότερο ωστόσο είναι πως ορίζει η ΚΕΔ ως παρατηρητές διεθνών διαιτητών πρώην βοηθούς ή πρώην διαιτητές μικρότερης κατηγορίας και εμβέλειας. Στέλνουν δηλαδή τον λοχαγό να κρίνει τον στρατηγό!!!
Με τέτοιες μεθόδους και τέτοια μυαλά, κανείς δεν πρέπει να περιμένει βελτίωση, όλα είναι χύμα δυστυχώς και απλά να ευχηθούμε να μη δούμε τα χειρότερα.

Η υποβάθμιση του ποδοσφαίρου και οι ευθύνες.

Είναι ορισμένα πράγματα που σε κάνουν να σκέφτεσαι αν υπάρχει λογική και ευθύνη σε αυτούς που έχουν στα χέρια τους την τύχη του ποδοσφαίρου.
Η συνεχής απαξίωση του προϊόντος που διαχειρίζονται , δεν βγάζει πουθενά, εκτός του γεγονότος ότι διώχνει τον σκεπτόμενο φίλαθλο από τα γήπεδα και κατεβάζει το επίπεδο του ποδοσφαίρου.
Όταν σε άλλες χώρες το ποδόσφαιρο είναι γιορτή, εμείς στην Ελλάδα το μετατρέπουμε σε πόλεμο άλλοτε ουσίας και άλλοτε εντυπώσεων.
Την ευθύνη του ξεπεσμού  του αθλήματος δεν την έχουν μόνο οι παράγοντες των σωματείων και των ΠΑΕ, αλλά και η ΕΠΟ και η Super League.
Οι πρώτοι θέλοντας να καλύψουν εσωτερικές αδυναμίες και δικά τους λάθη, βάλουν πότε κατά αντιπάλων αναιτίως και πότε κατά της διαιτησίας. Τι θέλουν άραγε με αυτό το τρόπο να καταφέρουν;
Με αυτές τις πράξεις ποτέ δεν διορθώθηκε μια κατάσταση.
Διαμαρτύρονται πριν τον αγώνα κατά του διαιτητή της συνάντησης, αλλά όταν αυτός έχει καλή και σωστή απόδοση, κανείς δεν αποκαθιστά τα πράγματα με την αναγνώριση του λάθους του και με μια ειλικρινή συγνώμη.
Τι κερδίζουν οι διαμαρτυρόμενοι ; Απολύτως τίποτε, αντίθετα χάνουν πολλά, γιατί πυροδοτούν με πάθος την εξέδρα, πολλές φορές γίνονται έκτροπα που μετατρέπονται σε πρόστιμα. Και το κυριότερο δίνουν άφεση αμαρτιών σε ποδοσφαιριστές και προπονητές για τα λάθη τους....
Γιατί τα κάνουν όλα αυτά; Μα γιατί δεν έχουν την δυνατότητα να φτάσουν στο επίπεδο των βασικών αντιπάλων τους. Γιατί δεν έχουν κάνει σωστές επιλογές. Γιατί δεν έχουν χρήματα να αποκτήσουν καλούς τεχνικούς και ποδοσφαιριστές. Γιατί δεν ξέρουν να καταστρώσουν ένα σωστό πλάνο στόχων και επιδιώξεων και ακόμα γιατί είναι μικρόψυχοι και άσχετοι με το αντικείμενο.
Δεν αναφέρομαι σε κάποιον συγκεκριμένα, γιατί απλά δεν είναι ένας , αλλά πολλοί και σε όλες τι κατηγορίες οι ανόητοι. Κι αυτό είναι ένα φαινόμενο που το συναντάμε στη χώρα μας και σε άλλες χαμηλού επιπέδου.
Από την άλλη , η Λίγκα δεν κάνει απολύτως τίποτε για να προστατεύσει το προϊόν της. Και το θέμα δεν είναι να βγάλει κάποια ανακοίνωση, ή να επιβάλει κάποια ποινή, αλλά να καταστρώσει ένα πρόγραμμα ανάπτυξης του ποδοσφαίρου και ανύψωσης του επιπέδου, που σήμερα παραπέμπει  προς τριτοκοσμικές χώρες.
Η ΕΠΟ βάλλεται από πολλούς και διάφορους είτε για την αθλητική δικαιοσύνη , είτε για την διαιτησία. Η Ομοσπονδία θα μπορούσε να εφαρμόσει τους κανόνες που ισχύουν χωρίς φόβο και πάθος, αλλά εφαρμογή προς κάθε κατεύθυνση. Κι ακόμη θα μπορούσε να θεσπίσει βαρύτερες ποινές για παραβάτες που δυσφημούν το άθλημα.
Παράλληλα Λίγκα και ΕΠΟ δεν έχουν καταφέρει απολύτως τίποτε για την καταστολή της βίας. Κι η βία έχει απόλυτη σχέση με όσα δημιουργούν παράγοντες του ποδοσφαίρου.
Κι επειδή δεν έχουν γνώση πως να λύσουν αυτά τα θέματα, θα μπορούσαν πολύ εύκολα να προσφύγουν στη βοήθεια κάποιας άλλης Ομοσπονδίας, ή και της UEFA. Αν και η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία δίνει γενικές οδηγίες...
Κι επειδή όλες οι παροιμίες είναι σωστές, εδώ μπορούμε να πούμε πως το ψάρι βρομάει από το κεφάλι. Ένα κεφάλι ποδοσφαιρικά άδειο από ιδέες , σχέδια, προγραμματισμό και γεμάτο από φοβίες, συμβιβασμούς και ανοησίες.


Γιατί όλοι οι διοικούντες οφείλουν να καταλάβουν πως έχουν τεράστια ευθύνη για όλα όσα συμβαίνουν σήμερα στο ποδόσφαιρο μας και κυρίως να συναισθανθούν πως αυτοί είναι οι " ηγέτες" του χώρου που πρέπει να δρουν χωρίς δισταγμό και χωρίς εξαρτήσεις.

Τα κακά παιδιά της ΕΠΟ !

Διαβάζω με μεγάλο ενδιαφέρον πως μερικοί παράγοντες του ποδοσφαίρου μεταξύ των οποίων και μέλη του ΔΣ της ΕΠΟ, σκέφτονται να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να κάνουν ομάδα αντιπολίτευσης στον Γ. Σαρρή με σκοπό να τον ανατρέψουν από τη θέση του προέδρου.
Ονόματα δεν έχουν γραφεί κι έτσι δεν μπορώ να συγκεκριμενοποιήσω τις δικές μου θέσεις για καθένα από αυτούς, κάτι που οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ  γνωρίζουν πως δεν έχω πρόβλημα να πράξω.
Ωστόσο λένε οι ίδιες πληροφορίες πως οι πρωτεργάτες είναι στελέχη που ήθελαν αλλά δεν πήραν αξιώματα στη διοίκηση ή καλύτερα δεν πήραν τα αξιώματα που ήθελαν.
Σε πρώτη φάση να πούμε πως ο Σαρρής χρειάζεται πίστωση χρόνου και για να μάθει τη θέση και τις ευθύνες της, αλλά και για να εφαρμόσει τα σχέδια του, το πρόγραμμα του. Γιατί πως να το κάνουμε, άλλο είναι να διοικείς μια ποδοσφαιρική ένωση λίγων σωματείων , κι άλλο να είσαι η κεφαλή του ελληνικού ποδοσφαίρου.


O  πρόεδρος της ΕΠΟ  Γιώργος Σαρρής

Είναι λοιπόν πολύ νωρίς να αρχίσουν τέτοιου είδους κινήματα και συναθροίσεις συνωμοσίας.
Βέβαια οι αντιδρούντες αν δεν μπορούν να ανεχθούν την κατάσταση μπορούν να κάνουν κάτι άλλο ευκολότερο από την ανατροπή του προέδρου. Να παραιτηθούν οι ίδιοι και να ησυχάσουν.
Όταν οι κύριοι αυτοί έβαζαν υποψηφιότητα υπό τον Σαρρή , έπρεπε να γνώριζαν τον άνδρα και τις απόψεις του. Επίσης ο Σαρρής αλλά και οι ίδιοι αποφάσισαν να δοκιμάσουν ένα νέο είδος διοίκησης με τη συμμετοχή προέδρων στο ΔΣ . Πρέπει λοιπόν να δούμε αν θα περπατήσει αυτό το σχέδιο και με πιο τρόπο.
Προς το παρόν ο Σαρρής δεν έχει αλλάξει τίποτε, αλλά είπαμε είναι νωρίς.
Θα μπορούσε όμως να αλλάξει ορισμένα πράγματα απλά, αμαρτίες του παρελθόντος. Να καταργήσει δηλαδή τις μετακινήσεις τόσο του ίδιου, όσο και στελεχών του σε business class θέσεις. Να καταργήσει επίσης να συνοδεύεται από κουστωδία περιπατητών και να μαζέψει τα έξοδα , τη στιγμή που σκέφτεται να κάνει περικοπές μισθών στους υπαλλήλους. Το ίδιο πρέπει να ισχύσει και για κάθε μέλος της διοίκησης, ενώ είναι αδιανόητο να καλούνται στις συνεδριάσεις του ΔΣ όλα τα αναπληρωματικά μέλη τη στιγμή που δεν έχουν δικαίωμα ψήφου, αλλά και λόγου για το τυπικό της υπόθεσης. Η ΕΠΟ έχει χρέη και όσοι θέλουν να κάνουν ταξίδια αναψυχής από την επαρχία με διάφορα προσχήματα δήθεν υπηρεσιακών ζητημάτων της ΕΠΟ, πρέπει να σταματήσουν.
Αυτά θα ανατρέψουν τον Σαρρή αν δεν τα μαζέψει, κι όχι οι αντιδρούντες που ήθελαν και θέλουν θέσεις για το ονόρε.
Γιατί όλοι αυτοί που σήμερα διαμαρτύρονται , κατείχαν θέσεις, αλλά στο ποδόσφαιρο δεν πρόσφεραν απολύτως τίποτε. Πρόσφεραν όμως στον εαυτό τους ταξιδάκια αναψυχής, βολτούλες , τσάμπα μόστρα και φιγούρα στο χωριό.
Η ΕΠΟ θέλει αλλαγές και μάλιστα σε πολλά. Κι αν δεν τα κάνει μια νέα διοίκηση όπως αυτή με δημοκρατικών αντιλήψεων πρόεδρο, τότε ποιος θα τα κάνει;
Ο Σαρρής πρέπει να μαζέψει τα κακά παιδιά της ΕΠΟ, να νοικοκυρέψει την Ομοσπονδία περιορίζοντας τα έξοδα της και να δει μπροστά.
Κουράστηκε ο κόσμος από τους σωτήρες και τους ισόβιους παράγοντες που δεν προσφέρουν απολύτως τίποτε.
Τα τελευταία χρόνια πολλοί πέρασαν κι έφυγαν από την ΕΠΟ, δεν χάθηκε και της Βενετιάς το βελόνι, ούτε έσταξε η ουρά του γαϊδάρου. Η ΕΠΟ συνεχίζει να υπάρχει, αλλά το ζητούμενο είναι να μπορεί να αλλάζει εικόνα και να βελτιώνεται, γιατί μέχρι σήμερα βαδίζει στο τέλμα.
Ήρθε η ώρα λοιπόν ο Σαρρής να κάνει έργο , να σταματήσει τα λόγια και να κάνει αλλαγές που θα δείξουν κάτι διαφορετικό. Όλα τα άλλα είναι για κατανάλωση....

Ο Ζαρντίμ και η "χημεία" με την ομάδα !

