Νέα ήθη από την ΕΠΟ

Νέα διοίκηση στην ΕΠΟ, νέα ήθη, νέες μεθόδους και ο καιρός είναι αυτός που θα δείξει το ορθό και ασφαλές όλων αυτών των ενεργειών.
Με ανακοίνωση της η Ομοσπονδία έκανε γνωστό ότι οργανώνει την ...άμυνα της απέναντι σε όλους όσους ασχολούνται με τα πεπραγμένα της , ενώ θα προσπαθήσει να προβάλει το έργο της με επαγγελματικό τρόπο.
Από τη μια η Ομοσπονδία απειλεί με μηνύσεις και αγωγές εναντίον όποιου δυσφημεί το έργο και τις πράξεις της. Κι από την άλλη αναφέρει πως θα συμβληθεί με διαφημιστικό οργανισμό για την προβολή του έργου της.
Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω ποιος εγκέφαλος έθεσε στο τραπέζι των συζητήσεων τέτοια θέματα ώστε να γίνουν αποφάσεις.
Η ΕΠΟ οργανωτικά δηλαδή είναι τόσο ανίκανη ώστε να απαιτείται σε τέτοιες μάλιστα εποχές δαπάνη προβολής του έργου της; Κάτι τέτοιο δεν είχε γίνει ποτέ μέχρι σήμερα κι αμφιβάλω αν υπάρχει άλλη Ομοσπονδία που να κινείται κατ αυτό το τρόπο. Το επικοινωνιακό κομμάτι κάθε επιχείρησης ή οργανισμού είναι θέμα εσωτερικών κινήσεων από τα αρμόδια τμήματα, αρκεί αυτά να οργανωθούν σωστά. Η επικοινωνιακή πολιτική έχει πολλές λύσεις και κατευθύνσεις, αρκεί να συνταχθεί ένα σωστό πρόγραμμα κινήσεων και εφαρμογών.
Το έργο της Ομοσπονδίας φαίνεται στις διοργανώσεις που κάνει, στα αποτελέσματα, στην αποδοχή του κόσμου και δεν χρειάζεται διαφημιστικός φορέας για να φανεί.
Η ΕΠΟ οφείλει να κάνει έργο σε θέματα οργάνωσης, καταπολέμησης της βίας, ανάπτυξης του αθλήματος, εφαρμογής των νόμων και των κανόνων του αθλήματος προς κάθε κατεύθυνση και με ίσες αποστάσεις. Αν κάτι από αυτά και άλλα πολλά δεν γίνουν, καμία διαφημιστική προβολή δεν μπορεί να πετύχει.
Αντί λοιπόν να γίνονται δαπάνες άσκοπες , ας φροντίσουν οι διοικούντες να οργανώσουν όλους τους τομείς και να κινηθούν με διαφανείς τρόπους προς όλους.
Από την άλλη η απειλή των μηνύσεων και αγωγών δείχνει αδυναμία, αλλά και πρόκληση.
Φυσικά είμαι υπέρ της θέσης να λογοδοτούν στη δικαιοσύνη όσοι με πρόθεση δυσφημούν πρόσωπα της διοίκησης και τον ίδιο τον οργανισμό. Αλλά αυτό δεν λέγεται, ούτε προαναγγέλλεται, είναι αυτονόητο.
Κριτική στο έργο της διοίκησης θα γίνεται είτε το θέλουν, είτε όχι οι διοικούντες. Κι είναι γνωστό πως και οι κρίνοντες κρίνονται....
Κανείς δεν μπορεί και με κανένα τρόπο να βάλει φίμωτρο στα ΜΜΕ ή στη κοινή γνώμη. Κι όποιος το επιχείρησε είχε τα αντίθετα αποτελέσματα.
Η ΕΠΟ οφείλει να χαράξει μια σωστή επικοινωνιακή πολιτική και να είναι ανοιχτή σε κάθε τι. Γιατί η ΕΠΟ δεν αποτελεί μαγαζάκι κανενός και οι διοικούντες αυτήν δεν είναι παρά πρόσκαιροι διαχειριστές των θεμάτων και καταστάσεων της.
Η προβολή του έργου γίνεται πάντα μέσω των εσωτερικών υπηρεσιών , όπως γραφείο Τύπου, τμήμα δημόσιων σχέσεων , μάρκετινγκ κ.α.
Πιστεύω πως η απειρία των διοικούντων οδήγησε σε τέτοιες αποφάσεις που καλό είναι να μη προχωρήσουν , αλλά αντίθετα να γίνει μια επανασυζήτηση των θέσεων και να ληφθούν σωστές αποφάσεις και να γίνουν σωστές ενέργειες.
Το ποδόσφαιρο είναι ένα λαϊκό άθλημα που αγγίζει κάθε κομμάτι της επικράτειας, κι αυτό πρέπει η ΕΠΟ να το αγκαλιάσει και να περάσει τα δικά της μηνύματα.
Η σωστή εφαρμογή των αθλητικών νόμων και κανόνων χωρίς εξαιρέσεις δίνει την εικόνα σοβαρότητας που απαιτείται να έχει ο χώρος.
Το ενδιαφέρον της ΕΠΟ σε όλες μα όλες τις Ενώσεις και η βοήθεια της για ομοιόμορφη ανάπτυξη είναι ένα άλλο κομμάτι και η προβολή όλων αυτών των γεγονότων που γίνονται είτε από την Ομοσπονδία, είτε από τις Ενώσεις, δίνουν στο κόσμο να καταλάβει την αλλαγή και την ιδιαιτερότητα. 

Η άλλη πλευρά των δημοσκοπήσεων

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν πως κανένα κόμμα δεν μπορεί να κάνει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Αυτό σημαίνει πως θα έχουμε πάλι κυβέρνηση συμμαχίας όποτε και να γίνουν εκλογές. Δηλαδή άλλους θα ψηφίζουμε κι άλλοι θα κυβερνάνε.
Οι δημοσκοπήσεις όμως αυτές δείχνουν κι άλλα πολλά και σημαντικά θέματα.
Κόμματα όπως το ΛΑΟΣ και οι ΑΝ.ΕΛ μένουν εκτός Βουλής, όπως και κάτι άλλοι Οικολόγοι κ.λ.π,κ.λ.π. Δείχνουν ακόμη και πολιτικούς μη σκεπτόμενους , καθώς καθένας που φεύγει από το μαντρί, αντί να πάει σπίτι του, προσπαθεί να βρει συνεταίρους για να στήσει μια πολιτική επιχείρηση, ένα κόμμα δηλαδή για να μας σώσει, χωρίς φυσικά να τους το έχουμε ζητήσει.

