Η πολιτική μας σκέψη χρειάζεται ένα restart !
Οι καταστάσεις, αλλά και οι συνθήκες της ζωής άλλαξαν κι εμείς δεν πρέπει να μείνουμε κολλημένοι σε ταμπέλες και στο παρελθόν.
Κάποτε η αφοσίωση και η εμμονή σε ένα κόμμα , λεγόταν αρχή και πίστη στις ιδέες.
Τώρα οι πολιτικοί τα ισοπέδωσαν όλα.
Τώρα πλέον φαίνεται η εικόνα των παρασκηνίων που επιμελώς έκρυβαν οι πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής.
Από τη μια τα σκάνδαλα , οικονομικής κυρίως φύσης σκάνε σα νάρκες σε ναρκοπέδιο και τα συντρίμμια τους μπαίνουν μέσα στο μυαλό μας, μας ανοίγουν τα μάτια για τα λάθη που κάναμε υποστηρίζοντας πρόσωπα και παρατάξεις και δεν θέλαμε να δούμε το δικό μας συμφέρον, το συμφέρον της χώρας.
Από την άλλη η ισοπέδωση αρχών και ιδεών.
Οι πολιτικοί και οι πολιτικάντηδες μεταπηδούν από κόμμα σε κόμμα , σα να αλλάζουν καρέκλες στο καφενείο. Από τη ΝΔ στους Ανεξάρτητους Έλληνες, από τους Ανεξάρτητους Έλληνες , ανεξάρτητοι βουλευτές ψάχνοντας να βρούνε το δρόμο να επιστρέψουν στο μαντρί μετανιωμένοι, αλλά χωρίς ντροπή ! Από το ΠΑΣΟΚ στο ΣΥΡΙΖΑ και πάει λέγοντας.
Ποιος αλήθεια αναρωτήθηκε τι πιστεύουν αυτοί οι άνθρωποι; Γιατί από τα πιστεύω τους πρέπει να τους κρίνουμε και να τους ψηφίζουμε και όχι από την φτηνιάρικη πελατειακή σχέση και τις ψεύτικες υποσχέσεις, τα γνωστά θα,θα,θα ....
Η πολιτική μας ευθύνη είναι τεράστια για όσα συμβαίνουν σε εμάς τους ίδιους σήμερα.
.jpg)
Γιατί τυφλωνόμαστε από καταστάσεις και συνθήματα, πέφτουμε θύματα πλαστών και επίπλαστων καταστάσεων, δεχόμαστε να μας καθοδηγούν και να μας κάνουν οπαδούς, όλοι αυτοί που ουσιαστικά γελάνε πίσω από τη πλάτη μας. Αυτοί που δεν τόλμησαν να κόψουν τους δικούς τους μισθούς, αυτοί που για να γράψουν το Πόθεν Έσχες τους χρειάζονται τόνους σελίδων. Για ένα Πόθεν Έσχες που πουθενά δεν αναφέρει το Πόθεν. Κι ενώ εμείς διαβάζουμε τα περιουσιακά στοιχεία των εκπροσώπων μας στη Βουλή, ανθρώπων που είναι 20-30 χρόνια στην πολιτική δεν κάνουμε την πιο απλή σκέψη. Που βρέθηκαν όλα αυτά τα λεφτά για να αυγατίσει η περιουσία τους, όταν ουσιαστικά οι άνθρωποι αυτοί είναι πλουσιοπάροχα αμειβόμενοι δημόσιοι υπάλληλοι....
Πόσοι από τους ψηφοφόρους γνωρίζουν τι σημαίνουν οι λέξεις , δημοκρατικός, φιλελεύθερος, ριζοσπάστης, σοσιαλιστής, αριστερός, κουμουνιστής κ.α. Κι όμως τρέχουμε κάθε φορά να ψηφίσουμε παρατάξεις αφιονισμένοι από το να νικηθεί το αντίπαλο δέος, όποιο και νάναι αυτό.
Για να αντιληφθούμε πόσο μας κοροϊδεύουν ΟΛΟΙ οι ανίκανοι της Βουλής, μπορούμε να σκεφτούμε τρία απλά πράγματα.
Το πρώτο πως ΚΑΝΕΙΣ εξ αυτών δεν τάχθηκε υπέρ της μείωσης των αποδοχών τους. Το δεύτερο πως ΚΑΝΕΙΣ εξ αυτών δεν πρότεινε μάχιμα να θεσπιστεί θητεία ΄μόνο δύο περιόδων για τους πολιτικούς, αν και θα έλεγα πως αυτό πρέπει να ισχύσει για κάθε εκλεγόμενο σε κάθε τομέα. Γιατί έτσι δεν θα προλάβαιναν να χώσουν το χέρι βαθιά στο μέλι. Και τρίτο πως η Βουλή είναι το μοναδικό μέρος που δεν υπάρχουν φτωχοί, που για το λόγο αυτό δεν μπορούν να καταλάβουν τα προβλήματα μας και επειδή μας δουλεύουν κανονικά, αντί για λύσεις , αφήνουν στον αέρα συνθήματα...