Η συντριπτική πλειονότητα των φίλων του Ολυμπιακού δεν είναι ικανοποιημένη με την απόδοση της ομάδας και τα αποτελέσματα της μέχρι σήμερα.
Το γεγονός ότι βρίσκεται μόνη πρώτη και με διαφορά από την δεύτερη ομάδα στον πίνακα της βαθμολογίας ελάχιστα συγκινεί, αφού όλοι γνωρίζουν πως παίζει ...χωρίς αντίπαλο. Παρόλα αυτά και τους βαθμούς χάνει και με το ζόρι κερδίζει. Ωστόσο έχουν δαπανηθεί πολλά εκατομμύρια ευρώ για να έχει ο Ολυμπιακός ποιοτικούς παίκτες.
Η κρίση των περισσότερων εστιάζεται στον προπονητή της ομάδας Λεονάρντο Ζαρντίμ. Κι ίσως να μη έχουν άδικο. Ο Πορτογάλος φαίνεται να μη έχει εμπνεύσει ακόμη τους παίκτες του και κυρίως να μη τους έχει μεταδώσει τη φλόγα που πρέπει να έχουν μέσα στο γήπεδο.
Πιστεύω πως είναι θέμα κουλτούρας και νοοτροπίας.
Ο Ζαρντίμ είναι καλός προπονητής , απλά δεν έχει βρει τη χημεία του με την ομάδα και τους παίκτες.
Η απόσταση που τους χωρίζει φαίνεται κι από τη συμπεριφορά του. Κάνει αλλαγή έναν ποδοσφαιριστή και την ώρα που αυτός βγαίνει από το γήπεδο, ούτε που τον βλέπει. Δεν του δίνει το χέρι του να τον συγχαρεί για την προσπάθεια που έκανε. Τις περισσότερες φορές στους παίκτες που μπαίνουν στο γήπεδο εντολές δίνουν οι βοηθοί του... Ακόμη και ο πανηγυρισμός του στα γκολ, είναι μοναχικός, παρατηρείστε τον και θα καταλάβετε. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός που ακόμη δεν έχει δέσει με τον κόσμο.
Η διοίκηση από την άλλη έπρεπε να είχε κάνει ειδικό σεμινάριο στο νέο προπονητή - αυτό πρέπει να γίνεται πάντα - για το κόσμο, τη νοοτροπία που υπάρχει και την ιστορία του συλλόγου. Ο κόσμος του Ολυμπιακού θέλει μόνο νίκες, ακόμη και στα ματς προετοιμασίας, ακόμη και με μικρότερες ή ασθενέστερες ομάδες. Για τον κόσμο του Ολυμπιακού ένα ματς με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό, δεν είναι απλά ένα παιχνίδι, αλλά ένα ντέρμπι που πρέπει να κερδίσουν οι ερυθρόλευκοι σε όποια έδρα και να παίζουν.

Λεονάρντο Ζαρντίμ

Από την άλλη ο Πορτογάλος έχει μπερδέψει το κόσμο. Το καλοκαίρι δοκίμαζε τους παίκτες στα φιλικά, έδειχνε πως ο Τάττος θα ήταν βασικός και στη συνέχεια όχι μόνο τον εξαφάνισε, αλλά θέλει να δοθεί δανεικός σε άλλη ομάδα. Το ίδιο έγινε και με ορισμένους άλλους παίκτες, δείγμα του ότι ποτέ η διοίκηση δεν πρέπει να κάνει μεταγραφές με δικά της κριτήρια, αλλά πάντα με τη σύμφωνη γνώμη του προπονητή.
Σα να μη φτάνουν αυτά βλέπουμε τον Ολυμπιακό σχεδόν σε όλα τα ματς να παίζει συγκρατημένα, να χάνει ένα ημίχρονο ή και λιγότερο χρόνο και στη συνέχεια να δείχνει τον καλό του εαυτό. Ωστόσο ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα φύση επιθετική, κάτι που δεν το βλέπουμε συχνά. Και το σπουδαιότερο - χωρίς να κάνω τον προπονητή - δεν έχει την δυνατότητα να βρει ρόλους για δύο καλούς επιθετικούς ταυτόχρονα όπως  είναι ο Μήτρογλου και Τζεμπούρ. Κι όμως υπάρχουν προπονητές που λένε πως όλοι οι καλοί χωράνε σε μια ομάδα.
Αν σε μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός, υπάρχουν παίκτες που παίζουν μόνο σε συγκεκριμένες θέσεις,τότε έχουν γίνει λάθος επιλογές. Γιατί οι μεγάλες ομάδες , έχουν ποδοσφαιριστές που ξέρουν μπάλα, κι όχι ποδοσφαιριστές θέσεων. Κι όσοι ξέρουν μπάλα, παίζουν σε όλες τις θέσεις, γιατί ξέρουν να χρησιμοποιούν την τέχνη τους και το μυαλό τους.
Μέχρι στιγμής εγώ τουλάχιστον δεν έχω δει τον Ολυμπιακό να αμύνεται με όλους τους παίκτες και να επιτίθεται πάλι με όλους. Γι αυτό πολλοί μιλάνε για λάθη αμυντικών και κενά.
Κι επειδή πολύ κουβέντα έχει γίνει για τον Κάρολ και τις ικανότητες του, να πω ότι ένας τερματοφύλακας υπερασπίζεται μια εστία πλάτους 7,5 μ. και ύψους 2.05μ. για να πετύχει να το κάνει μόνος του πρέπει να είναι υπεράνθρωπος. Ο καλός τερματοφύλακας κρίνεται από τα ρεφλέξ του και την αντίληψη του, κι όχι αν θα προλάβει να "πετάξει" από τη μια γωνιά της εστίας του στην άλλη.
Η σημερινή ομάδα του Ολυμπιακού δεν δείχνει πάθος, δεν δείχνει αλληλεγγύη ( μεταξύ των ποδοσφαιριστών ) και δεν δείχνει ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης.
Κάποιος πρέπει να αλλάξει τα δεδομένα, κάποιος πρέπει να τους βάλει σε μια τάξη και να δώσει σε όλους να καταλάβουν - κι έχει σημασία αυτό που γράφω - ότι σε ένα ματς παίζουν μόνο11 και πρέπει να καθίσουν επτά στον πάγκο κι οι άλλοι να πάνε στην εξέδρα.
Το ερώτημα που τίθεται ρητορικά, είναι όλο το δυναμικό του Ολυμπιακού κάθε φορά στους εντός  λεκανοπεδίου αγώνες στο γήπεδο που παίζει η ομάδα;

Το να πάρει ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα , άντε και το κύπελλο δεν είναι το ζητούμενο. Αυτό που θέλει κάθε φίλος του Ολυμπιακού, είναι να κάνει ομάδα ικανή να ανέβει επίπεδο και να διακριθεί και στο εξωτερικό. Κι εδώ πρέπει να γίνεται κάποιος λάθος σχεδιασμός , γιατί κάθε χρόνο αυτός είναι ο στόχος, αλλά φανέλα με μακρύ μανίκι δύσκολα φοράνε οι παίκτες στην Ευρώπη....

Οι "στημένοι" πίνακες διαιτητών και τα λάθη της ΚΕΔ

Διαβάζω τον τελευταίο καιρό καταγγελίες παραγόντων περί σύνταξης "στημένων " πινάκων διαιτητών και δεν μπορώ να καταλάβω , αν έχει γίνει λάθος διατύπωση, ή αν υπάρχει πράγματι κάτι το μεμπτό.
Τι σημαίνει "στημένος" πίνακας;
Κάποιος από τους καταγγέλλοντες πρέπει να μας το εξηγήσει.
Και σε τελευταία ανάλυση, επειδή όλοι μας αγαπάμε ή υπηρετούμε το ποδόσφαιρο , πρέπει να μάθουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Την συγκρότηση των πινάκων την έκαναν στελέχη της διαιτησίας. Θα ήταν προτιμότερο να την έκαναν οι παράγοντες του ποδοσφαίρου;
Ο κανονισμός αναφέρει πως την συγκρότηση των πινάκων κάνει η ΚΕΔ. Να δεχθούμε πως δεν ήταν σε πλήρη και κανονική σύνθεση η ΚΕΔ. Αυτό σημαίνει πως οι πίνακες είναι παράνομοι. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Η παρανομία ή παρατυπία μέχρι το¨"στημένο" απέχει πολύ.

Ο πρόεδρος της ΕΠΟ Γ. Σαρρής και ο πρόεδρος των ορισμών Γ. Δούρος

Από τη στιγμή όμως που την απόφαση της ΚΕΔ την ενέκρινε η διοίκηση, παύει να υπάρχει παρατυπία.
Να δούμε όμως το θέμα και από την πρακτική του πλευρά.
Η ΚΕΔ με την όποια σύνθεση κατάρτισε τους πίνακες. Η διοίκηση τους ενέκρινε και υπάρχουν και ορισμένοι που διαφωνούν και αυτό είναι λογικό.
Οι διαφωνούντες πρέπει επιτέλους να μιλήσουν με ονόματα. Δηλαδή ποιοι διαιτητές μπήκαν παράνομα ή παράτυπα στους πίνακες και ποιοι δεν μπήκαν. Με την τοποθέτηση τους πρέπει να αιτιολογήσουν και την θέση τους.
Το να λένε έτσι αόριστα περί "στημένων " πινάκων δεν προσφέρουν καμία υπηρεσία στο ποδόσφαιρο που υπηρετούν.
Εδώ όμως υπάρχει ένα πρόβλημα που υφίσταται πολλά χρόνια.
Οι επιλογές των διαιτητών ΠΟΤΕ δεν ήταν αντικειμενικές, αλλά ΜΟΝΟ υποκειμενικές. Και κάτω από αυτό μπορεί καθένας να υποστηρίξει πως οι επιλογές πάσχουν ή είναι λαθεμένες.
Για να είναι αντικειμενικές οι επιλογές πρέπει να στηρίζονται σε κανόνες. Κάτι που δεν συμβαίνει σήμερα, αφού κανείς δεν γνωρίζει αν ένας διαιτητής έχει τις δυνατότητες να διευθύνει αγώνες με επικινδυνότητα, ή αγώνες ανώτερης κατηγορίας από αυτήν που αγωνίζεται.
Το σύστημα όπως ισχύει μέχρι σήμερα βολεύει πολλούς.
Έλα όμως που υπάρχουν οι πρόεδροι των Ενώσεων που θέλουν να κάνουν τα ρουσφέτια τους και να εξυπηρετούν τους διαιτητές που χρησιμοποιούν στα πρωταθλήματα τους...
Κι από αυτό το σημείο αρχίζει το μπέρδεμα.
Πόσο πιο εύκολα θα ήταν τα πράγματα αν οι επιλογές γινόντουσαν πάνω σε συγκεκριμένες συντεταγμένες και επικρατούσε στις κρίσεις η αξιοκρατία.
Ποιος όμως από αυτούς που είναι στην ΚΕΔ γνωρίζουν να χειριστούν ένα τέτοιο θέμα;
Αν κρίνουμε από την κατάσταση που επικρατεί τα τελευταία χρόνια, ή απάντηση είναι κανείς. Κι αν κάποιος γνωρίζει, το σύστημα δεν τον αφήνει να αναπτύξει τη θεωρία και τη σκέψη του.
Όλοι οι παράγοντες των Ενώσεων αλλά και της ΕΠΟ θέλουν να έχουν λόγο για την διαιτησία. Κανείς ωστόσο δεν λέει γιατί έχουν αυτόν τον έρωτα με τον χώρο της διαιτησίας.
Η ελληνική διαιτησία είναι δομημένη σε λάθος βάσεις κι γι αυτό τα θεμέλια της συνέχεια τρίζουν.
Σε αυτό βοηθάει και η εκάστοτε ΚΕΔ που δύσκολα λέει ΟΧΙ στα κελεύσματα της διοίκησης. Κι όταν σε αυτή τη περίπτωση λέμε διοίκηση, αναφερόμαστε μόνο στους ισχυρούς του ΔΣ ή τους υψηλά ιστάμενους.
Το σύστημα πάσχει στη δομή του, στην επιλογή των διαιτητών, στην εκπαίδευση, τον έλεγχο, τους παρατηρητές σε όλα.
Η ΚΕΔ ορίζει πρώην διεθνή ή μη βοηθό να κρίνει ως παρατηρητής διεθνή διαιτητή. Ήμαρτον....
Η ΚΕΔ ορίζει σε αγώνες ντέρμπι διαιτητές χωρίς πείρα που μόνο από τύχη βγάζουν χωρίς πρόβλημα τους αγώνες. Την ίδια στιγμή έχει σε απραξία τους κατά τεκμήριο καλύτερους που είναι οι διεθνείς διαιτητές.
Τι σημαίνει λοιπόν "στημένοι " πίνακες;
Σε ποιους από τους επιλεγμένους διαφωνούν οι διαφωνούντες και για ποιους λόγους;
Είναι καιρός να σοβαρευτούμε, αν και κατά τη γνώμη μου, το παραμύθι αυτό έπρεπε με τεκμηριωμένες θέσεις να είχε λήξει εν τη γενέσει του.
Απειρία διοίκησης;
Άγνοια για τα περί την διαιτησία;
Ας απαντήσουν οι ίδιοι οι διοικούντες, που νομίζουν πως η διοίκηση μιας Ένωσης 20-50 σωματείων είναι το ίδιο με το να διοικείς το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ανάλογα με την ευφυΐα τους μπορεί να μάθουν, αλλά δυστυχώς γι αυτούς μέχρι το τέλος της θητείας τους τα γεγονότα θα τους προλαβαίνουν.