Φ. Κουβέλης, Αντ. Σαμαράς, Βαγ. Βενιζέλος

Καθένας από αυτούς κάτι έχει μάθει στη ζωή του, μερικοί μάλιστα έχουν σπουδάσει, αλλά ελάχιστοι έχουν κολλήσει ένσημα. Τους αρέσει να το παίζουν σωτήρες του λαού , να ζούνε σε καλό επίπεδο , να αυτοπροβάλλονται και να πιστεύουν πως κάνουν κάτι. Ελάχιστοι ξαναγύρισαν στις δουλειές τους. Γιατί το κυνήγι του μεροκάματου είναι πολύ δύσκολο και σου αλλάζει τα δεδομένα μιας χλιδάτης ζωής.
Ο Σύριζα, παραμένει σταθερός στα ποσοστά του και δεν μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου παρά την δυσαρέσκεια του στη ΝΔ από την φορολαίλαπα που επιβάλει και τα μεγάλα ψέμματα που λέει, όπως για παράδειγμα εκείνα περί ισοδύναμων... Κι αντί να ψάξουν οι αρμόδιοι να δούνε τι φταίει, προσανατολίζονται σε νέους φίλους από τη Λατινική Αμερική, που ωστόσο δεν μπορούν στην ουσία να βοηθήσουν, ούτε με δανεισμό χρημάτων, ούτε με επενδύσεις. Το χειρότερο είναι πως ο Αλέξης και οι συν αυτώ δεν μπορούν να καταλάβουν πως ο Ελληνικός λαός δεν μπορεί να ακολουθήσει τη ζωή και τις συνήθειες των λαών της Λατινικής Αμερικής. Γιατί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αν ήθελε να μάθει μεγάλες αλήθειες, έπρεπε να ζητήσει να του κάνουν μια περιήγηση, όχι στα αξιοθέατα αυτών των χωρών, αλλά στις φτωχογειτονιές και τα περίχωρα τους. Τότε θα καταλάβαινε πολλά...ελπίζω.
Για το ΠΑΣΟΚ του 5,7 % δεν χρειάζεται να πει κανείς πολλά, αλλά ότι απλά έκλεισε τον κύκλο του και στηρίζεται πλέον μόνο από τον στενό πυρήνα εξάρτησης για πολλούς και διάφορους λόγους. Το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα τελείωσε και οι ηγέτες του αν θέλουν να υπάρχουν , πρέπει να επαναπροσδιορίσουν τα πάντα, από την φιλοσοφία και τα πιστεύω, έως το πρόγραμμα και την δομή του. Κυρίως όμως να ξετινάξουν τον βραχνά μιας κακής οικογενειοκρατικής νοοτροπίας που το περιέβαλε.


Αλ. Τσίπρας

Το ΚΚΕ είναι δογματικό, λέει πολύ σωστά πράγματα που ωστόσο δεν εφαρμόζει και δεν έχει τη δύναμη να ανοίξει τις πόρτες για τον ευρύτερο αριστερό κόσμο. Μιλάει κατά του κεφαλαίου, αλλά δεν υπερασπίζεται το λαό και το δείχνει με συμπεριφορές πολλές στις δικές του επιχειρήσεις. Λογικά σε αυτή τη κρίση το ΚΚΕ έπρεπε να παίξει ισχυρό ρόλο, αρκεί να το μπορούσαν οι ηγέτες του αλλάζοντας τακτική και μεθόδους. Τα ξύλινα γράμματα, η στενή αντίληψη ορισμένων πραγμάτων και η απολυτότητα σε πολλά θέματα είναι αυτά που τρομάζουν το κόσμο και στρέφεται σε άλλα αριστερά και ιμιτασιόν κόμματα.
Ιδιαίτερος προβληματισμός υπάρχει για την σταθερότητα του ποσοστού της Χρυσής Αυγής. Κι αυτό πρέπει να το καταλάβουν και να το διερευνήσουν τα άλλα κόμματα της Βουλής που ανέστησαν αυτό το κόμμα,από τον επί χρόνια λήθαργο του. Βέβαια και η Χρυσή Αυγή θα κάνει τον κύκλο της όπως και άλλα κόμματα που κατά καιρούς εμφανίστηκαν ως κομήτες στη ζωή μας.
Το ζήτημα είναι πως τον πιο σημαντικό ρόλο θα παίξει το 25% του λαού που σήμερα είτε είναι αναποφάσιστο, είτε σπέρνει εδώ κι εκεί τη ψήφο του. Κι αυτό το αόρατο πολιτικά ποσοστό είναι ένας μεγάλος γρίφος που εγγυμονεί πολλούς κινδύνους.
Οι δημοσκοπήσεις είναι χρήσιμες για εκείνους που ξέρουν, αλλά και που θέλουν να τις αναλύσουν. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι ο ελληνικός λαός άλλαξε και δεν μένει πλέον εγκλωβισμένος σε ψευδή πιστεύω. Η οικονομική εξαθλίωση που επέρχεται καθημερινά σε μεσαία και χαμηλά στρώματα, η ανεργία, η ανέχεια, η απόγνωση, η απογοήτευση και η πικρία από την κοροϊδία και τα ψεύδη, μετατρέπονται σε οργή και αποφασιστικότητα για εκδίκηση και ρεβάνς.
Τελείωσαν πλέον για την πλειονότητα των Ελλήνων οι γραβατωμένοι επαγγελματίες ψεύτες της πολιτικής ζωής. Γκρεμίζονται σιγά σιγά τα τζάκια που θυμίζουν άλλες εποχές. Ο κόσμος πείστηκε πως κυβερνιέται από ανθρώπους που νοιάζονται μόνο για τον εαυτό τους και που δεν καταλαβαίνουν τα προβλήματα του.
Στην Ελλάδα λύγισε μόνο η μεσαία τάξη και κάτω, γιατί τα βάρη που της φόρτωσαν δεν αντέχονταν, οι άλλοι μια χαρά είναι και σε αυτούς συγκαταλέγονται οι πολιτικοί στο σύνολο τους. Πολιτικοί που ποτέ δεν έζησαν το άγχος μιας ακάλυπτης επιταγής, που δεν πήραν ποτέ το χαρτί της απόλυσης ή εκείνο της έξωσης. Πολιτικοί που δεν ταπεινώθηκαν εξ αιτίας παράφρονων αποφάσεων άλλων. Πολιτικοί που θέλουν να τονωθεί η αγορά, αλλά δεν μας λένε τον τρόπο, απλά γιατί δεν πάτησαν ποτέ το πόδι τους στην αγορά. Με ΦΠΑ 23% , με μείωση μισθών και συντάξεων, με 1,5 εκατομμύριο απολυμένους , με τράπεζες που έχουν κλείσει τις κάνουλες και νοιάζονται μόνο για τα δικά τους αποθεματικά και με τα επιτόκια τους να φτάνουν έως τα 18% , με το πετρέλαιο και το ρεύμα στα ύψη, πως να γίνει η ανάκαμψη;
Μήπως θα ήταν προτιμότερο να ήταν ο ΦΠΑ στα 10%, να γινόταν εξονυχιστικός έλεγχος στις επιχειρήσεις που φουσκώνουν άνευ λόγου τις τιμές και παράλληλα να υπήρχε ένα υγιές σώμα προστασίας του πολίτη από τους καρχαρίες των ονείρων του;

Αλέκα Παπαρήγα

Γιατί δεν λέει κανείς πόσα χρήματα συγκεντρώθηκαν από τους φοροδιαφεύγοντες. Τι έγινε με τους κλέφτες του δημόσιου χρήματος και τόσα άλλα.
Οι εφορίες πλημμύρισαν από 300.000 και πινακίδες αυτοκινήτων, που κατατέθηκαν από ανθρώπους που δεν μπορούν να πληρώσουν το σχετικό φόρο. Πόσα χρήματα έχασε το δημόσιο; Γιατί κανείς δεν σκέπτεται πως με μικρότερους και δικαιότερους φόρους, τα έσοδα θα ήταν περισσότερα και η ζωή των ανθρώπων καλύτερη; Προφανώς στα μεγάλα Πανεπιστήμια που σπούδασαν οι εγκέφαλοι της πολιτικής ζωής δεν κάνουν το μάθημα της πρόσθεσης και της αφαίρεσης. Κι ακόμη δεν διδάσκουν τίποτε για τα απλά πράγματα της ζωής. Κι έρχονται αυτοί να σώσουν την πατρίδα με θεωρίες άπιαστες και αστείες, παραδεχόμενοι  κατά βάθος πως όλα αυτά δεν βγάζουν πουθενά.