Για όσα τραβάει σήμερα η χώρα , δηλαδή εμείς, η ευθύνη είναι δική μας.
Σκεφτείτε πως οι κλακαδόροι επευφήμησαν τον Γιωργάκη στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Τους έλειψε ο άνθρωπος που πληρώνεται από το Δημόσιο για να βρίσκεται στο εξωτερικό, αντί να είναι στη Βουλή και την εκλογική του περιφέρεια....
Σκεφτείτε πόσο χοντρόπετσοι είναι όλοι αυτοί που μας δουλεύουν ψιλό γαζί και κανείς δεν ένοιωσε την ανάγκη να ζητήσει συγνώμη για την περιπέτεια μας.
Στη χώρα υπάρχει μεγάλη δυστυχία και τεράστια προβλήματα.
Ωστόσο δεν υπάρχει κανείς πολιτικός να τα δει ή να τα ακούσει.
Ποιος είδε πολιτικό στις λαϊκές αγορές, στις συνοικίες και τις φτωχογειτονιές. Ποιος είδε πολιτικό σε σούπερ μάρκετ , στα νοσοκομεία, στα γραφεία του ΙΚΑ κάθε περιοχής, στις εφορίες , στη ΔΕΗ, στους χώρους αυτούς που είναι εστίες προβλημάτων , άγχους και απελπισίας, εκεί που πρέπει να έχεις Ιώβειο υπομονή για να ξεπεράσεις τις αντοχές σου και να φτάσεις κάπου όπου δεν θα βρεις τελικά το δίκιο σου.
Κι όμως εμείς με μαζοχισμό και πείσμα αυτούς ψηφίζουμε, τους ανίκανους και τους άχρηστους, τους καλοπερασάκηδες και τους ψεύτες, τους άτολμους αλλά και θρασείς, τους καρεκλοκένταυρους και σαλταδόρους , γι αυτό έγραψα στην αρχή πως απαιτείται να κάνουμε όλοι μας ένα πολιτικό restart στη σκέψη μας λέγοντας φτάνει πια, ως εδώ!
Οι καταστάσεις, αλλά και οι συνθήκες της ζωής άλλαξαν κι εμείς δεν πρέπει να μείνουμε κολλημένοι σε ταμπέλες και στο παρελθόν.
Κάποτε η αφοσίωση και η εμμονή σε ένα κόμμα , λεγόταν αρχή και πίστη στις ιδέες.
Τώρα οι πολιτικοί τα ισοπέδωσαν όλα.
Τώρα πλέον φαίνεται η εικόνα των παρασκηνίων που επιμελώς έκρυβαν οι πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής.
Από τη μια τα σκάνδαλα , οικονομικής κυρίως φύσης σκάνε σα νάρκες σε ναρκοπέδιο και τα συντρίμμια τους μπαίνουν μέσα στο μυαλό μας, μας ανοίγουν τα μάτια για τα λάθη που κάναμε υποστηρίζοντας πρόσωπα και παρατάξεις και δεν θέλαμε να δούμε το δικό μας συμφέρον, το συμφέρον της χώρας.Από την άλλη η ισοπέδωση αρχών και ιδεών.
Οι πολιτικοί και οι πολιτικάντηδες μεταπηδούν από κόμμα σε κόμμα , σα να αλλάζουν καρέκλες στο καφενείο. Από τη ΝΔ στους Ανεξάρτητους Έλληνες, από τους Ανεξάρτητους Έλληνες , ανεξάρτητοι βουλευτές ψάχνοντας να βρούνε το δρόμο να επιστρέψουν στο μαντρί μετανιωμένοι, αλλά χωρίς ντροπή ! Από το ΠΑΣΟΚ στο ΣΥΡΙΖΑ και πάει λέγοντας.
Ποιος αλήθεια αναρωτήθηκε τι πιστεύουν αυτοί οι άνθρωποι; Γιατί από τα πιστεύω τους πρέπει να τους κρίνουμε και να τους ψηφίζουμε και όχι από την φτηνιάρικη πελατειακή σχέση και τις ψεύτικες υποσχέσεις, τα γνωστά θα,θα,θα ....
Η πολιτική μας ευθύνη είναι τεράστια για όσα συμβαίνουν σε εμάς τους ίδιους σήμερα.
