Η Κυβέρνηση προσπαθεί να σώσει την Ελλάδα, προσπαθεί να την σώσει από τα λάθη που έκαναν ερήμην του λαού όλες σχεδόν οι προηγούμενες κυβερνήσεις των τελευταίων 50 χρόνων.
Η Κυβέρνηση παίρνει σκληρά μέτρα και τα μέλη της πανηγυρίζουν γι αυτά, ενώ πολλές φορές καυχιόνται πως πέτυχαν του σκοπού τους.
Ο πρωθυπουργός δεν ξεχνάει να διαμηνύει και να δηλώνει πως δεν θα επιβληθούν άλλα μέτρα και κυρίως πως δεν θα υπάρξει περαιτέρω μείωση μισθών και συντάξεων που αισίως έφτασε στο 40 %.
Την ίδια ώρα αυτοαναιρείται ανακοινώνοντας νέα φορολογικά μέτρα που ο λαός πρέπει να πληρώσει από το συρρικνωμένο εισόδημα του.
Με δυο λόγια ο πρωθυπουργός υποτιμά τη νοημοσύνη του λαού του.
Οι αντιφάσεις μεταξύ κυβερνητικών στελεχών σχετικά με το χρόνο ανάκαμψης της οικονομίας μας είναι αλληλοσυγκρουόμενες και το κυριότερο δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα κάτι σχετικό.
Ο πρωθυπουργός καυχιέται πως αγωνίζεται να σώσει τη χώρα. ...
Και μοιάζει με τον οικογενειάρχη πολυμελούς οικογένειας που προσπαθεί να βγάλει τα δυσθεώρητα χρέη που έχει , ενώ την ίδια ώρα λιμοκτονεί η οικογένεια του. Τι θα κερδίσει αν σώσει τα υπάρχοντα του και χαθούν τα μέλη της οικογένειας του;
Το ιδανικό θα ήταν να υπήρχε ένα σχέδιο σωτηρίας της χώρας χωρίς την θυσία του λαού , με την έννοια του αφανισμού.
Οι πολιτικοί ζούνε στο κόσμο τους και δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν τα προβλήματα του λαού, γιατί ΄΄όπως λέει και η παροιμία ο χορτάτος τον νηστικό δεν τον καταλαβαίνει.
Οι πολιτικοί δεν είναι στο ίδιο στρατόπεδο με τον υπόλοιπο λαό της χώρας, γιατί δεν ανήκουν στην ίδια κατηγορία και ως εκ τούτου δεν είναι δυνατόν να κατανοήσουν τα προβλήματα της καθημερινότητας του κόσμου.
Πως να μπορέσει ένας πολιτικός που αμείβεται με 6-10.000 ευρώ το μήνα να καταλάβει τον άνεργο, τον χαμηλοσυνταξιούχο των 500 ευρώ, τον χαμηλόμισθο των 450 ευρώ.
Πως είναι δυνατόν ένας πολιτικός με ακίνητα, σκάφη, πολυτελή και μη φορολογούμενα ΙΧ, με ακίνητα και μετρητά σε τράπεζες , με μετοχές και ομόλογα, να ζήσει το δράμα του άστεγου και να κάνει κάτι γι αυτόν.
Πέρα από την περίοδο των εκλογών, ποιος πολιτικός βρέθηκε δίπλα στο λαό και με ποιο τρόπο βοήθησε στην επίλυση των προβλημάτων του;
Ο κόσμος έχει εξαντληθεί, ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ κι αυτό δυστυχώς δεν το καταλαβαίνουν οι πολιτικοί μας και ιδιαίτερα η Κυβέρνηση. Το σκηνικό άρχισε να αλλάζει. Η δύναμη της Κυβέρνησης συρρικνώνεται κι έφτασε στους 152 μετά την ανταρσία συνείδησης του Βύρωνα Πολύδωρα. Κι αντί οι κυβερνώντες να δούνε το πρόβλημα και να προσπαθήσουν να το λύσουν , διέγραψαν με συνοπτικές διαδικασίες τον παλιό βουλευτή, που κι αυτός δεν είναι άμοιρος ευθυνών για όσα συμβαίνουν σήμερα στη χώρα μας....
Οι μετρήσεις άρχισαν να δείχνουν πως η κυβέρνηση χάνει έδαφος , που σημαίνει πως αρχίζει η κάθοδος που σε λίγο θα είναι ανεξέλεγκτη γιατί ο λαός δεν αντέχει. Υπάρχουν σπίτια που δεν έχουν φως, δεν έχουν ψωμί, κι η κυβέρνηση απαιτεί να κόψει ο κόσμος το λαιμό του και να πληρώσει τις λιμουζίνες των κρατούντων, τις φρουρές τους, τα πολυτελή γραφεία και σπιτικά τους . Όλοι αυτοί μόνο ζητάνε και δεν καταλαβαίνουν τίποτε.
Κι η αντιπολίτευση ... πανηγυρίζει και δεν βλέπει πως μπερδεύεται στο ίδιο κουβάρι γιατί δεν προτείνει τίποτε και δεν δείχνει πως διαφέρει από τους κυβερνώντες. Το θέμα μας όμως δεν είναι η αξιοθρήνητη αντιπολίτευση που δεν πείθει ακόμη για τις προθέσεις και τις ικανότητες της, αλλά η τραγική κυβέρνηση.