Γι αυτό ο κόσμος στις δημοσκοπήσεις δείχνει μια άλλη εικόνα που δυστυχώς μέχρι στιγμής οι ανίκανοι δεν μπορούν να δούνε.

Το αδιέξοδο της διαιτησίας...

Το πιο ευαίσθητο κομμάτι του ποδοσφαίρου είναι η διαιτησία.
Όλοι είναι έτοιμοι να συγχωρήσουν τα λάθη των ποδοσφαιριστών και των προπονητών, αλλά κανείς δεν συγχωρεί τα λάθη των διαιτητών.
Ακόμη όλοι θέλουν τα λάθη των διαιτητών να αφορούν μόνο την αντίπαλο ομάδα, κι όχι αυτήν που υποστηρίζουν. Κι είναι γεγονός πως οι διαιτητές είναι οι μόνοι που δεν έχουν οπαδούς...
Από την άλλη έχει καλλιεργηθεί μια περίεργη ατμόσφαιρα γύρω από τη διαιτησία , με αποτέλεσμα να υπάρχει προκατάληψη και καχυποψία.
Όλοι καταγγέλλουν παρασκήνιο με ενδείξεις που προέρχονται από ασυγχώρητη πολλές φορές λάθη των διαιτητών, αλλά κανείς δεν κατάφερε να ξεσκεπάσει αυτό το παρασκήνιο που υποστηρίζει πως υπάρχει.

Γ. Δούρος - Θαν. Μπριάκος

Έτσι σε κάθε αγώνα ο διαιτητής πέραν των ικανοτήτων του χρειάζεται να έχει και πολύ τύχη, δηλαδή να μη υπάρχουν δύσκολες φάσεις και να αμφισβητηθούν οι αποφάσεις του.
Λογικά την προστασία στους διαιτητές έπρεπε να την δίνει η ΕΠΟ, αλλά η Ομοσπονδία χωλαίνει σε επικοινωνιακό επίπεδο κι ενδεχόμενα να μη γνωρίζει τον τρόπο να προστατεύσει τους διαιτητές.
Η λέξη προστασία, δεν έχει να κάνει ούτε με την συγκάλυψη λαθών, ούτε με ατιμωρησία. Αλλά να υπάρχει ένα δίχτυ προστασίας μέχρι να κριθεί η απόδοση του διαιτητή κυρίως από αρμόδια όργανα.
Ωστόσο βλέπουμε πολλές φορές κακές διαιτησίες να χαρακτηρίζονται ως επιτυχημένες , με αποτέλεσμα να χύνεται πολύ νερό στο μύλο της αμφισβήτησης και της καχυποψίας.
Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί δεν υπάρχει σχέδιο και γιατί οι μετέχοντες στην ΚΕΔ εδώ και πολλά χρόνια , γίνονται διεκπεραιωτές διαδικασιών , παρά μάνατζερ στο χώρο.
Στην συντριπτική τους πλειονότητα τα μέλη που τοποθετήθηκαν τα τελευταία χρόνια στην ΚΕΔ ήταν πρώην διεθνείς διαιτητές. Κι αυτό σημαίνει οι κατά τεκμήριο καλύτεροι διαιτητές και με μεγάλες εμπειρίες διεύθυνσης αγώνων στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Αυτό όμως δεν σημαίνει πως είχαν ή έχουν την ικανότητα να κουμαντάρουν την διαιτησία και να την βελτιώσουν. Άλλωστε πολλά χρόνια τώρα η διαιτησία στη χώρα μας παραμένει στάσιμη και σε χαμηλά επίπεδα.
Τελευταίο κρούσμα κακής διαιτησίας ήταν ο Δημητρόπουλος στον αγώνα κυπέλλου Παναχαϊκής - Ολυμπιακού , που είχε σαν αποτέλεσμα να διακοπεί το ματς μόλις 2' πριν την κανονική του λήξη...
Τον Δημητρόπουλο ωστόσο τον επέλεξε για την κατηγορία η ΚΕΔ.
Τον Δημητρόπουλο τον όρισε στο συγκεκριμένο παιγνίδι επίσης η ΚΕΔ.
Άρα τα λάθη της είναι δύο. Κι αυτά αποδεικνύουν πως δεν λειτουργούν σωστά.
Δηλαδή δεν μέτρησαν σωστά τις ικανότητες του διαιτητή για τη συγκεκριμένη κατηγορία και δεν έλαβαν υπόψη τους τις ιδιαιτερότητες που υπήρχαν για το συγκεκριμένο παιγνίδι.
Τελικά λένε πως αυτοί που τον επέλεξαν θα τον τιμωρήσουν δια της διαγραφής του.
Αυτούς όμως ποιος θα τους τιμωρήσει;
Κι ακόμα πιστεύει κανείς πως δεν θα υπάρξει κι άλλος Δημητρόπουλος ;
Η επιτροπή αυτή λειτουργεί λάθος κι οδηγεί σε περίεργα αδιέξοδα την διαιτησία.
Πως να λειτουργήσουν ωστόσο σωστά , όταν πρέπει να ορίζουν εκατοντάδες διαιτητές κάθε εβδομάδα σε αγώνες και δεκάδες παρατηρητές;
Ο ορισμός είναι το καλύτερο σύστημα αρκεί να γίνεται σωστά και με λογική και διαφάνεια.