Γιατί τυφλωνόμαστε από καταστάσεις και συνθήματα, πέφτουμε θύματα πλαστών και επίπλαστων καταστάσεων, δεχόμαστε να μας καθοδηγούν και να μας κάνουν οπαδούς, όλοι αυτοί που ουσιαστικά γελάνε πίσω από τη πλάτη μας. Αυτοί που δεν τόλμησαν να κόψουν τους δικούς τους μισθούς, αυτοί που για να γράψουν το Πόθεν Έσχες τους χρειάζονται τόνους σελίδων. Για ένα Πόθεν Έσχες που πουθενά δεν αναφέρει το Πόθεν. Κι ενώ εμείς διαβάζουμε τα περιουσιακά στοιχεία των εκπροσώπων μας στη Βουλή, ανθρώπων που είναι 20-30 χρόνια στην πολιτική δεν κάνουμε την πιο απλή σκέψη. Που βρέθηκαν όλα αυτά τα λεφτά για να αυγατίσει η περιουσία τους, όταν ουσιαστικά οι άνθρωποι αυτοί είναι πλουσιοπάροχα αμειβόμενοι δημόσιοι υπάλληλοι....Πόσοι από τους ψηφοφόρους γνωρίζουν τι σημαίνουν οι λέξεις , δημοκρατικός, φιλελεύθερος, ριζοσπάστης, σοσιαλιστής, αριστερός, κουμουνιστής κ.α. Κι όμως τρέχουμε κάθε φορά να ψηφίσουμε παρατάξεις αφιονισμένοι από το να νικηθεί το αντίπαλο δέος, όποιο και νάναι αυτό.
Για να αντιληφθούμε πόσο μας κοροϊδεύουν ΟΛΟΙ οι ανίκανοι της Βουλής, μπορούμε να σκεφτούμε τρία απλά πράγματα.
Το πρώτο πως ΚΑΝΕΙΣ εξ αυτών δεν τάχθηκε υπέρ της μείωσης των αποδοχών τους. Το δεύτερο πως ΚΑΝΕΙΣ εξ αυτών δεν πρότεινε μάχιμα να θεσπιστεί θητεία ΄μόνο δύο περιόδων για τους πολιτικούς, αν και θα έλεγα πως αυτό πρέπει να ισχύσει για κάθε εκλεγόμενο σε κάθε τομέα. Γιατί έτσι δεν θα προλάβαιναν να χώσουν το χέρι βαθιά στο μέλι. Και τρίτο πως η Βουλή είναι το μοναδικό μέρος που δεν υπάρχουν φτωχοί, που για το λόγο αυτό δεν μπορούν να καταλάβουν τα προβλήματα μας και επειδή μας δουλεύουν κανονικά, αντί για λύσεις , αφήνουν στον αέρα συνθήματα...
Για όσα τραβάει σήμερα η χώρα , δηλαδή εμείς, η ευθύνη είναι δική μας.Σκεφτείτε πως οι κλακαδόροι επευφήμησαν τον Γιωργάκη στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Τους έλειψε ο άνθρωπος που πληρώνεται από το Δημόσιο για να βρίσκεται στο εξωτερικό, αντί να είναι στη Βουλή και την εκλογική του περιφέρεια....
Σκεφτείτε πόσο χοντρόπετσοι είναι όλοι αυτοί που μας δουλεύουν ψιλό γαζί και κανείς δεν ένοιωσε την ανάγκη να ζητήσει συγνώμη για την περιπέτεια μας.
Στη χώρα υπάρχει μεγάλη δυστυχία και τεράστια προβλήματα.
Ωστόσο δεν υπάρχει κανείς πολιτικός να τα δει ή να τα ακούσει.
Ποιος είδε πολιτικό στις λαϊκές αγορές, στις συνοικίες και τις φτωχογειτονιές. Ποιος είδε πολιτικό σε σούπερ μάρκετ , στα νοσοκομεία, στα γραφεία του ΙΚΑ κάθε περιοχής, στις εφορίες , στη ΔΕΗ, στους χώρους αυτούς που είναι εστίες προβλημάτων , άγχους και απελπισίας, εκεί που πρέπει να έχεις Ιώβειο υπομονή για να ξεπεράσεις τις αντοχές σου και να φτάσεις κάπου όπου δεν θα βρεις τελικά το δίκιο σου.
Κι όμως εμείς με μαζοχισμό και πείσμα αυτούς ψηφίζουμε, τους ανίκανους και τους άχρηστους, τους καλοπερασάκηδες και τους ψεύτες, τους άτολμους αλλά και θρασείς, τους καρεκλοκένταυρους και σαλταδόρους , γι αυτό έγραψα στην αρχή πως απαιτείται να κάνουμε όλοι μας ένα πολιτικό restart στη σκέψη μας λέγοντας φτάνει πια, ως εδώ!