Ενδεχόμενα να έχουν και οι ίδιοι καταλάβει πως δεν έχουν παρών και μέλλον στη πολιτική ζωή του τόπου και συνεχίζουν να βαδίζουν προς τον όλεθρο παρασύροντας σε αυτόν και τον λαό !
Η Κυβέρνηση παίρνει σκληρά μέτρα και τα μέλη της πανηγυρίζουν γι αυτά, ενώ πολλές φορές καυχιόνται πως πέτυχαν του σκοπού τους.
Ο πρωθυπουργός δεν ξεχνάει να διαμηνύει και να δηλώνει πως δεν θα επιβληθούν άλλα μέτρα και κυρίως πως δεν θα υπάρξει περαιτέρω μείωση μισθών και συντάξεων που αισίως έφτασε στο 40 %.
Την ίδια ώρα αυτοαναιρείται ανακοινώνοντας νέα φορολογικά μέτρα που ο λαός πρέπει να πληρώσει από το συρρικνωμένο εισόδημα του.
Με δυο λόγια ο πρωθυπουργός υποτιμά τη νοημοσύνη του λαού του.
Οι αντιφάσεις μεταξύ κυβερνητικών στελεχών σχετικά με το χρόνο ανάκαμψης της οικονομίας μας είναι αλληλοσυγκρουόμενες και το κυριότερο δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα κάτι σχετικό.
 |
| Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς |
Και μοιάζει με τον οικογενειάρχη πολυμελούς οικογένειας που προσπαθεί να βγάλει τα δυσθεώρητα χρέη που έχει , ενώ την ίδια ώρα λιμοκτονεί η οικογένεια του. Τι θα κερδίσει αν σώσει τα υπάρχοντα του και χαθούν τα μέλη της οικογένειας του;
Το ιδανικό θα ήταν να υπήρχε ένα σχέδιο σωτηρίας της χώρας χωρίς την θυσία του λαού , με την έννοια του αφανισμού.
Οι πολιτικοί ζούνε στο κόσμο τους και δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν τα προβλήματα του λαού, γιατί ΄΄όπως λέει και η παροιμία ο χορτάτος τον νηστικό δεν τον καταλαβαίνει.
Οι πολιτικοί δεν είναι στο ίδιο στρατόπεδο με τον υπόλοιπο λαό της χώρας, γιατί δεν ανήκουν στην ίδια κατηγορία και ως εκ τούτου δεν είναι δυνατόν να κατανοήσουν τα προβλήματα της καθημερινότητας του κόσμου.
Πως να μπορέσει ένας πολιτικός που αμείβεται με 6-10.000 ευρώ το μήνα να καταλάβει τον άνεργο, τον χαμηλοσυνταξιούχο των 500 ευρώ, τον χαμηλόμισθο των 450 ευρώ.
Πως είναι δυνατόν ένας πολιτικός με ακίνητα, σκάφη, πολυτελή και μη φορολογούμενα ΙΧ, με ακίνητα και μετρητά σε τράπεζες , με μετοχές και ομόλογα, να ζήσει το δράμα του άστεγου και να κάνει κάτι γι αυτόν.
Πέρα από την περίοδο των εκλογών, ποιος πολιτικός βρέθηκε δίπλα στο λαό και με ποιο τρόπο βοήθησε στην επίλυση των προβλημάτων του;
Ο κόσμος έχει εξαντληθεί, ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ κι αυτό δυστυχώς δεν το καταλαβαίνουν οι πολιτικοί μας και ιδιαίτερα η Κυβέρνηση. Το σκηνικό άρχισε να αλλάζει. Η δύναμη της Κυβέρνησης συρρικνώνεται κι έφτασε στους 152 μετά την ανταρσία συνείδησης του Βύρωνα Πολύδωρα. Κι αντί οι κυβερνώντες να δούνε το πρόβλημα και να προσπαθήσουν να το λύσουν , διέγραψαν με συνοπτικές διαδικασίες τον παλιό βουλευτή, που κι αυτός δεν είναι άμοιρος ευθυνών για όσα συμβαίνουν σήμερα στη χώρα μας....
Οι μετρήσεις άρχισαν να δείχνουν πως η κυβέρνηση χάνει έδαφος , που σημαίνει πως αρχίζει η κάθοδος που σε λίγο θα είναι ανεξέλεγκτη γιατί ο λαός δεν αντέχει. Υπάρχουν σπίτια που δεν έχουν φως, δεν έχουν ψωμί, κι η κυβέρνηση απαιτεί να κόψει ο κόσμος το λαιμό του και να πληρώσει τις λιμουζίνες των κρατούντων, τις φρουρές τους, τα πολυτελή γραφεία και σπιτικά τους . Όλοι αυτοί μόνο ζητάνε και δεν καταλαβαίνουν τίποτε.
Κι η αντιπολίτευση ... πανηγυρίζει και δεν βλέπει πως μπερδεύεται στο ίδιο κουβάρι γιατί δεν προτείνει τίποτε και δεν δείχνει πως διαφέρει από τους κυβερνώντες. Το θέμα μας όμως δεν είναι η αξιοθρήνητη αντιπολίτευση που δεν πείθει ακόμη για τις προθέσεις και τις ικανότητες της, αλλά η τραγική κυβέρνηση.
Ενδεχόμενα να έχουν και οι ίδιοι καταλάβει πως δεν έχουν παρών και μέλλον στη πολιτική ζωή του τόπου και συνεχίζουν να βαδίζουν προς τον όλεθρο παρασύροντας σε αυτόν και τον λαό !