Αλ. Δημητρόπουλος

Όπως πάνε όμως οι Δούρος, Μπριάκος - δεν θέλω ακόμη να αναφερθώ για τους δύο νέους της επιτροπής Καλύβα και Τσαχειλίδη - θα οδηγήσουν σε τέλμα και αδιέξοδο και τον ορισμό....
Ο τρόπος που λειτουργεί αυτή η επιτροπή γενικά πάσχει και κανείς δεν θέλει να το καταλάβει, απλά γιατί δεν ξέρει πως μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα. Γιατί αν ξέρουν, τότε σημαίνει πως δεν θέλουν κι αυτό είναι πολύ σοβαρό.
Το κακό ξεκινάει με τις απίθανες επιλογές που κάνει η ΚΕΔ χωρίς κριτήρια αξιολόγησης και στάνταρτ. Και η συνέχεια είναι πως η εσωτερική λειτουργία των γραφειάδων πλέον της επιτροπής είναι πέρα για πέρα λαθεμένη.
Μερικοί πιστεύουν πως τα σεμινάρια βελτιώνουν τον διαιτητή. Η αλήθεια είναι πως τα σεμινάρια και όπως αυτά γίνονται απλά βοηθάνε τον διαιτητή. Άλλο βελτίωση όμως κι άλλο βοήθεια.
Μια ακόμη επισήμανση. Οι χώρα μας έχει επτά διεθνείς διαιτητές, αλλά η ΚΕΔ των πρώην διεθνών δεν τους χρησιμοποιεί στα κατ εξοχήν δύσκολα ματς και στα ντέρμπι. Το γιατί το γνωρίζουν μόνο αυτοί. Εκτός κι αν δεν κάνουν αυτοί τους ορισμούς , ή δεν πιστεύουν στην αξία των διεθνών μας.
Κι αυτά είναι θέματα που τα παρακολουθεί και η ΕΔ της UEFA, από την  οποία περιμένουμε την προώθηση των διαιτητών μας σε ανώτερο επίπεδο....
Οι της ΚΕΔ πρέπει λογικά να βλέπουν που οδηγούν τον κλάδο, αλλά δεν μιλάνε προφανώς καλυμμένοι πίσω από μια καλή αμοιβή που παίρνουν κάθε μήνα. Όπως δεν μίλησε κανείς από αυτούς όταν αποφασίστηκε η διάλυση των συνδέσμων . Κι άντε να δεχθούμε πως έτσι έπρεπε να γίνει λόγω της σύμβασης με την ευρωπαϊκή Ομοσπονδία, από εκεί και πέρα έπρεπε να έχει καταρτιστεί ειδικό πρόγραμμα τόσο για την στελέχωση των ΕΔ των ΕΠΣ, όσο και για την λειτουργία τους. Κι επειδή προηγούμενα αναφέρθηκα στους διεθνείς και την μεταχείριση τους από την ΚΕΔ πρέπει να τονίσω δύο στοιχεία. Το ένα είναι πως ενώ η ΚΕΔ ρώτησε τους διεθνείς ποιους θέλουν για βοηθούς τους, δεν τους ορίζει. Και το κάνει αυτό ακόμη κι όταν ορίζονται σε αγώνα του Ελληνικού πρωταθλήματος και σε λίγες ημέρες με άλλους βοηθούς πηγαίνουν στο εξωτερικό να διευθύνουν αγώνες... Το τραγικότερο ωστόσο είναι πως ορίζει η ΚΕΔ ως παρατηρητές διεθνών διαιτητών πρώην βοηθούς ή πρώην διαιτητές μικρότερης κατηγορίας και εμβέλειας. Στέλνουν δηλαδή τον λοχαγό να κρίνει τον στρατηγό!!!
Με τέτοιες μεθόδους και τέτοια μυαλά, κανείς δεν πρέπει να περιμένει βελτίωση, όλα είναι χύμα δυστυχώς και απλά να ευχηθούμε να μη δούμε τα χειρότερα.

Η υποβάθμιση του ποδοσφαίρου και οι ευθύνες.

Είναι ορισμένα πράγματα που σε κάνουν να σκέφτεσαι αν υπάρχει λογική και ευθύνη σε αυτούς που έχουν στα χέρια τους την τύχη του ποδοσφαίρου.
Η συνεχής απαξίωση του προϊόντος που διαχειρίζονται , δεν βγάζει πουθενά, εκτός του γεγονότος ότι διώχνει τον σκεπτόμενο φίλαθλο από τα γήπεδα και κατεβάζει το επίπεδο του ποδοσφαίρου.
Όταν σε άλλες χώρες το ποδόσφαιρο είναι γιορτή, εμείς στην Ελλάδα το μετατρέπουμε σε πόλεμο άλλοτε ουσίας και άλλοτε εντυπώσεων.
Την ευθύνη του ξεπεσμού  του αθλήματος δεν την έχουν μόνο οι παράγοντες των σωματείων και των ΠΑΕ, αλλά και η ΕΠΟ και η Super League.
Οι πρώτοι θέλοντας να καλύψουν εσωτερικές αδυναμίες και δικά τους λάθη, βάλουν πότε κατά αντιπάλων αναιτίως και πότε κατά της διαιτησίας. Τι θέλουν άραγε με αυτό το τρόπο να καταφέρουν;
Με αυτές τις πράξεις ποτέ δεν διορθώθηκε μια κατάσταση.
Διαμαρτύρονται πριν τον αγώνα κατά του διαιτητή της συνάντησης, αλλά όταν αυτός έχει καλή και σωστή απόδοση, κανείς δεν αποκαθιστά τα πράγματα με την αναγνώριση του λάθους του και με μια ειλικρινή συγνώμη.
Τι κερδίζουν οι διαμαρτυρόμενοι ; Απολύτως τίποτε, αντίθετα χάνουν πολλά, γιατί πυροδοτούν με πάθος την εξέδρα, πολλές φορές γίνονται έκτροπα που μετατρέπονται σε πρόστιμα. Και το κυριότερο δίνουν άφεση αμαρτιών σε ποδοσφαιριστές και προπονητές για τα λάθη τους....
Γιατί τα κάνουν όλα αυτά; Μα γιατί δεν έχουν την δυνατότητα να φτάσουν στο επίπεδο των βασικών αντιπάλων τους. Γιατί δεν έχουν κάνει σωστές επιλογές. Γιατί δεν έχουν χρήματα να αποκτήσουν καλούς τεχνικούς και ποδοσφαιριστές. Γιατί δεν ξέρουν να καταστρώσουν ένα σωστό πλάνο στόχων και επιδιώξεων και ακόμα γιατί είναι μικρόψυχοι και άσχετοι με το αντικείμενο.
Δεν αναφέρομαι σε κάποιον συγκεκριμένα, γιατί απλά δεν είναι ένας , αλλά πολλοί και σε όλες τι κατηγορίες οι ανόητοι. Κι αυτό είναι ένα φαινόμενο που το συναντάμε στη χώρα μας και σε άλλες χαμηλού επιπέδου.
Από την άλλη , η Λίγκα δεν κάνει απολύτως τίποτε για να προστατεύσει το προϊόν της. Και το θέμα δεν είναι να βγάλει κάποια ανακοίνωση, ή να επιβάλει κάποια ποινή, αλλά να καταστρώσει ένα πρόγραμμα ανάπτυξης του ποδοσφαίρου και ανύψωσης του επιπέδου, που σήμερα παραπέμπει  προς τριτοκοσμικές χώρες.
Η ΕΠΟ βάλλεται από πολλούς και διάφορους είτε για την αθλητική δικαιοσύνη , είτε για την διαιτησία. Η Ομοσπονδία θα μπορούσε να εφαρμόσει τους κανόνες που ισχύουν χωρίς φόβο και πάθος, αλλά εφαρμογή προς κάθε κατεύθυνση. Κι ακόμη θα μπορούσε να θεσπίσει βαρύτερες ποινές για παραβάτες που δυσφημούν το άθλημα.
Παράλληλα Λίγκα και ΕΠΟ δεν έχουν καταφέρει απολύτως τίποτε για την καταστολή της βίας. Κι η βία έχει απόλυτη σχέση με όσα δημιουργούν παράγοντες του ποδοσφαίρου.
Κι επειδή δεν έχουν γνώση πως να λύσουν αυτά τα θέματα, θα μπορούσαν πολύ εύκολα να προσφύγουν στη βοήθεια κάποιας άλλης Ομοσπονδίας, ή και της UEFA. Αν και η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία δίνει γενικές οδηγίες...
Κι επειδή όλες οι παροιμίες είναι σωστές, εδώ μπορούμε να πούμε πως το ψάρι βρομάει από το κεφάλι. Ένα κεφάλι ποδοσφαιρικά άδειο από ιδέες , σχέδια, προγραμματισμό και γεμάτο από φοβίες, συμβιβασμούς και ανοησίες.


Γιατί όλοι οι διοικούντες οφείλουν να καταλάβουν πως έχουν τεράστια ευθύνη για όλα όσα συμβαίνουν σήμερα στο ποδόσφαιρο μας και κυρίως να συναισθανθούν πως αυτοί είναι οι " ηγέτες" του χώρου που πρέπει να δρουν χωρίς δισταγμό και χωρίς εξαρτήσεις.