Ο ντόρος για τη διαιτησία, η ΚΕΔ και η ΕΠΟ

Κάθε εβδομάδα γινόμαστε μάρτυρες των επεισοδίων διαμαρτυρίας πριν ή μετά από αγώνες ορισμένων παραγόντων του ποδοσφαίρου και ενίοτε ανόητων προπονητών.
Οι διαμαρτυρίες αυτές σκοπό έχουν να επηρεάσουν τους διαιτητές που ορίζονται σε αγώνες, ή να κάνουν εκείνους που μελλοντικά θα οριστούν, να είναι περισσότερο προσεκτικοί.
Διαμαρτυρίες ωστόσο γίνονται και για να καλυφθούν αδυναμίες αγωνιστικού περιεχομένου. Να δηλαδή για να πούνε στο κόσμο πως οι διαιτησία φταίει που δεν αφήνει την ομάδα να φτάσει στους στόχους της.
Αν μελετήσουμε τις διαμαρτυρίες , σχεδόν καμία δεν ευσταθεί. Γιατί αν ένας παράγοντας διαμαρτύρεται για ένα λάθος του διαιτητή , τότε τι να πει κανείς.
Από την άλλη σχεδόν κανείς δεν μπορεί με κατηγορηματικό τρόπο να καταγγείλει έναν διαιτητή για σκόπιμη πρόθεση αδικίας.
Διαπιστώνεται επίσης πως οι διαιτητές λάθη έχουν κάνει και σε αγώνες που δεν υπάρχουν διαμαρτυρίες. Κι αυτό εύκολα το συναντάμε από τις απόψεις ορισμένων που κάνουν κριτική των αποφάσεων των διαιτητών σε ειδικές εκπομπές.
Για τους διαιτητές υπάρχουν λάθη και λάθη. Ορισμένοι κάνουν λάθη που δεν συγχωρούνται γιατί είναι προκλητικά αδιανόητα να γίνουν. Υπάρχουν λάθη κακής θέσης και αβλεψίας, ή επιπολαιότητας, αλλά ακόμη και καθυστερημένης αντίληψης. Λάθη έχουμε και λόγω κακής συνεργασίας του διαιτητή με τους βοηθούς του.



Ο πρώην και ο νυν πρόεδρος της ΚΕΔ Γιώργος Σαρρής ( αριστερά ) και Γιώργος Καραμελίδης

Οι παράγοντες εκείνοι που έχουν καταγγελτικό λόγο για τη διαιτησία και τους διαιτητές, οφείλουν να ενεργούν υπεύθυνα , αν έχουν πρόθεση βελτίωσης και κάθαρσης του χώρου. Αντί λοιπόν να υπονοούν διάφορα και να ομιλούν περί μαφίας στη διαιτησία και στο ποδόσφαιρο, να χτυπήσουν την πόρτα ενός αρμόδιου εισαγγελέα και να παραθέσουν τις απόψεις τους. Αν πάλι οι πληροφορίες τους δεν είναι βάσιμες, ή αν δεν έχουν στοιχεία, ας κάνουν σχετική καταγγελία στα αρμόδια όργανα του ποδοσφαίρου.
Γιατί αν καταγγέλει κάποιος  ότι υπάρχει μαφία στο ποδόσφαιρο χωρίς να έχει στοιχεία και αποδείξεις, τότε ο τρόπος που ενεργεί ο ίδιος είναι μαφιόζικος.
Υπάρχει και η άλλη εκδοχή, του "πέτα λάσπη κι όλο κάτι θα μείνει...." , μέχρι που έρχεται η δικαιοσύνη και ξεκαθαρίζει επί προσωπικών θεμάτων την κατάσταση.
Οι διαμαρτυρόμενοι παράγοντες με όσα λένε το μόνο που  επιτυγχάνουν, είναι η δυσφήμιση του αθλήματος και η απομείωση του προϊόντος που έχουν. Δεν είναι δυνατόν να λες από τη μια πως όλα είναι στημένα στο ποδόσφαιρο και από την άλλη να περιμένεις φιλάθλους στα γήπεδα.... Ποιος σώφρων άνθρωπος θα αγοράσει από πάγκο που ο ιδιοκτήτης του διαλαλεί πως έχει τα καλύτερα σάπια προϊόντα;
Τα λάθη της ΚΕΔ
Από την άλλη έχουμε την ΚΕΔ που μέχρι σήμερα μας έδειξε πως δεν γνωρίζει να διοικεί το χώρο. Τα λάθη της είναι καθημερινά και φαίνονται πρωτίστως από τους ορισμούς που κάνει σε όλες τις κατηγορίες, αλλά ιδιαίτερα στην μεγάλη κατηγορία.
Για παράδειγμα να αναφερθούμε στον ορισμό του Τρικαλινού διαιτητή Αλέξανδρου Αρετόπουλου. Τον θεωρώ έναν διαιτητή μικρών δυνατοτήτων. Κι όμως φέτος σε 12 αγωνιστικές ορίστηκε 6 φορές ως βασικός διαιτητής εκ των οποίων τις 4 σε συνεχόμενα παιχνίδια, ενώ άλλες τρεις ήταν τέταρτος.
Με ποιο σκεπτικό έγινε αυτός ο ορισμός;
Είναι τόσο καλός διαιτητής; Κι αν είναι πως έκανε τόσα και τέτοια  λάθη στον αγώνα Πλατανιά - Παναθηναϊκός ;
Σε δύο αγώνες όρισαν τελευταία τον διεθνή Πειραιώτη Σπάθα, σήμερα μάλιστα είναι διαιτητής στον αγώνα Βέροια - ΠΑΟΚ, και την Πέμπτη θα διευθύνει αγώνα του Europa League . Σε κανένα από αυτά τα παιχνίδια δεν έβαλαν ως βοηθούς αυτούς που θα έχει στο ευρωπαϊκό ματς!!! Πρωτότυπο δεν είναι;
Η ΚΕΔ ρώτησε τους διαιτητές της μεγάλης κατηγορίας να προτείνουν ποιους θέλουν ως βοηθούς τους σε αγώνες. Οι διαιτητές απάντησαν , αλλά η ΚΕΔ αγνόησε την προτίμηση τους και βάζει ως βοηθούς όποιους εκείνη θεωρεί καταλληλότερους. Οπότε προς τι η ερώτηση στους διαιτητές; Η απάντηση είναι τα λάθη ασυνεννοησίας που γίνονται μεταξύ διαιτητή και βοηθών σε κάθε αγωνιστική...
Πέρα από τους ορισμούς η ΚΕΔ δείχνει την αδυναμία της και σε άλλα θέματα, όπως αυτά του πειθαρχικού ελέγχου, των παρατηρητών και της εκπαίδευσης για τα οποία θα αναφερθώ μια άλλη φορά.
Πρόσφατα όμως στη συνεδρίαση για τον καθορισμό των αρμοδιοτήτων της επιτροπής με τη νέα της σύνθεση, ο πρόεδρος της Γ. Καραμελίδης, είπε το εκπληκτικό " να φροντίσουμε να ξεπεράσουμε σε επιτυχία την ΚΕΔ υπό την προεδρία του Γ. Σαρρή..." Για ποια επιτυχία μίλησε ο νέος πρόεδρος; Δηλαδή επί Σαρρή όλα πήγαιναν ρολόι και χάλασε η κατάσταση μόλις έφυγε ο πρώην πρόεδρος;  Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα περίεργο φαινόμενο που παρατηρείται χρόνια τώρα. Κάθε πρόεδρος της ΚΕΔ ισχυρίζεται πως υπάρχει βελτίωση της διαιτησίας. Πως συμβαίνει όμως αυτό και η διαιτησία παραμένει επί χρόνια στάσιμη και με τα ίδια λάθη;
Η ΚΕΔ πρέπει να αλλάξει φιλοσοφία και νοοτροπία για να έρθουν καλύτερες ημέρες στη διαιτησία. Με τον τρόπο που διοικείται σήμερα ο χώρος, άσπρη μέρα δεν πρόκειται να δούμε.
Οι ευθύνες της ΕΠΟ
Τεράστιες ευθύνες ωστόσο έχει και η ΕΠΟ. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν εφαρμόζει προς κάθε κατεύθυνση τους κανονισμούς και γιατί δεν επιλαμβάνεται όλων των παραβάσεων.
Για παράδειγμα αφήνει ασύδοτους τους παράγοντες και άλλους πολλούς να καταφέρονται κατά της διαιτησίας. Δεν επιβάλει αυστηρές ποινές όπως άλλωστε προβλέπεται και γενικά μένει απαθής, λες κι έχει τη φωλιά της λερωμένη.
Επίσης ως κεντρική διοίκηση του ποδοσφαίρου πρέπει να είναι πιο σοβαρή και υπεύθυνη στις επιλογές της κι ακόμη να πάρει μέτρα για τη βελτίωση του χώρου. Οι διαιτητές είναι και νοιώθουν ανυπεράσπιστοι. Τρέμουν τους διάφορους περίεργους που άλλοτε τους πιάνουν στο απύλωτο στόμα τους, κι άλλοτε γίνονται θύματα απειλών και εκβιασμών. Ο χώρος αυτός πρέπει να θωρακιστεί κι αυτό θα γίνει μόλις πέσουν μερικές εξοντωτικές καμπάνες προς τους παραβάτες.
Η διοίκηση οφείλει να διαβάσει τη σύμβαση με τη FIFA. Να τη μελετήσει καλύτερα και να αλλάξει πολλά από αυτά που περίεργα καθιερώθηκαν τα προηγούμενα χρόνια κι οδηγούν το χώρο στην παρακμή και την οπισθοδρόμηση.  Κι αν δεν ξέρουν τι να κάνουν, ας ρωτήσουν αυτούς που γνωρίζουν. Ας πάρουν απόψεις και ας ζυγίσουν τα πράγματα όσο γίνεται καλύτερα. Έτσι όπως είναι η κατάσταση τίποτε δεν πάει καλά.

Ισόβιοι ... σωτήρες !