Τα κακά παιδιά της ΕΠΟ !

Διαβάζω με μεγάλο ενδιαφέρον πως μερικοί παράγοντες του ποδοσφαίρου μεταξύ των οποίων και μέλη του ΔΣ της ΕΠΟ, σκέφτονται να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να κάνουν ομάδα αντιπολίτευσης στον Γ. Σαρρή με σκοπό να τον ανατρέψουν από τη θέση του προέδρου.
Ονόματα δεν έχουν γραφεί κι έτσι δεν μπορώ να συγκεκριμενοποιήσω τις δικές μου θέσεις για καθένα από αυτούς, κάτι που οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ  γνωρίζουν πως δεν έχω πρόβλημα να πράξω.
Ωστόσο λένε οι ίδιες πληροφορίες πως οι πρωτεργάτες είναι στελέχη που ήθελαν αλλά δεν πήραν αξιώματα στη διοίκηση ή καλύτερα δεν πήραν τα αξιώματα που ήθελαν.
Σε πρώτη φάση να πούμε πως ο Σαρρής χρειάζεται πίστωση χρόνου και για να μάθει τη θέση και τις ευθύνες της, αλλά και για να εφαρμόσει τα σχέδια του, το πρόγραμμα του. Γιατί πως να το κάνουμε, άλλο είναι να διοικείς μια ποδοσφαιρική ένωση λίγων σωματείων , κι άλλο να είσαι η κεφαλή του ελληνικού ποδοσφαίρου.


O  πρόεδρος της ΕΠΟ  Γιώργος Σαρρής

Είναι λοιπόν πολύ νωρίς να αρχίσουν τέτοιου είδους κινήματα και συναθροίσεις συνωμοσίας.
Βέβαια οι αντιδρούντες αν δεν μπορούν να ανεχθούν την κατάσταση μπορούν να κάνουν κάτι άλλο ευκολότερο από την ανατροπή του προέδρου. Να παραιτηθούν οι ίδιοι και να ησυχάσουν.
Όταν οι κύριοι αυτοί έβαζαν υποψηφιότητα υπό τον Σαρρή , έπρεπε να γνώριζαν τον άνδρα και τις απόψεις του. Επίσης ο Σαρρής αλλά και οι ίδιοι αποφάσισαν να δοκιμάσουν ένα νέο είδος διοίκησης με τη συμμετοχή προέδρων στο ΔΣ . Πρέπει λοιπόν να δούμε αν θα περπατήσει αυτό το σχέδιο και με πιο τρόπο.
Προς το παρόν ο Σαρρής δεν έχει αλλάξει τίποτε, αλλά είπαμε είναι νωρίς.
Θα μπορούσε όμως να αλλάξει ορισμένα πράγματα απλά, αμαρτίες του παρελθόντος. Να καταργήσει δηλαδή τις μετακινήσεις τόσο του ίδιου, όσο και στελεχών του σε business class θέσεις. Να καταργήσει επίσης να συνοδεύεται από κουστωδία περιπατητών και να μαζέψει τα έξοδα , τη στιγμή που σκέφτεται να κάνει περικοπές μισθών στους υπαλλήλους. Το ίδιο πρέπει να ισχύσει και για κάθε μέλος της διοίκησης, ενώ είναι αδιανόητο να καλούνται στις συνεδριάσεις του ΔΣ όλα τα αναπληρωματικά μέλη τη στιγμή που δεν έχουν δικαίωμα ψήφου, αλλά και λόγου για το τυπικό της υπόθεσης. Η ΕΠΟ έχει χρέη και όσοι θέλουν να κάνουν ταξίδια αναψυχής από την επαρχία με διάφορα προσχήματα δήθεν υπηρεσιακών ζητημάτων της ΕΠΟ, πρέπει να σταματήσουν.
Αυτά θα ανατρέψουν τον Σαρρή αν δεν τα μαζέψει, κι όχι οι αντιδρούντες που ήθελαν και θέλουν θέσεις για το ονόρε.
Γιατί όλοι αυτοί που σήμερα διαμαρτύρονται , κατείχαν θέσεις, αλλά στο ποδόσφαιρο δεν πρόσφεραν απολύτως τίποτε. Πρόσφεραν όμως στον εαυτό τους ταξιδάκια αναψυχής, βολτούλες , τσάμπα μόστρα και φιγούρα στο χωριό.
Η ΕΠΟ θέλει αλλαγές και μάλιστα σε πολλά. Κι αν δεν τα κάνει μια νέα διοίκηση όπως αυτή με δημοκρατικών αντιλήψεων πρόεδρο, τότε ποιος θα τα κάνει;
Ο Σαρρής πρέπει να μαζέψει τα κακά παιδιά της ΕΠΟ, να νοικοκυρέψει την Ομοσπονδία περιορίζοντας τα έξοδα της και να δει μπροστά.
Κουράστηκε ο κόσμος από τους σωτήρες και τους ισόβιους παράγοντες που δεν προσφέρουν απολύτως τίποτε.
Τα τελευταία χρόνια πολλοί πέρασαν κι έφυγαν από την ΕΠΟ, δεν χάθηκε και της Βενετιάς το βελόνι, ούτε έσταξε η ουρά του γαϊδάρου. Η ΕΠΟ συνεχίζει να υπάρχει, αλλά το ζητούμενο είναι να μπορεί να αλλάζει εικόνα και να βελτιώνεται, γιατί μέχρι σήμερα βαδίζει στο τέλμα.
Ήρθε η ώρα λοιπόν ο Σαρρής να κάνει έργο , να σταματήσει τα λόγια και να κάνει αλλαγές που θα δείξουν κάτι διαφορετικό. Όλα τα άλλα είναι για κατανάλωση....

Ο Ζαρντίμ και η "χημεία" με την ομάδα !

Η συντριπτική πλειονότητα των φίλων του Ολυμπιακού δεν είναι ικανοποιημένη με την απόδοση της ομάδας και τα αποτελέσματα της μέχρι σήμερα.
Το γεγονός ότι βρίσκεται μόνη πρώτη και με διαφορά από την δεύτερη ομάδα στον πίνακα της βαθμολογίας ελάχιστα συγκινεί, αφού όλοι γνωρίζουν πως παίζει ...χωρίς αντίπαλο. Παρόλα αυτά και τους βαθμούς χάνει και με το ζόρι κερδίζει. Ωστόσο έχουν δαπανηθεί πολλά εκατομμύρια ευρώ για να έχει ο Ολυμπιακός ποιοτικούς παίκτες.
Η κρίση των περισσότερων εστιάζεται στον προπονητή της ομάδας Λεονάρντο Ζαρντίμ. Κι ίσως να μη έχουν άδικο. Ο Πορτογάλος φαίνεται να μη έχει εμπνεύσει ακόμη τους παίκτες του και κυρίως να μη τους έχει μεταδώσει τη φλόγα που πρέπει να έχουν μέσα στο γήπεδο.
Πιστεύω πως είναι θέμα κουλτούρας και νοοτροπίας.
Ο Ζαρντίμ είναι καλός προπονητής , απλά δεν έχει βρει τη χημεία του με την ομάδα και τους παίκτες.
Η απόσταση που τους χωρίζει φαίνεται κι από τη συμπεριφορά του. Κάνει αλλαγή έναν ποδοσφαιριστή και την ώρα που αυτός βγαίνει από το γήπεδο, ούτε που τον βλέπει. Δεν του δίνει το χέρι του να τον συγχαρεί για την προσπάθεια που έκανε. Τις περισσότερες φορές στους παίκτες που μπαίνουν στο γήπεδο εντολές δίνουν οι βοηθοί του... Ακόμη και ο πανηγυρισμός του στα γκολ, είναι μοναχικός, παρατηρείστε τον και θα καταλάβετε. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός που ακόμη δεν έχει δέσει με τον κόσμο.
Η διοίκηση από την άλλη έπρεπε να είχε κάνει ειδικό σεμινάριο στο νέο προπονητή - αυτό πρέπει να γίνεται πάντα - για το κόσμο, τη νοοτροπία που υπάρχει και την ιστορία του συλλόγου. Ο κόσμος του Ολυμπιακού θέλει μόνο νίκες, ακόμη και στα ματς προετοιμασίας, ακόμη και με μικρότερες ή ασθενέστερες ομάδες. Για τον κόσμο του Ολυμπιακού ένα ματς με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό, δεν είναι απλά ένα παιχνίδι, αλλά ένα ντέρμπι που πρέπει να κερδίσουν οι ερυθρόλευκοι σε όποια έδρα και να παίζουν.