Ορισμένοι συνάνθρωποι μας, θεωρούν πως έχουν το χάρισμα του σωτήρα !
Θέλουν να σώσουν τον κόσμο, την Ελλάδα, το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ , κάθε άθλημα, κάθε χώρο. Τους βλέπουμε επί χρόνια να στρογγυλοκάθονται στις καρέκλες διοίκησης , αλλά να μη μπορούν να κάνουν ούτε ένα βήμα παραπάνω.
Κυρίως δεν κάνουν αυτοκριτική, αλλά ζώντας μέσα στις ψευδαισθήσεις τους , πιστεύουν πως είναι οι εκλεκτοί του χώρου.
Ο μοναδικός τρόπος απομάκρυνσης τους θα ήταν ένας νόμος , ένας κανόνας, αλλά ποιος από αυτούς να θέσει τέτοιο θέμα....
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ έχει δικαίωμα παραμονής στη θέση του μόνο για δύο θητείες. Ο Ρώσος το ίδιο, αλλά με μια παραλλαγή , αυτός μπορεί να θητεύσει ξανά για δύο θητείες, αν μείνει μια μακριά από τη ...καρέκλα.
Στην Ελληνική Βουλή βλέπουμε σωτήρες για 10-15-20-30 χρόνια. Μερικοί αποσύρονται μόνο για λόγους υγείας και γήρατος. Δεν προσφέρουν τίποτε, είναι σα δημόσιοι υπάλληλοι που καθημερινά αναλώνονται με διάφορα θέματα, αλλά δεν προλαβαίνουν να δούνε τι συμβαίνει στη κοινωνία από την οποία είναι αποκομμένοι, όπως και από κάθε πρόβλημα της. Φυσικά δεν ασκούν το επάγγελμα τους, αφού έκαναν επάγγελμα την πολιτική. Κάνουν δημόσιες σχέσεις και φιγούρα, λένε ψέμματα και ζούνε στο κόσμο τους. Περνάνε καλά γιατί να αλλάξουν λοιπόν τις συνήθειες τους;
Αλλά και στον αθλητισμό το ίδιο συμβαίνει, με ισόβιους σωτήρες προέδρους Ομοσπονδιών ή συνδέσμων διαιτησίας, ή Ενώσεων ποδοσφαιρικών, μπασκετικών , πετόσφαιρας κ.α.
Τα αθλήματα παραμένουν σταθερά στάσιμα και η πρόοδος ή οι νέες ιδέες είναι είδος εν ανεπαρκεία. Κι όμως αυτοί επιμένουν στο ίδιο μοτίβο, και κρατάνε καλά τη καρέκλα τους, χωρίς να αφήνουν άλλους να τους διαδεχθούν.
Στο Ποδόσφαιρο , χώρο που γνωρίζω καλά, οι σωτήρες είναι ριζωμένοι και σπάνια συναντάμε παράγοντες που να αποσύρονται οικειοθελώς.
Οι άνθρωποι αυτοί απολαμβάνουν τα προνόμια της θέσης , κομπορυμονούν και δεν καταθέτουν τίποτε νέο και προοδευτικό. Έτσι τους βλέπουμε τούς ίδιους , χωρίς καμία βελτίωση ή αλλαγή να λένε πως διοικούν γιατί ουσιαστικά δεν διοικούν. Το έργο που παράγουν , αν συμβαίνει αυτό σε μερικές περιπτώσεις, είναι μια ρουτινιάρικη κατάσταση που δεν οδηγεί πουθενά.
Η ευθύνη είναι τεράστια γι αυτούς που τους εκλέγουν, αλλά και δική τους εν μέρει. Ωστόσο αυτοί δεν έχουν την ικανότητα και τη διάθεση να δούνε στον καθρέφτη την αλήθεια.
Παράγοντες που δεν κατάφεραν να φτιάξουν την δική τους Ένωση πρότυπο, ασχολούνται σε πιο υψηλό επίπεδο με την διοίκηση του αθλήματος. Έχουν όμως άποψη, εκφράζουν την εικόνα που μόνο αυτοί βλέπουν και ταυτόχρονα διατείνονται ότι έχουν συμμετοχή στην ανύπαρκτη ανάπτυξη του ποδοσφαίρου. Βλέπουν , ακούνε , ζούνε καταστάσεις, αλλά είναι αιχμάλωτοι ενός συστήματος που δεν μπορούν να το αλλάξουν, απλά γιατί δεν έχουν τις ικανότητες.
Αυτή είναι η Ελλάδα, με τους σωτήρες και τους Ελληνάρες της. Με τους ξυλοκόπους παράγοντες που είναι πάντα σκληροί με τους άλλους και ποτέ με τον εαυτό τους.
Κι επειδή στην ΕΠΟ παίζονται πολλά παιχνίδια τον τελευταίο καιρό , το επόμενο θέμα πρέπει να έχει και ονόματα και διευθύνσεις και θα τα έχει, ώστε να αποκαλυφθεί ο φαρισαϊσμός ορισμένων και η βλακεία των πολλών.

Η ΕΠΣ Καρδίτσας και ο Χατζής

Η ΕΠΣ Καρδίτσας προσπαθεί εδώ και αρκετό καιρό να τραβήξει επάνω της τα φώτα της δημοσιότητας.
Ο πρόεδρος της Μανώλης Παλάσκας , στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και ΄μετακλητός υπάλληλος του πρώην υπουργού Ντίνου Ρόβλια, προσπαθεί να κερδίσει το 5λεπτο της δημοσιότητας που του ...ανήκει.
Καιρό τώρα κυκλοφορούσε με διάφορα έγγραφα στην κατοχή του, που είχαν να κάνουν με την ΕΠΟ και τους υπαλλήλους της. Και δεν σκέφτηκε το απλό " γιατί εγώ , κι όχι κάποιος άλλος΄; " κι ακόμα δεν σκέφτηκε " γιατί εγώ κι όχι ο ηγέτης της παράταξης; "
Έτσι ο κατά τα  άλλα καλοκάγαθος Μανώλης Παλάσκας, βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα.
Έκανε δηλώσεις, έβγαλε πύρινους λόγους, κλήθηκε σε αθλητική εκπομπή και κανείς δεν βρέθηκε να του πει το απλό και πασίγνωστο πως όσοι ασχολούνται με την δημοσιότητα και πασχίζουν γι αυτήν, τους τρώει το μαύρο σκοτάδι.
Τελευταία ο πρόεδρος της ΕΠΣ Καρδίτσας έχει βάλει στο στόχαστρο τον πρώην διαιτητή Α Εθνικής του συνδέσμου Καρδίτσας και παρατηρητή διαιτησίας αλλά και εκπαιδευτή , Ηλία Χατζή.
Ποιος είναι αυτός ο χατζής και γιατί μπήκε στο στόχαστρο του προέδρου της Ένωσης  Καρδίτσας Μανώλη Παλάσκα;

Μανώλης Παλάσκας

Ο Ηλίας Χατζής λοιπόν , να σας Π εγώ που τον ξέρω πολύ καλά, ήταν και είναι στέλεχος της διαιτησίας της Καρδίτσας. Ανέβηκε όλες τις βαθμίδες της διαιτησίας και αξιώθηκε να διευθύνει αγώνες της Α Εθνικής. Έγινε καθηγητής διαιτησίας κι έβγαλε πολλούς νέους διαιτητές στις κατηγορίες. Γνωρίζει άριστα τους κανονισμούς και έχει ευθυκρισία και καθαρότητα λόγου. Είναι κάτοικος Καρδιτσομαγούλας και τον κατηγορούν ότι μένει στον Πειραιά , εκεί που ζει ο γιος του. Ειναι αποστρατος    αξιωματικός  της αεροπρίαςέχει διατελέσει σε νευραλγικές διοικητικές θέσεις, κι έχει καλές απόψεις και θέσεις για την διαιτησία. Ξέρει από διοίκηση, χρημάτισε στέλεχος του συνδέσμου Καρδίτσας και ποτέ δεν επέτρεψε σε κανένα να αναφερθεί δυσμενώς γι αυτόν.
Ο Παλάσκας όπως λένε, τον κατηγορεί πως στις εκλογές της ΕΠΣ πήρε το μέρος του αντιπάλου του, κι αν έτσι είναι τα πράγματα , ο Χατζής είναι κατακριτέος, καθώς δεν έχει καμία δουλειά ως στέλεχος της διαιτησίας να ασχολείται με τα διοικητικά των ΕΠΣ.
Αλλά ακόμη κι αυτό αν έγινε, ποιο είναι το έγκλημα του Χατζή; Ότι ήθελε άλλον για πρόεδρο στην Ένωση;
Δημοκρατία έχουμε και καθένας μπορεί να δίνει τον ή τους αγώνες του. ΄Πως ο Παλασκας τον κατακρίνει και δεν τον αντιμετωπίζει στα ίσα και με επιχειρήματα;
Ο Παλάσκας και η ΕΠΣ με την τακτική τους δίνουν παραπάνω αξία στον Χατζή και τον ηρωποιούν στα μάτια όλων των άλλων.
Λάθος λοιπόν η τακτική τους και θα με θυμηθούν σύντομα.
Κι επειδή ο Χατζής είναι κεφάλαιο για την Καρδίτσα, ο συμβιβασμός έπρεπε να είχε γίνει , ή έστω να βάδιζαν οι δύο πλευρές σε παράλληλους δρόμους.
Τι θα κερδίσει ο Παλάσκας αν ο Χατζής δεν αξιολογηθεί ως παρατηρητής;
Τίποτε.
Απλά θα ικανοποιήσει τον εγωισμό του.
Το ποδόσφαιρο δεν είναι κατάλληλος χώρος για ρεβανσισμούς και εκδικητικότητα, αλλά χρειάζεται μια πιο ευρεία σκέψη και πιο μεγάλη αγκαλιά.
Η Καρδίτσα δεν είναι τόσο μεγάλη Ένωση ώστε να έχει τη δυνατότητα να θυσιάζει στοιχεία όπως ο Ηλίας Χατζής. Καλό είναι να βρεθεί η χρυσή τομή και δοθεί μια οριστική λύση σε αυτή τη κόντρα που δεν βγάζει πουθενά.
Όσο για την ΚΕΔ/ΕΠΟ οφείλει να αποκαταστήσει τον Χατζή και να τον εντάξει στους πίνακες παρατηρητών της Α Εθνικής. Η κοροϊδία πολύ τράβηξε και πρέπει να τελειώσει.
Τέλος αν ο Μαν. Παλάσκας πιστεύει πως με την  τακτική που ακολουθεί θα κερδίσει κάτι η Ένωση του ή το ποδόσφαιρο, να μας το πει έγκαιρα, μήπως αλλάξουμε κι εμείς ρότα.
Και τελειώνοντας να σημειώσω πως όλα αυτά ηρωποιούν τον Ηλία Χατζή σε σημείο που να τον δούμε υποψήφιο  πρόεδρο τη ποδοσφαιρικής  επιρροής σας.
Σε τελευταία ανάλυση το πρόβλημα του ποδοσφαίρου δεν είναι ο Χατζής, ούτε η ΕΠΣ Καρδίτσας. Και  ο Παλάσκας έγινε πρόεδρος της Ένωσης κι ας τον πολέμησε το κατεστημένο.
Νισάφι πια....

Οι λάθος επιλογές του Προέδρου

Σε ορισμένες καταστάσεις δεν υπάρχει περίοδος χάριτος.
Μια από αυτές έχει να κάνει με τη νέα διοίκηση της ΕΠΟ. Δεν είναι δυνατόν να δοθεί περίοδος χάριτος σε μια ομάδα έμπειρων υποτίθεται παραγόντων που αποφάσισαν να πάρουν στα χέρια τους τις τύχες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Κι αυτό γιατί δεν ήταν μια απόφαση της στιγμής, αλλά απόφαση με σκέψη και προγραμματισμό.
Ωστόσο διαπιστώνονται να γίνονται πολλά λάθη από τα πρώτα κι όλας βήματα της. Κι όταν λέω από τα πρώτα βήματα εννοώ από τις πρώτες αποφάσεις του προέδρου Γ. Σαρρή και στη συνέχεια τις αποφάσεις της ολομέλειας.
Θεωρώ ότι ο πρόεδρος δεν έκανε σωστή επιλογή στην τοποθέτηση των μελών του ΔΣ στις επιτροπές, αφού άφησε ορισμένα μέλη χωρίς καμία ουσιαστικά σοβαρή δραστηριότητα, ενώ φόρτωσε τις επιτροπές με στελέχη - προέδρους Ενώσεων που μερικοί εξ αυτών δεν έχουν καμία σχέση με το αντικείμενο που πραγματεύονται οι επιτροπές τους.
Βέβαια ο Γ. Σαρρής έπρεπε να ανταποδώσει στους ομολόγους του των Ενώσεων την ψήφο που του έδωσαν. Αλλά αυτό είναι ένα ζήτημα που θέλει αρκετή μελέτη κι όχι απλά να συμπληρωθούν τα κενά.

Γιώργος Σαρρής

Επίσης μου έκανε εντύπωση η προχειρότητα των τοποθετήσεων, όπως αυτή του προέδρου της ΕΠΣ Κυκλάδων Γιάννη Σιγάλα , που επιλέχθηκε για μέλος στην επιτροπή στατιστικής και γηπέδων, χωρίς όπως ισχυρίζεται ο ίδιος να ερωτηθεί, με αποτέλεσμα να μη αποδεχθεί τον ορισμό. Αν έγινε το ίδιο και με τις υπόλοιπες τοποθετήσεις προέδρων ως μέλη σε επιτροπές, τότε τι να πει κανείς...
Από τη στιγμή που τοποθετήθηκαν οι πρόεδροι των επιτροπών, το θέμα της συμπλήρωσης τους με μέλη θα μπορούσε να γίνει σταδιακά και μετά από μελέτη.
Η κίνηση αυτή δείχνει διοικητική απειρία , ή διοικητικό πρέσινγκ που μεταφράζεται σε αγχώδη κατάσταση.
Το ζητούμενο δεν είναι να συμπληρωθούν οι επιτροπές, αλλά να λειτουργήσουν και να λειτουργήσουν σωστά και εποικοδομητικά για την Ομοσπονδία και το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ακόμη εντύπωση έκανε η παραμονή των μελών της ΚΕΔ στη θέση τους , γιατί με τον τρόπο αυτό είναι σα να ομολογεί η διοίκηση πως έχει μείνει ικανοποιημένη από την απόδοση τους και με τον τρόπο αυτό τους επιβραβεύει. Λογικό είναι να θέλει να κρατήσει στις θέσεις τους ο κ. Σαρρής τους επί περίπου ένα χρόνο συνεργάτες του στην επιτροπή, αλλά με την κίνηση του αυτή δείχνει σα να μη έχει φιλοδοξίες για κάτι καλύτερο. Αλλά και η Τεχνική Επιτροπή πάσχει από πλευράς στελεχών με ειδικότητες ή γνώσεις που μπορούν να προσφέρουν στη πρόοδο του τμήματος.
Πέρα από όλα αυτά ο πρόεδρος έπρεπε να αναλύσει στα μέλη του , αλλά και στους φίλους του ποδοσφαίρου, το σχέδιο ανάπτυξης και προόδου του αθλήματος και τα βήματα που πρέπει να γίνουν. Γιατί αν η νέα διοίκηση γίνει απλά ένας διαχειριστής θεμάτων και προβλημάτων, τότε δεν θα υπάρξει πρόοδος.
Για μένα προκαλεί απορία γιατί δεν αξιοποιήθηκαν έμπειρα διοικητικά στελέχη που δεν έχουν μακρά θητεία στα διοικητικά της ΕΠΟ, όπως είναι ο πρόεδρος της ΕΠΣΑ Παναγιώτης Δημητρίου , ή ο επιτυχημένος στους τομείς που ανέλαβε  στο παρελθόν Βαγγέλης Μαζαράκης, αλλά και ο πρώην πρόεδρος της ΕΠΣ Πειραιά Νίκος Ανασόπουλος. Και δεν θέλω να επεκταθώ σε άλλους του ΔΣ για πολλούς και ευνόητους λόγους. Έτσι λοιπόν θα ήθελα να μπω στο μυαλό του προέδρου και να μάθω πως έκρινε κι έκανε τις τοποθετήσεις των συνεργατών του.
Το γεγονός ότι μερικές Ενώσεις που δεν τον ψήφισαν , άλλαξαν γνώμη και τον πλησίασαν δίδοντας γη και ύδωρ, δεν μου λέει τίποτε. Γιατί η ιστορία διδάσκει πως στο χώρο αυτό δεν υπάρχουν στεγανά και μονιμότητες επιλογών, αλλά όλοι , μηδενός εξαιρουμένου, κινούνται ανάλογα με τα συμφέροντα τους.
Η διοίκηση από τη στιγμή που εξελέγη , δεν έχει πίεση από κανένα, κι αυτές οι κορώνες περί σκληρής αντιπολίτευσης που ακούστηκαν πριν λίγο καιρό, μόνο θυμηδία προκαλούν.
Ο πρόεδρος λοιπόν και το χρόνο είχε και το πλάνο του  έπρεπε να είχε ώστε να κινηθεί σωστά και μετρημένα. Πριν λοιπόν καθίσει καλά καλά στη καρέκλα του, είχαμε τα λάθη στη διαιτησία που πάντα προκαλούν κλυδωνισμούς, είχαμε την διαμαρτυρία και μη αποδοχή επιλογής του για μέλος επιτροπής του Γιάννη Σιγάλα, ενώ και οι διαφωνίες καλά κρατούν.
Ωστόσο ποτέ δεν είναι αργά. Ο πρόεδρος μπορεί άμεσα να γυρίσει σελίδα και να αρχίσει την αντεπίθεση του με δυναμικό τρόπο και με τη βεβαιότητα πως κανείς δεν μπορεί να τον κουνήσει από τη θέση του. Άλλωστε το νέο σύστημα εκλογής προέδρου του δίνει τέτοια δύναμη, όσο ποτέ άλλοτε. Στη πολιτική , γιατί κι εδώ περί πολιτικής πρόκειται, συχνά γίνονται και γρήγοροι από πλευράς χρόνου ανασχηματισμοί. Κι αυτό πρέπει να γίνει, συνδυάζοντας ικανότητες και γνώσεις όλων πλέον των συνεργατών του. Η διοίκηση έχει μπροστά της τέσσερα χρόνια και μάλιστα σε μια δύσκολη για τη χώρα συγκυρία και πρέπει αυτά τα χρόνια να είναι και πετυχημένα και παραγωγικά. Αν ο κ. Σαρρής πιστεύει πως έχει πράξη καλώς , να αφήσει τα πράγματα ως έχουν , αλλά φοβάμαι πως τα γεγονότα θα τον διαψεύσουν. Και θα ολοκληρώσω με ένα τυχαίο παράδειγμα που δεν έχει να κάνει με τις επιλογές του προέδρου. Στην υγειονομική δεν μπορεί να βάλει για πρόεδρο έναν πολιτικό μηχανικό και μέλος της έναν γιατρό...Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε !

Ολέθρια τα λάθη της ΚΕΔ / ΕΠΟ

Ο Τρικαλινός διαιτητής Αλέξανδρος Αρετόπουλος, με τα λάθη του στον αγώνα Πλατανιάς - Παναθηναϊκός 2-1 , πυροδότησε την ατμόσφαιρα κι έδωσε αφορμή για συνειρμούς και δυσάρεστα σχόλια τόσο για τον ίδιο, όσο και για την ΕΠΟ.
Να δεχθούμε πως τα λάθη του Αρετόπουλου ήταν πολλά και απαράδεκτα. Κι ακόμη πως ένας διαιτητής της μεγάλης κατηγορίας σε ένα τόσο σημαντικό για πολλούς λόγους παιχνίδι απέδειξε πως δεν σηκώνουν οι πλάτες του το βάρος αυτό.

Αλέξανδρος  Αρετόπουλος

Οι διαιτητές κρίνονται σε κάθε ματς. Και σε κάθε ματς κάνουν και θα κάνουν λάθη. Σημασία έχει τι λάθη κάνουν, πόσο κοστίζουν τα λάθη τους, κι αν είναι επαναλαμβανόμενα.
Ωστόσο όλα αυτά θα είχαν αποτραπεί, αν η ΚΕΔ της ΕΠΟ γνώριζε να κάνει σωστά τη δουλειά της. Από το έργο της όμως αποδεικνύεται πως οι αποτελούντες την ΚΕΔ δεν έχουν ούτε πρόγραμμα, ούτε σκεπτικό, ούτε γνωρίζουν τι κάνουν. Εκτός αν γνωρίζουν οπότε τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά από ότι υπολογίζουμε.
Θα πάρω σαν παράδειγμα τους ορισμούς διαιτητών τις δύο τελευταίες αγωνιστικές.
Την 11η ο Αρετόπουλος  ορίστηκε να διευθύνει  τον αγώνα Αστέρα Τρίπολης - Ατρόμητος. Και την 12η τον περιβόητο Πλατανιά - Παναθηναϊκού.
Προς τι αυτή η προτίμηση;
Και γιατί δύο συνεχόμενα παιγνίδια ο ίδιος διαιτητής;
Στον αγώνα της 11ης αγωνιστικής ήταν μήπως άριστος κι έπεισε την επιτροπή να του εμπιστευτεί τον αγώνα Πλατανιά - Παναθηναϊκού;
Κι αφού έγινε αυτό, τον προετοίμασε η επιτροπή, ή απλά τα μέλη της έγραψαν το όνομα του στο χαρτί κι αυτό ήταν όλο;
Την 12η αγωνιστική είχαμε το ντέρμπι ΠΑΟΚ - Ολυμπιακού που διαιτήτευσε ο Μάνταλος. Δεν έκανε λάθη, αλλά αυτό δεν ήταν και ντέρμπι. Ήταν απλά ένας αγώνας μεταξύ δύο μεγάλων ομάδων που έμοιαζε πιο πολύ για φιλικό παιχνίδι. Αν το ματς είχε δυσκολίες δεν ξέρω τι θα γινόταν και πόσο επιτυχημένη θα ήταν η διαιτησία του Μάνταλου.
Με τι σκεπτικό όμως ορίστηκε ο Μάνταλος;
Γιατί δεν χρησιμοποιήθηκε ένας από τους διεθνείς, όταν οι διεθνείς λογίζονται κατά τεκμήριο ως οι καλύτεροι της κατηγορίας;
Τρεις  διεθνείς χρησιμοποίησε η ΚΕΔ την 12η αγωνιστική, τον Σπάθα στο  Πανθρακικός - Άρης , τον Τριτσώνη στο Γιάννενα - ΟΦΗ και τον Γιάχο ΑΕΚ - Λεβαδειακός.  Κι η απορία είναι γιατί δεν έβαλαν στους αγώνες  Πλατανιάς - Παναθηναϊκός και Αστέρας - Πανιώνιος διεθνείς διαιτητές.
Η ΚΕΔ προφανώς πειραματίζεται , ή απλά βαδίζει έτσι χωρίς πρόγραμμα.

Γ. Δούρος - Θαν. Μπριάκος

Εκτός αν υπάρχει πρόγραμμα που της υπαγορεύουν άλλοι, κάτι που δεν θέλω να πιστέψω...
Οι ορισμοί της ΚΕΔ δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική.
Κάποιος πρέπει να τους πει πως γελάει ο κόσμος μαζί τους.
Κάθε αγώνας θέλει μελέτη, γιατί έχει τις ιδιαιτερότητες του και φυσικά δεν υποστηρίζω πως όλα τα ματς πρέπει να τα διευθύνουν διεθνείς διαιτητές , αλλά πως να το κάνουμε , δεν είναι όλοι οι διαιτητές για όλα τα ματς.
Ο πολύς λοιπόν Αρετόπουλος , που χρησιμοποιήθηκε σε δύο συνεχόμενα παιχνίδια, απέτυχε. Η ΚΕΔ λογικά θα τον τιμωρήσει. Δηλαδή θα τον αφήσει εκτός κληρώσεων για 2-3 αγωνιστικές και μετά θα τον βάλει πάλι σε κάποιο ματς.
Τι πιστεύει η επιτροπή πως μετά την τιμωρία του ο Αρετόπουλος θα έχει διορθωθεί;
Βλέπετε λοιπόν πως τα θέματα είναι πολλά , αλλά άλυτα από την ΚΕΔ που τρέχει , αλλά δεν κάνει τίποτε παρά τα ρουτινιάρικα. Ορίζει διαιτητές, παρατηρητές, τιμωρεί , κάνει συγκεντρώσεις κι όλο τα ίδια και τα ίδια. Έτσι λοιπόν δεν διορθώνεται η κατάσταση.
Αυτή η ΚΕΔ εκθέτει την διοίκηση της ΕΠΟ που την όρισε , εκθέτει τη διαιτησία και το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Κι οι διοικούντες την ΕΠΟ πρέπει επί τέλους να μάθουν να επιλέγουν τους συνεργάτες τους. Πριν τους τοποθετήσουν στις θέσεις τους , να μιλήσουν μαζί τους, να ακούσουν τις απόψεις  τους και να τις δημοσιοποιήσουν αν τους κάνουν, ώστε να μη μπορεί κανείς να μιλάει για παρασκήνιο κι εντολοδόχους.
Η διαιτησία είναι ένας χώρος που θέλει έναν ικανό μάνατζερ επικεφαλής, με πρόγραμμα, στόχους και λύσεις. Η διαιτήσία θέλει παράγοντες με πείρα και κυρίως γνώση του αντικειμένου. Κι επειδή ο πρόεδρος της ΕΠΟ Γ. Σαρρής χρημάτισε πρόεδρος της ΚΕΔ για ένα χρόνο δεν σημαίνει πως έμαθε το αντικείμενο κι ότι γνωρίζει τόσο καλά πρόσωπα και πράγματα.
Γι αυτό εξοργίζομαι όταν ακούω τους παράγοντες να λένε πως υπάρχει βελτίωση στη διαιτησία κι ότι όλα πάνε μια χαρά. Η βελτίωση δεν έχει να κάνει ούτε με τις εκθέσεις των παρατηρητών, ούτε με τις παραπομπές ή τιμωρίες των διαιτητών.
Η βελτίωση φαίνεται στο γήπεδο, την αφουγκράζονται οι φίλαθλοι που ξέρουν να αποδέχονται έναν καλό διαιτητή και τα λάθη του, φαίνεται τέλος από την εικόνα των διεθνών μας εκτός τειχών...