Λεονάρντο Ζαρντίμ

Από την άλλη ο Πορτογάλος έχει μπερδέψει το κόσμο. Το καλοκαίρι δοκίμαζε τους παίκτες στα φιλικά, έδειχνε πως ο Τάττος θα ήταν βασικός και στη συνέχεια όχι μόνο τον εξαφάνισε, αλλά θέλει να δοθεί δανεικός σε άλλη ομάδα. Το ίδιο έγινε και με ορισμένους άλλους παίκτες, δείγμα του ότι ποτέ η διοίκηση δεν πρέπει να κάνει μεταγραφές με δικά της κριτήρια, αλλά πάντα με τη σύμφωνη γνώμη του προπονητή.
Σα να μη φτάνουν αυτά βλέπουμε τον Ολυμπιακό σχεδόν σε όλα τα ματς να παίζει συγκρατημένα, να χάνει ένα ημίχρονο ή και λιγότερο χρόνο και στη συνέχεια να δείχνει τον καλό του εαυτό. Ωστόσο ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα φύση επιθετική, κάτι που δεν το βλέπουμε συχνά. Και το σπουδαιότερο - χωρίς να κάνω τον προπονητή - δεν έχει την δυνατότητα να βρει ρόλους για δύο καλούς επιθετικούς ταυτόχρονα όπως  είναι ο Μήτρογλου και Τζεμπούρ. Κι όμως υπάρχουν προπονητές που λένε πως όλοι οι καλοί χωράνε σε μια ομάδα.
Αν σε μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός, υπάρχουν παίκτες που παίζουν μόνο σε συγκεκριμένες θέσεις,τότε έχουν γίνει λάθος επιλογές. Γιατί οι μεγάλες ομάδες , έχουν ποδοσφαιριστές που ξέρουν μπάλα, κι όχι ποδοσφαιριστές θέσεων. Κι όσοι ξέρουν μπάλα, παίζουν σε όλες τις θέσεις, γιατί ξέρουν να χρησιμοποιούν την τέχνη τους και το μυαλό τους.
Μέχρι στιγμής εγώ τουλάχιστον δεν έχω δει τον Ολυμπιακό να αμύνεται με όλους τους παίκτες και να επιτίθεται πάλι με όλους. Γι αυτό πολλοί μιλάνε για λάθη αμυντικών και κενά.
Κι επειδή πολύ κουβέντα έχει γίνει για τον Κάρολ και τις ικανότητες του, να πω ότι ένας τερματοφύλακας υπερασπίζεται μια εστία πλάτους 7,5 μ. και ύψους 2.05μ. για να πετύχει να το κάνει μόνος του πρέπει να είναι υπεράνθρωπος. Ο καλός τερματοφύλακας κρίνεται από τα ρεφλέξ του και την αντίληψη του, κι όχι αν θα προλάβει να "πετάξει" από τη μια γωνιά της εστίας του στην άλλη.
Η σημερινή ομάδα του Ολυμπιακού δεν δείχνει πάθος, δεν δείχνει αλληλεγγύη ( μεταξύ των ποδοσφαιριστών ) και δεν δείχνει ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης.
Κάποιος πρέπει να αλλάξει τα δεδομένα, κάποιος πρέπει να τους βάλει σε μια τάξη και να δώσει σε όλους να καταλάβουν - κι έχει σημασία αυτό που γράφω - ότι σε ένα ματς παίζουν μόνο11 και πρέπει να καθίσουν επτά στον πάγκο κι οι άλλοι να πάνε στην εξέδρα.
Το ερώτημα που τίθεται ρητορικά, είναι όλο το δυναμικό του Ολυμπιακού κάθε φορά στους εντός  λεκανοπεδίου αγώνες στο γήπεδο που παίζει η ομάδα;

Το να πάρει ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα , άντε και το κύπελλο δεν είναι το ζητούμενο. Αυτό που θέλει κάθε φίλος του Ολυμπιακού, είναι να κάνει ομάδα ικανή να ανέβει επίπεδο και να διακριθεί και στο εξωτερικό. Κι εδώ πρέπει να γίνεται κάποιος λάθος σχεδιασμός , γιατί κάθε χρόνο αυτός είναι ο στόχος, αλλά φανέλα με μακρύ μανίκι δύσκολα φοράνε οι παίκτες στην Ευρώπη....

Οι "στημένοι" πίνακες διαιτητών και τα λάθη της ΚΕΔ

Διαβάζω τον τελευταίο καιρό καταγγελίες παραγόντων περί σύνταξης "στημένων " πινάκων διαιτητών και δεν μπορώ να καταλάβω , αν έχει γίνει λάθος διατύπωση, ή αν υπάρχει πράγματι κάτι το μεμπτό.
Τι σημαίνει "στημένος" πίνακας;
Κάποιος από τους καταγγέλλοντες πρέπει να μας το εξηγήσει.
Και σε τελευταία ανάλυση, επειδή όλοι μας αγαπάμε ή υπηρετούμε το ποδόσφαιρο , πρέπει να μάθουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Την συγκρότηση των πινάκων την έκαναν στελέχη της διαιτησίας. Θα ήταν προτιμότερο να την έκαναν οι παράγοντες του ποδοσφαίρου;
Ο κανονισμός αναφέρει πως την συγκρότηση των πινάκων κάνει η ΚΕΔ. Να δεχθούμε πως δεν ήταν σε πλήρη και κανονική σύνθεση η ΚΕΔ. Αυτό σημαίνει πως οι πίνακες είναι παράνομοι. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Η παρανομία ή παρατυπία μέχρι το¨"στημένο" απέχει πολύ.