Αν η ΕΠΟ θέλει να κυλούν όλα ομαλά, ας φροντίσει να κάνει πρόγραμμα για την διαιτησία, να το ανακοινώσει και να το βάλει σε τροχιά. Κι ακόμα πριν είναι αργά να φροντίσει να μαζέψει αυτούς που έχει στην επιτροπή που μοιάζουν περισσότερο με αργόσχολους δημόσιους υπάλληλους, παρά με μανατζερ της διαιτησίας.

Οι αλλαγές της ΕΠΟ στην ΚΕΔ

Η διοίκηση της ΕΠΟ συνεδρίασε σήμερα και ασχολήθηκε μεταξύ άλλων με την συγκρότηση των επιτροπών. Μια από αυτές είναι και η Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας ( ΚΕΔ ) που κατά κοινή ομολογία είναι η πιο " ευαίσθητη" επιτροπή της Ομοσπονδίας.
Πρόεδρος παρέμεινε το μέλος της διοίκησης  και πρόεδρος της ΕΠΣ Ημαθίας ο Γιώργος Καραμελίδης, ένας από τους πιο έμπειρους παράγοντες, χαμηλών τόνων και άνθρωπος που δεν έχει δώσει δικαιώματα. Στην επιτροπή μέχρι πρότινος μετείχε ένα ακόμη μέλος της διοίκησης ως αναπληρωτής πρόεδρος. Στη θέση αυτή όμως τοποθετήθηκε μέλος από το χώρο της διαιτησίας , όπως και στις υπόλοιπες τρεις.
Ο Θανάσης Μπριάκος παλιός διεθνής διαιτητής και μέλος της διαιτησίας Ηπείρου , από απλό μέλος της ΚΕΔ τα τελευταία χρόνια προάχθηκε σε αναπληρωτή πρόεδρο και ουσιαστικά αυτός θα έχει την ευθύνη της επιτροπής σε όλες τις διαδικασίες. Ο Γιώργος Δούρος κι αυτός παλιός διεθνής διαιτητής από την Κόρινθο, έχασε την πρωτοκαθεδρία και παρέμεινε απλό μέλος.

Θαν. Μπριάκος - αναπληρωτής πρόεδρος ΚΕΔ

Οι άλλοι δύο είναι νέα πρόσωπα στην επιτροπή. Πρόκειται για τον Βοιωτό παλιό διαιτητή Α Εθνικής Δημήτρη Καλύβα , άνθρωπο καλλιεργημένο, εκπαιδευτικό στο επάγγελμα και με άριστες γνώσεις σε θέματα κανονισμού και εκπαίδευσης. Ο άλλος είναι ο παλιός διεθνής διαιτητής από τον Πειραιά Γιάννης Τσαχειλίδης.
Αξίζει να αναφερθεί πως παρελθόν αποτελεί από τα της διαιτησίας της ΕΠΟ ο Κύρος Βασάρας. Οι πληροφορίες λένε πως θα αναλάβει επικεφαλής διαιτησίας άλλης ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας , ενώ προς το παρόν παραμένει και μέλος της Επιτροπής Διαιτησίας της UEFA.
Η ανακοίνωση της ΕΠΟ δεν αναφέρει ποιος από όλους αυτούς θα έχει την ευθύνη της εκπαίδευσης των διαιτητών , θέση που κατείχε μέχρι πρότινος ο Κύρος Βασάρας.
Το ζητούμενο είναι τι προσδοκά η ΕΠΟ και γενικότερα το ποδόσφαιρο μας από τη νέα επιτροπή.
Η λογική απάντηση θα ήταν , μια βελτίωση του επιπέδου της διαιτησίας.
Προσωπική μου εκτίμηση είναι πως δεν πρέπει να προσδοκούμε τίποτε. Απολύτως τίποτε. Νομίζω πως στη συγκεκριμένη περίπτωση ταιριάζει η παροιμία που λέει πως " άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς".
Για να μη νομιστεί πως είμαι πεσιμιστής, ή έχω κάτι με τα μέλη της νέας επιτροπής θα τονίσω πως όλους τους γνωρίζω καλά και έχω σχεδόν με όλους άριστες σχέσεις. Ωστόσο η τοποθέτηση μου έχει να κάνει με την ουσία του πράγματος.
Η ΕΠΟ επέλεξε τα τέσσερα μέλη. Αν ρωτήσουμε τα μέλη του ΔΣ να μας πούνε με ποια κριτήρια έγινε η επιλογή , δεν νομίζω ότι θα πάρουμε απάντηση.
Δεν γνωρίζω πως έγινε η επιλογή, δηλαδή αν έγινε συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων από όλα τα μέλη, ή αν έγινε εισήγηση από τον Γ. Καραμελίδη. Παλιότερα για όλα τα πρόσωπα της διαιτησίας αποφάσιζε ο πρόεδρος της ΕΠΟ και απλά ενημέρωνε τα μέλη. Σπάνια μάλιστα υπήρχαν αντιρρήσεις ή αντιδράσεις, κι όποτε γινόταν αυτό ,ήταν η μειοψηφία οπότε και δεν λαμβανόντουσαν υπόψη.

Κύρος Βασάρας

Θα υπήρχαν ελπίδες βελτίωσης του χώρου, αν γινόταν μια επιλογή από την διοίκηση και στη συνέχεια κάθε ένα μέλος ξεχωριστά και στη συνέχεια   όλα τα μέλη μαζί περνούσαν από συνέντευξη, ώστε να καταθέσουν τις απόψεις τους. Να καταθέσουν το τρόπο με τον οποίο σκέφτονται να βελτιώσουν την κατάσταση. Κάτι τέτοιο απ ότι γνωρίζω δεν έγινε. Γιατί για να κάνεις αυτές τις ενέργειες πρέπει να γνωρίζεις και το αντικείμενο ώστε να μπορέσεις να κρίνεις τις θέσεις και απόψεις των υποψηφίων.
Το γεγονός ότι όλοι διετέλεσαν διεθνείς διαιτητές ή ήταν επίλεκτα μέλη της διαιτησίας με θητεία αρκετών ετών στα γήπεδα και στις μεγάλες κατηγορίες δεν σημαίνει απολύτως τίποτε. Γιατί άλλο πράγμα είναι να είσαι καλός διαιτητής , κι άλλο να ξέρεις να διοικήσεις την διαιτησία.
Η διαιτησία δεν θέλει στη διοίκηση της ένα παλιό καλό διαιτητή, αλλά έναν ικανό μάνατζερ , που να γνωρίζει καλά το management του χώρου. Να έχει προτάσεις και θέσεις και μάλιστα ριζοσπαστικές που θα φέρουν τα πάνω κάτω.
Μια καλή απάντηση στους αμφισβητίες στο θέμα αυτό θα δινόταν, αν η διοίκηση της ΕΠΟ καλούσε όλους τους χρηματίσαντες στην ΚΕΔ ως πρόεδροι και μέλη της και τους ζητούσε να καταγράψουν τις αλλαγές που έκαναν, αλλαγές που έφεραν βελτίωση.
Πριν λίγα χρόνια μου έλεγαν στελέχη της Ομοσπονδίας πως η διαιτησία θα βελτιωθεί με την σωστή εκπαίδευση. Γι αυτό και επένδυσαν πολλά στην παρουσία του Βασάρα. Μα μόνο με το μάθημα κανονισμών και την εν γένει  εκπαίδευση δεν λύνονται τα προβλήματα κι αυτό αποδεικνύεται μέχρι σήμερα με την εικόνα της διαιτησίας.
Οι πιο πολλοί από τους πρώην θέλοντας να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα , λένε διάφορες μπαρούφες, όπως δεν με άφησαν, δεν ήθελαν από την διοίκηση και άλλα πολλά , ενώ η αλήθεια είναι πως ποιος στραβός δεν θέλει το φως του... Είναι δυνατόν να πει μια επιτροπή στην ΕΠΟ μεθόδους που θα βελτιώσουν αυτόν τον χώρο και να πάρει αρνητική απάντηση;
Κι από την άλλη δεν θυμάμαι κανένα που να παραιτήθηκε από την ΚΕΔ επειδή δεν τον άφηναν να κάνει αυτό που ήθελε , εκτός μιας περιπτώσεως με τον μακαρίτη Βασίλη Βουράκη.
Όποιος δει τους ορισμούς που έκανε μέχρι χθες η ΚΕΔ της ΕΠΟ τρελαίνεται... Είναι δυνατόν να αποκλείονται από τα ντέρμπι και τα δύσκολα ματς οι κατά τεκμήριο καλύτεροι διαιτητές ,όπως είναι οι διεθνείς και να ορίζονται άπειροι και ατάλαντοι; Βέβαια κι αυτοί με τύχη μπορούν να βγάλουν αγώνες δύσκολους, αλλά τις περισσότερες φορές έχουμε παρατράγουδα που αφήνουν εποχή.
Και δεν είναι μόνο οι ορισμοί που και αψυχολόγητοι είναι και της πλάκας αλλά και ακαταλαβίστικοι, είναι και ο πειθαρχικός τους έλεγχος και κυρίως οι επιλογές που κάνουν ανά κατηγορία. Θέματα που με παραδείγματα θα αναλύσω σε άλλο σημείωμα μου για να φανεί το τεράστιο πρόβλημα που δυστυχώς έχει δύο ( ; ) όψεις και πολλές ευθύνες.

Κάθε σωστός φίλαθλος θέλει και εύχεται η νέα ΚΕΔ να πετύχει στο έργο της. Το ίδιο εύχομαι κι εγώ αν και δεν το ελπίζω , ούτε το πιστεύω. Το κακό είναι πως δεν υπάρχει για την επιτροπή αυτή περίοδος χάριτος, γιατί από σήμερα μπαίνει στα βαθιά κι ο Θεός βοηθός.

Οι κανόνες, η ΕΠΟ και οι άσχετοι...

Κάποιος πρέπει επειγόντως να κάνει μάθημα περί κανόνων ποδοσφαίρου και ότι έχει σχέση με αυτό στον πρόεδρο του Παναθηναϊκού Γιάννη Αλαφούζο. Τον άκουσα να λέει πως η ΕΠΟ πρέπει να σέβεται τους νόμους του κράτους επειδή χρηματοδοτείται από αυτό. Κι ακόμη πως επειδή δεν δικαιώθηκε ο Παναθηναϊκός σε προσφυγή που είχε κάνει στην επιτροπή εφέσεων , θα προσφύγει τώρα στα πολιτικά δικαστήρια.
Ας πάρουμε τα πράγματα ένα , ένα. 