Ο πρόεδρος της ΕΠΟ Γ. Σαρρής και ο πρόεδρος των ορισμών Γ. Δούρος

Από τη στιγμή όμως που την απόφαση της ΚΕΔ την ενέκρινε η διοίκηση, παύει να υπάρχει παρατυπία.
Να δούμε όμως το θέμα και από την πρακτική του πλευρά.
Η ΚΕΔ με την όποια σύνθεση κατάρτισε τους πίνακες. Η διοίκηση τους ενέκρινε και υπάρχουν και ορισμένοι που διαφωνούν και αυτό είναι λογικό.
Οι διαφωνούντες πρέπει επιτέλους να μιλήσουν με ονόματα. Δηλαδή ποιοι διαιτητές μπήκαν παράνομα ή παράτυπα στους πίνακες και ποιοι δεν μπήκαν. Με την τοποθέτηση τους πρέπει να αιτιολογήσουν και την θέση τους.
Το να λένε έτσι αόριστα περί "στημένων " πινάκων δεν προσφέρουν καμία υπηρεσία στο ποδόσφαιρο που υπηρετούν.
Εδώ όμως υπάρχει ένα πρόβλημα που υφίσταται πολλά χρόνια.
Οι επιλογές των διαιτητών ΠΟΤΕ δεν ήταν αντικειμενικές, αλλά ΜΟΝΟ υποκειμενικές. Και κάτω από αυτό μπορεί καθένας να υποστηρίξει πως οι επιλογές πάσχουν ή είναι λαθεμένες.
Για να είναι αντικειμενικές οι επιλογές πρέπει να στηρίζονται σε κανόνες. Κάτι που δεν συμβαίνει σήμερα, αφού κανείς δεν γνωρίζει αν ένας διαιτητής έχει τις δυνατότητες να διευθύνει αγώνες με επικινδυνότητα, ή αγώνες ανώτερης κατηγορίας από αυτήν που αγωνίζεται.
Το σύστημα όπως ισχύει μέχρι σήμερα βολεύει πολλούς.
Έλα όμως που υπάρχουν οι πρόεδροι των Ενώσεων που θέλουν να κάνουν τα ρουσφέτια τους και να εξυπηρετούν τους διαιτητές που χρησιμοποιούν στα πρωταθλήματα τους...
Κι από αυτό το σημείο αρχίζει το μπέρδεμα.
Πόσο πιο εύκολα θα ήταν τα πράγματα αν οι επιλογές γινόντουσαν πάνω σε συγκεκριμένες συντεταγμένες και επικρατούσε στις κρίσεις η αξιοκρατία.
Ποιος όμως από αυτούς που είναι στην ΚΕΔ γνωρίζουν να χειριστούν ένα τέτοιο θέμα;
Αν κρίνουμε από την κατάσταση που επικρατεί τα τελευταία χρόνια, ή απάντηση είναι κανείς. Κι αν κάποιος γνωρίζει, το σύστημα δεν τον αφήνει να αναπτύξει τη θεωρία και τη σκέψη του.
Όλοι οι παράγοντες των Ενώσεων αλλά και της ΕΠΟ θέλουν να έχουν λόγο για την διαιτησία. Κανείς ωστόσο δεν λέει γιατί έχουν αυτόν τον έρωτα με τον χώρο της διαιτησίας.
Η ελληνική διαιτησία είναι δομημένη σε λάθος βάσεις κι γι αυτό τα θεμέλια της συνέχεια τρίζουν.
Σε αυτό βοηθάει και η εκάστοτε ΚΕΔ που δύσκολα λέει ΟΧΙ στα κελεύσματα της διοίκησης. Κι όταν σε αυτή τη περίπτωση λέμε διοίκηση, αναφερόμαστε μόνο στους ισχυρούς του ΔΣ ή τους υψηλά ιστάμενους.
Το σύστημα πάσχει στη δομή του, στην επιλογή των διαιτητών, στην εκπαίδευση, τον έλεγχο, τους παρατηρητές σε όλα.
Η ΚΕΔ ορίζει πρώην διεθνή ή μη βοηθό να κρίνει ως παρατηρητής διεθνή διαιτητή. Ήμαρτον....
Η ΚΕΔ ορίζει σε αγώνες ντέρμπι διαιτητές χωρίς πείρα που μόνο από τύχη βγάζουν χωρίς πρόβλημα τους αγώνες. Την ίδια στιγμή έχει σε απραξία τους κατά τεκμήριο καλύτερους που είναι οι διεθνείς διαιτητές.
Τι σημαίνει λοιπόν "στημένοι " πίνακες;
Σε ποιους από τους επιλεγμένους διαφωνούν οι διαφωνούντες και για ποιους λόγους;
Είναι καιρός να σοβαρευτούμε, αν και κατά τη γνώμη μου, το παραμύθι αυτό έπρεπε με τεκμηριωμένες θέσεις να είχε λήξει εν τη γενέσει του.
Απειρία διοίκησης;
Άγνοια για τα περί την διαιτησία;
Ας απαντήσουν οι ίδιοι οι διοικούντες, που νομίζουν πως η διοίκηση μιας Ένωσης 20-50 σωματείων είναι το ίδιο με το να διοικείς το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ανάλογα με την ευφυΐα τους μπορεί να μάθουν, αλλά δυστυχώς γι αυτούς μέχρι το τέλος της θητείας τους τα γεγονότα θα τους προλαβαίνουν.

Ο ντόρος για τη διαιτησία, η ΚΕΔ και η ΕΠΟ

Κάθε εβδομάδα γινόμαστε μάρτυρες των επεισοδίων διαμαρτυρίας πριν ή μετά από αγώνες ορισμένων παραγόντων του ποδοσφαίρου και ενίοτε ανόητων προπονητών.
Οι διαμαρτυρίες αυτές σκοπό έχουν να επηρεάσουν τους διαιτητές που ορίζονται σε αγώνες, ή να κάνουν εκείνους που μελλοντικά θα οριστούν, να είναι περισσότερο προσεκτικοί.
Διαμαρτυρίες ωστόσο γίνονται και για να καλυφθούν αδυναμίες αγωνιστικού περιεχομένου. Να δηλαδή για να πούνε στο κόσμο πως οι διαιτησία φταίει που δεν αφήνει την ομάδα να φτάσει στους στόχους της.
Αν μελετήσουμε τις διαμαρτυρίες , σχεδόν καμία δεν ευσταθεί. Γιατί αν ένας παράγοντας διαμαρτύρεται για ένα λάθος του διαιτητή , τότε τι να πει κανείς.
Από την άλλη σχεδόν κανείς δεν μπορεί με κατηγορηματικό τρόπο να καταγγείλει έναν διαιτητή για σκόπιμη πρόθεση αδικίας.
Διαπιστώνεται επίσης πως οι διαιτητές λάθη έχουν κάνει και σε αγώνες που δεν υπάρχουν διαμαρτυρίες. Κι αυτό εύκολα το συναντάμε από τις απόψεις ορισμένων που κάνουν κριτική των αποφάσεων των διαιτητών σε ειδικές εκπομπές.
Για τους διαιτητές υπάρχουν λάθη και λάθη. Ορισμένοι κάνουν λάθη που δεν συγχωρούνται γιατί είναι προκλητικά αδιανόητα να γίνουν. Υπάρχουν λάθη κακής θέσης και αβλεψίας, ή επιπολαιότητας, αλλά ακόμη και καθυστερημένης αντίληψης. Λάθη έχουμε και λόγω κακής συνεργασίας του διαιτητή με τους βοηθούς του.