Γιάννης Αλαφούζος

Ο κ. Αλαφούζος ηγείται ενός μεγάλου συλλόγου και ο λόγος του έχει πολλούς αποδέκτες, ενώ η ουσία τους αντιπροσωπεύει μια ισχυρή δύναμη του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ως εκ τούτου οτιδήποτε λέει αντανακλά στο σωματείο.
Ο Παναθηναϊκός έκανε μια προσφυγή στην επιτροπή εφέσεων της ΕΠΟ, δεν έχουν σημασία οι λεπτομέρειες, ήταν μια προσφυγή που απορρίφθηκε από το αρμόδιο όργανο της Ομοσπονδίας. Κι ο κ. Αλαφούζος λόγω του αποτελέσματος , που δεν τον ικανοποίησε ,απειλεί να προσφύγει στην ελληνική δικαιοσύνη.
Προφανώς δεν γνωρίζει ότι δεν μπορεί να κάνει αυτή τη προσφυγή. Γιατί αν την πραγματοποιήσει αυτομάτως θα επιβληθούν κυρώσεις στο σωματείο που δεν θα ήθελε ούτε να τις σκέφτεται.
Η FIFA απαγορεύει ρητά τις προσφυγές στα πολιτικά δικαστήρια. Γιατί αν επιτρεπόταν στα σωματεία ή στους παράγοντες να προσφεύγουν στα πολιτικά δικαστήρια, σπάνια θα είχαμε ομαλή διεξαγωγή πρωταθλημάτων και ολοκλήρωση υποχρεώσεων.
Ο κ. Αλαφούζος ακόμη κι αν αγνοήσει την διάταξη αυτή και καταθέσει προσφυγή, θα αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να την αποσύρει.
Από την άλλη ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού ανέφερε πως η ΕΠΟ είναι χρηματοδοτούμενη από την Πολιτεία και οφείλει να σέβεται τους νόμους της. Τους νόμους του Ελληνικού κράτους οφείλουν όλοι να τους σέβονται, είτε χρηματοδοτούνται , είτε όχι από την Πολιτεία. Ωστόσο η ΕΠΟ δεν χρηματοδοτείται από την Πολιτεία. Τώρα αν ο κ. Αλαφούζος υπονοεί τα χρήματα που παίρνει από την ΟΠΑΠ Α.Ε , πρέπει να μάθει πως η ΟΠΑΠ είναι μια ανώνυμη εταιρία εισηγμένη στο χρηματιστήριο, άρα δεν είναι αμιγώς κρατική και η σύμβαση που έχει υπογράψει με την ΕΠΟ για το χορηγικό της πρόγραμμα είναι ανταποδοτική.
Κάθε παράγοντας και ιδιαίτερα αν είναι παράγοντας μεγάλου σωματείου οφείλει να γνωρίζει τα θέματα αυτά, ή να έχει συμβούλους που να τα γνωρίζουν και να τον συμβουλεύουν ώστε να μη εκτίθεται ο ίδιος και το σωματείο.  Παράλληλα οι παράγοντες γνωρίζουν πω με τον τρόπο τους και τις δηλώσεις παρασύρουν και τους φίλους του σωματείου τους, που με τον τρόπο αυτό τους αποπροσανατολίζουν και τους καλλιεργούν τάσεις εκδίκησης και μίσους για μια αδικία που γίνεται στο σωματείο τους, αλλά που ουσιαστικά ουδέποτε έχει γίνει.
Οι άσχετοι των κανόνων και των πραγμάτων στο ελληνικό ποδόσφαιρο επηρεάζουν δυσμενώς το κοινό. Με όσα λένε για τους λόγους που τα λένε, ακόμη και αν δεν γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα μόνο κακό κάνουν. Κι η άγνοια αυτή για πολλούς λογίζεται και ως σκοπιμότητα. Γιατί δεν είναι δυνατόν πρόεδρος μεγάλου σωματείου να μη γνωρίζει τα βασικά .
Είναι γνωστό πως ο κ. Αλαφούζος έχει κάποια αντιπαλότητα με την ΕΠΟ κι αυτό φαίνεται από τις δηλώσεις που κατά  καιρούς κάνει. Αυτή όμως η θέση του γίνεται συνέχεια κακός του σύμβουλος και τον παρασύρει σε λάθη.

Παιχνίδια με τη διαιτησία και οι παράνομοι πίνακες

Τον τελευταίο καιρό γίνεται πολύς ντόρος με τις καταγγελίες του πρώην μέλους του ΔΣ της ΕΠΟ , παλιού διαιτητή Α Εθνικής και προέδρου της ΕΠΣ Κοζάνης Χρήστου Σάββα.
Ο κ. Σάββας ως αναπληρωτής πρόεδρος της ΚΕΔ/ΕΠΟ στην προηγούμενη διοίκηση ήθελε να συμμετάσχει στον καταρτισμό των πινάκων των διαιτητών. Πρόεδρος της επιτροπής ήταν ο σημερινός πρόεδρος της ΕΠΟ Γ. Σαρρής, και μέλη οι Γ. Δούρος, Θαν. Μπριάκος και Κύρος Βασάρας. Οι Σαρρής και Σάββας, ήταν διοικητικά μέλη της Ομοσπονδίας, οι Δούρος και Μπριάκος οι υπεύθυνοι της διαιτησίας και ο Βασάρας υπεύθυνος της εκπαίδευσης των διαιτητών.
Λογικά και τυπικά έπρεπε να συνεδριάσει αυτή η επιτροπή και να συναποφασίσουν για τον καταρτισμό των πινάκων. Κάτι τέτοιο δεν έγινε, γιατί η περίοδος της επιλογής διαιτητών συνέπεσε με την προεκλογική περίοδο της ΕΠΟ και η αντιπολίτευση του Γ. Σαρρή που ήταν τότε υποψήφιος πρόεδρος για την ΕΠΟ , απαίτησε την απομάκρυνση του για να μη επηρεάσει με τις επιλογές του τους ψηφοφόρους προέδρους των ΕΠΣ.


Γιώργος Σαρρής

Η θέση αυτή της αντιπολίτευσης που ηγείτο ο Βασ. Γκαγκάτσης δείχνει πεντακάθαρα την αντίληψη των παραγόντων για την διαιτησία και την εξάρτηση της από τις ΕΠΣ. Μας λένε δηλαδή πως οι πρόεδροι ψηφίζουν ανάλογα με τα ρουσφέτια που τους κάνουν στη διαιτησία. Και γιατί όλα αυτά; Για να επηρεάζουν προφανώς καταστάσεις σε τοπικό αλλά και εθνικό επίπεδο, για  να αποκτούν δύναμη...
Ο Σαρρής λοιπόν προ αυτής της κατάστασης έκρινε να μη είναι παρών στις επιλογές, κι ήταν μεγάλο λάθος του, αφού έμμεσα αναγνώριζε τις αιτιάσεις του Γκαγκάτση. Ως πρόεδρος της ΚΕΔ όφειλε να παραμείνει στη θέση του και να κάνει τις επιλογές, ή να διόριζε η ΕΠΟ άλλη επιτροπή, άλλα μέλη να το πράξουν. Ο Σαρρής απ ότι λένε , είπε και στον Σάββα να μη είναι παρών ώστε να μη υπάρξουν κατηγορίες, αλλά ο Σάββας που ήταν με την παράταξη Γκαγκάτση είχε άλλη άποψη. Κι επειδή δεν ήταν εκτόξευσε καταγγελίες και κατηγορίες σε βάρος της διαδικασίας που ακολουθήθηκε.

Χρ. Σάββας

Τελικά βγαίνει το συμπέρασμα ότι τους πίνακες τους συνέταξαν οι Δούρος και Μπριάκος.
Το ερώτημα είναι θα ήταν καλύτερο αν τη δουλειά αυτή την έκαναν οι Σάββας και Σαρρής; Φυσικά όχι. Από τη στιγμή που δεν έγιναν οι πίνακες από τους 5 καλύτερα είναι που την ευθύνη ανέλαβαν δύο μέλη της διαιτησίας.
Ο Βασάρας που κατήγγειλε το γεγονός πως δεν συμμετείχε, αλλά υπέγραψε τους πίνακες..., ήθελε να έχει άποψη , αφού ως υπεύθυνος της εκπαίδευσης είχε άποψη. Τα δύο μέλη θα μπορούσαν να ακούσουν τις προτάσεις τους και να μη τις λάβουν υπόψη τους αν δεν τις θεωρούσαν σωστές, πλειοψηφία είχαν άλλωστε, αλλά κάτι τέτοιο δεν έγινε.
Ο Σάββας δεν καταγγέλλει πως κάποιος από τους επιλεγέντες δεν είναι ικανός, αλλά μας λέει πως ήθελε να περάσει 3 διαιτητές στους πίνακες που είχαν στο παρελθόν καλή διαιτητική παρουσία, δεν είχαν προκαλέσει με τη συμπεριφορά τους , αλλά δεν είχαν τα προσόντα από πλευράς ηλικίας όπως τα θέλει ο κανονισμός. Δηλαδή ο Σάββας ήθελε να βάλει 3 διαιτητές που αν έμπαιναν θα ήταν παράνομοι....


Γ. Δούρος

Κι ενώ γίνεται όλος αυτός ο θόρυβος, ΚΑΝΕΙΣ  από τους καταγγέλλοντες δεν λέει ποιος από τους διαιτητές που επιλέχθηκαν δεν έπρεπε να είναι στους πίνακες.
Γεγονός είναι πως η ΚΕΔ κάνει λάθη είτε γιατί της τα επιβάλλουν, είτε γιατί δεν γνωρίζει πως να τα αποφύγει. Κι αυτά τα λάθη αφορούν τόσο τις επιλογές διαιτητών στις κατηγορίες, όσο και τους ορισμούς, αλλά και το πειθαρχικό σκέλος. Προφανώς αυτά ξέρουν οι άνθρωποι, αυτά κάνουν, κι όπως και οι προηγούμενες επιτροπές στο τέλος δεν θα έχουν να επιδείξουν έργο και δεν θα έχουν κάνει καμία απολύτως πρόοδο.


Από την άλλη πιστεύω πως η παρουσία μέλους του ΔΣ της ΕΠΟ στην ΚΕΔ πρέπει να είναι τυπική και όχι ουσιαστική. Να επιβλέπει πρέπει των διαδικασιών κι όχι να συμμετέχει σε αυτές και να αφήνει τα προερχόμενα από τη διαιτησία μέλη να κάνουν την δουλειά τους και να παίρνουν την ευθύνη τους. Το μέλος της διοίκησης συμβουλευτικά και μόνο μπορεί να πει τη γνώμη του, αλλά τα άλλα μέλη δεν πρέπει να δέχονται καπέλωμα, γιατί ουσιαστικά αυτοί δέχονται τις βολές των κακών επιλογών και ορισμών, εκτός αν είναι μαριονέτες και αποδέχονται τον όρο λόγω της έμμισθης θέσης που κατέχουν.

Οι παράγοντες της διαιτησίας και η ΟΔΠΕ

Τα τελευταία 50 χρόνια , είδαμε όλα τα είδη διοίκησης της διαιτησίας ποδοσφαίρου. Είχαμε διοικήσεις που διόριζαν τα κόμματα , ώστε να είναι ανεξάρτητη η διαιτησία και να μπορούν οι πολιτικοί να βολεύουν τους πελάτες ψηφοφόρους τους. Είδαμε διοικήσεις με συμμετοχή της πάλαι ποτέ κραταιάς ΟΔΠΕ, Είδαμε διοικήσεις μικτού συστήματος επιλογής και τελευταία διοικήσεις που επιλέγονται από την ΕΠΟ. Όλα τα συστήματα είχαν τα τρωτά τους, αλλά ένα είναι σίγουρο, πως βήματα προόδου δεν έγιναν και η διαιτησία συνεχίζει να έχει τα προβλήματα της. Κι έτσι θα συμβαίνει αφού η διαιτησία στηρίζεται στις ικανότητες των ανθρώπων που επιλέγονται, ενώ όλοι γνωρίζουμε πως απαιτούνται ειδικά προσόντα για να διαιτητεύσει κάποιος έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Η κατάσταση μπορεί να βελτιωθεί και να έχουμε καλύτερο πρόσωπο στη διαιτησία, αλλά αυτό δεν είναι το σημερινό μου θέμα. Αφορμή για το θέμα αυτό είναι το περιεχόμενο μιας τηλεοπτικής εκπομπής που είδα την περασμένη Δευτέρα και παλιοί διαιτητές υπεραμυνόντουσαν  της συμμετοχής στη διοίκηση της ΟΔΠΕ επικαλούμενοι μάλιστα και ένα παλιό νόμο που δεν ισχύει πλέον, ενώ όλοι γνωρίζουμε πως η ΟΔΠΕ έχει σχεδόν αυτοδιαλυθεί. Να δεχθούμε λοιπόν πως θα ήταν καλύτερα να συμμετείχε στις επιλογές των διαιτητών και η ΟΔΠΕ.Κανείς όμως δεν μας λέει με ποιο τρόπο τα μέλη που θα συμμετείχαν θα έδιναν λύσεις. Δηλαδή τι παραπάνω θα έκαναν αυτοί από τα μέλη της σημερινής ΚΕΔ, εκτός από ρουσφέτια φίλων και γνωστών , όπως και κατά το παρελθόν; Πιστεύω πως όλη η φασαρία γίνεται για τη καρέκλα και για το πάθος των παλιών διαιτητών να είναι στην επικαιρότητα, να ασχολούνται με κάθε τρόπο με τον κλάδο, καθώς δεν μπορούν να χωνέψουν πως τα δεδομένα άλλαξαν και οι καταστάσεις εξελίσσονται. Η ΟΔΠΕ είχε στα χέρια της κάποτε τα πάντα και από μόνη της απεμπόλησε κάθε δικαίωμα της να είναι στα πράγματα. Μια οι παρατάξεις, μια οι έριδες μεταξύ των παραγόντων έφεραν την διάλυση της Ομοσπονδίας. Η ΟΔΠΕ δεν φρόντισε ποτέ να ελέγξει τα μέλη της, δεν νοιάστηκε να γιγαντωθεί σαν Ομοσπονδία και αν εκμεταλλευτεί όλα όσα της προσφέρθηκαν απλόχερα από τον κρατικό μηχανισμό, γιατί κάθε διοίκηση φρόντιζε την κομματική της ισχύ από το συμφέρον του χώρου. Θυμάμαι πως πρόεδρος της ΟΔΠΕ, ο παλιός και ικανός διεθνής διαιτητής Μάκης Γερμανάκος, εγκατέλειψε την θέση του δεχόμενος την πρόταση της ΕΠΟ να αναλάβει πρόεδρος της ΚΕΔ. Αυτό νομίζω τα λέει όλα. Μπροστά στο προσωπικό συμφέρον - κι όχι μόνο του Γερμανάκου αλλά και πολλών άλλων - χάθηκαν οι αξίες και οι στόχοι της συντεχνίας. Ο Γερμανάκος πήγε στην ΚΕΔ ως αμειβόμενο στέλεχος και ξέχασε την ΟΔΠΕ στην οποία είχε εκλεγεί. Όταν λοιπόν δεν υπάρχουν κανόνες, όταν τα ίδια τα μέλη της δεν σεβάστηκαν θεσμούς και αξίες, τώρα τι ζητάνε; Καμία διοίκηση της ΟΔΠΕ δεν φρόντισε για την πρόοδο και την ανάπτυξη της , ούτε το καλό της διαιτησίας. Σχεδόν όλοι νοιαζόντουσαν για τίτλους , για ταξιδάκια, για ομιλίες ανά την Ελλάδα και δεν σκέφτηκαν πως θα οργάνωναν την διαιτησία. Κάθε μέλος που υπηρέτησε την ΚΕΔ τα τελευταία χρόνια, ήταν μέλος συνδέσμου και ο σύνδεσμος υπαγόταν στην ΟΔΠΕ. ΠΟΤΕ κανένα μέλος όταν του προτάθηκε να καταλάβει θέση στη ΚΕΔ, δεν πήρε την άδεια ή την συγκατάθεση της Ομοσπονδίας. Όλοι έκ΄ριναν από μόνοι τους, όλοι κοίταζαν το συμφέρον τους. Και τώρα μας λένε πως πρέπει - και βάση νόμου, κι ας μη ισχύει - ότι πρέπει να είναι πάλι στα πράγματα... Στην ίδια εκπομπή συμμετείχε κι ένας παλιός διεθνής διαιτητής.Αλλά κάτω από το όνομα του δέχθηκε να να γραφεί πως ήταν πρώην πρόεδρος της ΕΟΔ της ΕΠΟ , κι όχι η ύψιστη για ένα διαιτητή ιδιότητα του διεθνούς. Όλοι γνωρίζουμε πως αξία έχει και είχε να ήταν κάποιος πρόεδρος της ΚΕΔ, όλοι οι άλλοι που διετέλεσαν πρόεδροι υποεπιτροπών όπως αυτές του ορισμού διαιτητών ή της πειθαρχικής, ή των παρατηρητών, δεν ήταν σχεδόν τίποτε. Απλά κάλυπταν θέσεις για το διαδικαστικό του μέρους. Κι όμως οι άνθρωποι αυτοί δεν θέλουν να λέγονται πρώην διεθνείς, αλλά πρώην πρόεδροι... Δυστυχώς, αλλά οι παράγοντες του χώρου κατέστρεψαν την διαιτησία,γιατί αυτοί κοίταζαν μόνο το συμφέρον τους. Τα πράγματα άλλαξαν. Κι αυτοί οι παράγοντες δεν μπορούν πλέον να προσφέρουν τίποτε, γιατί έχουν μείνει εκτός του χώρου και των γεγονότων. Αν πράγματι νοιάζονται για την ΟΔΠΕ και τον χώρο τους ας φροντίσουν να μαζέψουν τα κομμάτια του παζλ. Μη ξεχνάμε πως η διαιτησία λειτουργεί ή υπολειτουργεί πλέον στις Ενώσεις. Ποιοι είναι στις επιτροπές των Ενώσεων; Παλιοί διαιτητές, αυτοί που κουμαντάριζαν συνδέσμους, αυτοί που ήταν σε επιτροπές ή σε διοικήσεις της ΟΔΠΕ. Καρέκλα θέλουν οι άνθρωποι για να κάνουν νταραβέρι , για την πάρτη τους νοιάζονται και τίποτε άλλο.

Βουλευτές δημοσιογράφοι κατά δημοσιογράφων

Στις τελευταίες εκλογές μεταξύ των χιλιάδων υποψηφίων όλων των κομμάτων ήταν και περίπου 240 δημοσιογράφοι. Από όλους αυτούς μόνο 17 κατάφεραν να εκλεγούν.
Παρά την εκλογή τους, αποφάσισαν να διατηρήσουν την δημοσιογραφική τους  ιδιότητα  και όσα απορρέουν από αυτήν.
Βέβαια και άλλοι βουλευτές πράττουν το ίδιο. Κι ως ένα σημείο είναι σωστό και κατανοητό.
Όμως από τους 17 αυτούς δημοσιογράφους οι 10 όταν ήρθε η στιγμή , ψήφισαν νόμο και τροπολογίες σε βάρος των ασφαλιστικών τους ταμείων, που τώρα βέβαια δεν τα έχουν και πολύ ανάγκη.

Αργύρης Ντινόπουλος

Θα έλεγε κανείς πως περίμενε από τους δημοσιογράφους - βουλευτές να γνωρίζουν τα απλά και αυτονόητα, ότι τα δικά μας ταμεία δεν επιχορηγούνται από το δημόσιο και ο τομέας της υγείας είναι από τους καλύτερους που υπάρχουν γιατί όλα τα μέλη του ταμείου , επί σειρά ετών κατέβαλαν μεγάλες εισφορές. Δεν είναι της παρούσης να καταγράψω όλες τις λεπτομέρειες γιατί θέλω να αναφερθώ σε ένα θέμα ουσίας.  Κι αυτό είναι η στάση και συμπεριφορά των συγκεκριμένων 10 βουλευτών - δημοσιογράφων  που αν μη τι άλλο δεν σεβάστηκαν τους κόπους και τις θυσίες των συναδέλφων τους και ψήφισαν να παραδοθούν υγιείς οργανισμοί σε ένα αποτυχημένο και καταχρεωμένο σύστημα. Ψήφισαν να χαθούν τα χρήματα και οι περιουσίες αποκτήθηκαν από τον οργανισμό με την καταβολή εισφορών από τους δημοσιογράφους.
Οι ίδιοι που θέλουν να οδηγηθεί ο ΕΔΟΕΑΠ στον ΕΟΠΥΥ , εξακολουθούν και κάνουν χρήση των υπηρεσιών του, ενώ λογικά έπρεπε να απευθύνονται στον ΕΟΠΥΥ που τον θεωρούν καλό και υγιεί οργανισμό.
Η ενέργεια τους αυτή , έπρεπε να έχει σημάνει συναγερμό στις διοικήσεις της ΕΣΗΕΑ και του ΕΔΟΕΑΠ και να έχει κινηθεί η διαδικασία διαγραφής τους. Δεν είναι δυνατόν να μπαίνει σε δοκιμασία όλος ο κλάδος , επειδή αυτοί θέλουν να είναι τα καλά παιδιά του κόμματος τους, επειδή έχουν προσωπικές βλέψεις και οφέλη.

Γιώργος Βαρεμένος

Και οι δέκα ενήργησαν συνειδητά κατά των συμφερόντων των συνδικαλιστικών τους  οργανισμών και των συναδέλφων τους. Γιατί όλοι γνώριζαν και γνωρίζουν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες και τα εκατομμύρια του ΕΔΟΕΑΠ φαγώθηκαν από το κράτος, αλλά και τον τρόπο που επί πολλά χρόνια στήθηκε ένα ισχυρό και υγιές σύστημα.
Στον αντίποδα των 10, μόλις 7 δημοσιογράφοι που έστω και για λόγους αντιπολιτευτικούς, ψήφισαν όχι στη λεηλασία. Και για να γνωρίζουν όλοι πιο καλά τα πράγματα πρέπει να αναφέρω πως οι μαχητές της διάλυσης των ταμείων μας είναι οι ; Σοφία Βούλτεψη, Αεγύρης Ντινόπουλος,  Άννα Καραμανλή,  Πάνος Παναγιωτόπουλος,  Φωτεινή Πιπιλή,  Γιάννης Μιχελάκης, Κώστας Γκιουλέκας, Φωτεινή Αραμπατζή,  Γιώργος Κοντογιάννης,  Βασίλης Οικονόμου.
Αυτούς δεν πρέπει ποτέ να τους ξεχάσουμε, αλλά και να τους θυμίζουμε συχνά πυκνά πόσο μεγάλο κακό έκαναν στον κλάδο.

Νάσος Αθανασίου

Από την άλλη πλευρά, αυτοί που τίμησαν τον ιδρώτα των δημοσιογράφων  είναι οι : Μίμης Ανδρουλάκης, Λιάνα Κανέλλη, Τέρενς Κουίκ, Γιάννης Δημαράς,  Ευγένιος Παπαδόπουλος, Νάσος Αθανασίου και Γιώργος Βαρεμένος.


Οι πιο πολλοί από τους παραπάνω είναι γνωστοί στο κοινό, κι ως εκ τούτου ξέρουν όλοι ποιοί είναι οι επαγγελματίες της πολιτικής που αναρριχήθηκαν μέσα από την δημοσιογραφική τους ιδιότητα. Μερικοί από αυτούς έχουν εξασφαλίσει σύνταξη και απο τη Βουλή , μαζί με όλα τα άλλα προνόμια που απολαμβάνουν. Γι αυτό και ενεργούν κατά τρόπο απαξιωτικό για τη δική τους ρίζα την επαγγελματική. Αυτοί είναι μια μικρογραφία του τι γίνεται στη πολιτική ζωή αυτού του τόπου και ο τρόπος με τον οποίο καταστρέφεται στη χώρα μας κάθε τι που έχει χτιστεί με αγώνες και ιδρώτα πολλών ετών. Είναι ξεκάθαρο πως μπροστά στο προσωπικό τους συμφέρον δεν νοιάζονται για τίποτε και για κανένα. Κι οι περισσότεροι από αυτούς μάζεψαν ψήφους από τον κλάδο   μας που πίστεψε ότι έστελνε στη Βουλή τη δική του φωνή. Ήταν λάθος και τα λάθη πάντα πληρώνονται. Στη προκειμένη περίπτωση μάλιστα πολύ ακριβά!!!!