Ο πρώην και ο νυν πρόεδρος της ΚΕΔ Γιώργος Σαρρής ( αριστερά ) και Γιώργος Καραμελίδης

Οι παράγοντες εκείνοι που έχουν καταγγελτικό λόγο για τη διαιτησία και τους διαιτητές, οφείλουν να ενεργούν υπεύθυνα , αν έχουν πρόθεση βελτίωσης και κάθαρσης του χώρου. Αντί λοιπόν να υπονοούν διάφορα και να ομιλούν περί μαφίας στη διαιτησία και στο ποδόσφαιρο, να χτυπήσουν την πόρτα ενός αρμόδιου εισαγγελέα και να παραθέσουν τις απόψεις τους. Αν πάλι οι πληροφορίες τους δεν είναι βάσιμες, ή αν δεν έχουν στοιχεία, ας κάνουν σχετική καταγγελία στα αρμόδια όργανα του ποδοσφαίρου.
Γιατί αν καταγγέλει κάποιος  ότι υπάρχει μαφία στο ποδόσφαιρο χωρίς να έχει στοιχεία και αποδείξεις, τότε ο τρόπος που ενεργεί ο ίδιος είναι μαφιόζικος.
Υπάρχει και η άλλη εκδοχή, του "πέτα λάσπη κι όλο κάτι θα μείνει...." , μέχρι που έρχεται η δικαιοσύνη και ξεκαθαρίζει επί προσωπικών θεμάτων την κατάσταση.
Οι διαμαρτυρόμενοι παράγοντες με όσα λένε το μόνο που  επιτυγχάνουν, είναι η δυσφήμιση του αθλήματος και η απομείωση του προϊόντος που έχουν. Δεν είναι δυνατόν να λες από τη μια πως όλα είναι στημένα στο ποδόσφαιρο και από την άλλη να περιμένεις φιλάθλους στα γήπεδα.... Ποιος σώφρων άνθρωπος θα αγοράσει από πάγκο που ο ιδιοκτήτης του διαλαλεί πως έχει τα καλύτερα σάπια προϊόντα;
Τα λάθη της ΚΕΔ
Από την άλλη έχουμε την ΚΕΔ που μέχρι σήμερα μας έδειξε πως δεν γνωρίζει να διοικεί το χώρο. Τα λάθη της είναι καθημερινά και φαίνονται πρωτίστως από τους ορισμούς που κάνει σε όλες τις κατηγορίες, αλλά ιδιαίτερα στην μεγάλη κατηγορία.
Για παράδειγμα να αναφερθούμε στον ορισμό του Τρικαλινού διαιτητή Αλέξανδρου Αρετόπουλου. Τον θεωρώ έναν διαιτητή μικρών δυνατοτήτων. Κι όμως φέτος σε 12 αγωνιστικές ορίστηκε 6 φορές ως βασικός διαιτητής εκ των οποίων τις 4 σε συνεχόμενα παιχνίδια, ενώ άλλες τρεις ήταν τέταρτος.
Με ποιο σκεπτικό έγινε αυτός ο ορισμός;
Είναι τόσο καλός διαιτητής; Κι αν είναι πως έκανε τόσα και τέτοια  λάθη στον αγώνα Πλατανιά - Παναθηναϊκός ;
Σε δύο αγώνες όρισαν τελευταία τον διεθνή Πειραιώτη Σπάθα, σήμερα μάλιστα είναι διαιτητής στον αγώνα Βέροια - ΠΑΟΚ, και την Πέμπτη θα διευθύνει αγώνα του Europa League . Σε κανένα από αυτά τα παιχνίδια δεν έβαλαν ως βοηθούς αυτούς που θα έχει στο ευρωπαϊκό ματς!!! Πρωτότυπο δεν είναι;
Η ΚΕΔ ρώτησε τους διαιτητές της μεγάλης κατηγορίας να προτείνουν ποιους θέλουν ως βοηθούς τους σε αγώνες. Οι διαιτητές απάντησαν , αλλά η ΚΕΔ αγνόησε την προτίμηση τους και βάζει ως βοηθούς όποιους εκείνη θεωρεί καταλληλότερους. Οπότε προς τι η ερώτηση στους διαιτητές; Η απάντηση είναι τα λάθη ασυνεννοησίας που γίνονται μεταξύ διαιτητή και βοηθών σε κάθε αγωνιστική...
Πέρα από τους ορισμούς η ΚΕΔ δείχνει την αδυναμία της και σε άλλα θέματα, όπως αυτά του πειθαρχικού ελέγχου, των παρατηρητών και της εκπαίδευσης για τα οποία θα αναφερθώ μια άλλη φορά.
Πρόσφατα όμως στη συνεδρίαση για τον καθορισμό των αρμοδιοτήτων της επιτροπής με τη νέα της σύνθεση, ο πρόεδρος της Γ. Καραμελίδης, είπε το εκπληκτικό " να φροντίσουμε να ξεπεράσουμε σε επιτυχία την ΚΕΔ υπό την προεδρία του Γ. Σαρρή..." Για ποια επιτυχία μίλησε ο νέος πρόεδρος; Δηλαδή επί Σαρρή όλα πήγαιναν ρολόι και χάλασε η κατάσταση μόλις έφυγε ο πρώην πρόεδρος;  Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα περίεργο φαινόμενο που παρατηρείται χρόνια τώρα. Κάθε πρόεδρος της ΚΕΔ ισχυρίζεται πως υπάρχει βελτίωση της διαιτησίας. Πως συμβαίνει όμως αυτό και η διαιτησία παραμένει επί χρόνια στάσιμη και με τα ίδια λάθη;
Η ΚΕΔ πρέπει να αλλάξει φιλοσοφία και νοοτροπία για να έρθουν καλύτερες ημέρες στη διαιτησία. Με τον τρόπο που διοικείται σήμερα ο χώρος, άσπρη μέρα δεν πρόκειται να δούμε.
Οι ευθύνες της ΕΠΟ
Τεράστιες ευθύνες ωστόσο έχει και η ΕΠΟ. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν εφαρμόζει προς κάθε κατεύθυνση τους κανονισμούς και γιατί δεν επιλαμβάνεται όλων των παραβάσεων.
Για παράδειγμα αφήνει ασύδοτους τους παράγοντες και άλλους πολλούς να καταφέρονται κατά της διαιτησίας. Δεν επιβάλει αυστηρές ποινές όπως άλλωστε προβλέπεται και γενικά μένει απαθής, λες κι έχει τη φωλιά της λερωμένη.
Επίσης ως κεντρική διοίκηση του ποδοσφαίρου πρέπει να είναι πιο σοβαρή και υπεύθυνη στις επιλογές της κι ακόμη να πάρει μέτρα για τη βελτίωση του χώρου. Οι διαιτητές είναι και νοιώθουν ανυπεράσπιστοι. Τρέμουν τους διάφορους περίεργους που άλλοτε τους πιάνουν στο απύλωτο στόμα τους, κι άλλοτε γίνονται θύματα απειλών και εκβιασμών. Ο χώρος αυτός πρέπει να θωρακιστεί κι αυτό θα γίνει μόλις πέσουν μερικές εξοντωτικές καμπάνες προς τους παραβάτες.
Η διοίκηση οφείλει να διαβάσει τη σύμβαση με τη FIFA. Να τη μελετήσει καλύτερα και να αλλάξει πολλά από αυτά που περίεργα καθιερώθηκαν τα προηγούμενα χρόνια κι οδηγούν το χώρο στην παρακμή και την οπισθοδρόμηση.  Κι αν δεν ξέρουν τι να κάνουν, ας ρωτήσουν αυτούς που γνωρίζουν. Ας πάρουν απόψεις και ας ζυγίσουν τα πράγματα όσο γίνεται καλύτερα. Έτσι όπως είναι η κατάσταση τίποτε δεν πάει καλά.