Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν πως κανένα κόμμα δεν μπορεί να κάνει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Αυτό σημαίνει πως θα έχουμε πάλι κυβέρνηση συμμαχίας όποτε και να γίνουν εκλογές. Δηλαδή άλλους θα ψηφίζουμε κι άλλοι θα κυβερνάνε.
Οι δημοσκοπήσεις όμως αυτές δείχνουν κι άλλα πολλά και σημαντικά θέματα.
Κόμματα όπως το ΛΑΟΣ και οι ΑΝ.ΕΛ μένουν εκτός Βουλής, όπως και κάτι άλλοι Οικολόγοι κ.λ.π,κ.λ.π. Δείχνουν ακόμη και πολιτικούς μη σκεπτόμενους , καθώς καθένας που φεύγει από το μαντρί, αντί να πάει σπίτι του, προσπαθεί να βρει συνεταίρους για να στήσει μια πολιτική επιχείρηση, ένα κόμμα δηλαδή για να μας σώσει, χωρίς φυσικά να τους το έχουμε ζητήσει.
Καθένας από αυτούς κάτι έχει μάθει στη ζωή του, μερικοί μάλιστα έχουν σπουδάσει, αλλά ελάχιστοι έχουν κολλήσει ένσημα. Τους αρέσει να το παίζουν σωτήρες του λαού , να ζούνε σε καλό επίπεδο , να αυτοπροβάλλονται και να πιστεύουν πως κάνουν κάτι. Ελάχιστοι ξαναγύρισαν στις δουλειές τους. Γιατί το κυνήγι του μεροκάματου είναι πολύ δύσκολο και σου αλλάζει τα δεδομένα μιας χλιδάτης ζωής.
Ο Σύριζα, παραμένει σταθερός στα ποσοστά του και δεν μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου παρά την δυσαρέσκεια του στη ΝΔ από την φορολαίλαπα που επιβάλει και τα μεγάλα ψέμματα που λέει, όπως για παράδειγμα εκείνα περί ισοδύναμων... Κι αντί να ψάξουν οι αρμόδιοι να δούνε τι φταίει, προσανατολίζονται σε νέους φίλους από τη Λατινική Αμερική, που ωστόσο δεν μπορούν στην ουσία να βοηθήσουν, ούτε με δανεισμό χρημάτων, ούτε με επενδύσεις. Το χειρότερο είναι πως ο Αλέξης και οι συν αυτώ δεν μπορούν να καταλάβουν πως ο Ελληνικός λαός δεν μπορεί να ακολουθήσει τη ζωή και τις συνήθειες των λαών της Λατινικής Αμερικής. Γιατί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αν ήθελε να μάθει μεγάλες αλήθειες, έπρεπε να ζητήσει να του κάνουν μια περιήγηση, όχι στα αξιοθέατα αυτών των χωρών, αλλά στις φτωχογειτονιές και τα περίχωρα τους. Τότε θα καταλάβαινε πολλά...ελπίζω.
Για το ΠΑΣΟΚ του 5,7 % δεν χρειάζεται να πει κανείς πολλά, αλλά ότι απλά έκλεισε τον κύκλο του και στηρίζεται πλέον μόνο από τον στενό πυρήνα εξάρτησης για πολλούς και διάφορους λόγους. Το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα τελείωσε και οι ηγέτες του αν θέλουν να υπάρχουν , πρέπει να επαναπροσδιορίσουν τα πάντα, από την φιλοσοφία και τα πιστεύω, έως το πρόγραμμα και την δομή του. Κυρίως όμως να ξετινάξουν τον βραχνά μιας κακής οικογενειοκρατικής νοοτροπίας που το περιέβαλε.
Το ΚΚΕ είναι δογματικό, λέει πολύ σωστά πράγματα που ωστόσο δεν εφαρμόζει και δεν έχει τη δύναμη να ανοίξει τις πόρτες για τον ευρύτερο αριστερό κόσμο. Μιλάει κατά του κεφαλαίου, αλλά δεν υπερασπίζεται το λαό και το δείχνει με συμπεριφορές πολλές στις δικές του επιχειρήσεις. Λογικά σε αυτή τη κρίση το ΚΚΕ έπρεπε να παίξει ισχυρό ρόλο, αρκεί να το μπορούσαν οι ηγέτες του αλλάζοντας τακτική και μεθόδους. Τα ξύλινα γράμματα, η στενή αντίληψη ορισμένων πραγμάτων και η απολυτότητα σε πολλά θέματα είναι αυτά που τρομάζουν το κόσμο και στρέφεται σε άλλα αριστερά και ιμιτασιόν κόμματα.
Ιδιαίτερος προβληματισμός υπάρχει για την σταθερότητα του ποσοστού της Χρυσής Αυγής. Κι αυτό πρέπει να το καταλάβουν και να το διερευνήσουν τα άλλα κόμματα της Βουλής που ανέστησαν αυτό το κόμμα,από τον επί χρόνια λήθαργο του. Βέβαια και η Χρυσή Αυγή θα κάνει τον κύκλο της όπως και άλλα κόμματα που κατά καιρούς εμφανίστηκαν ως κομήτες στη ζωή μας.
Το ζήτημα είναι πως τον πιο σημαντικό ρόλο θα παίξει το 25% του λαού που σήμερα είτε είναι αναποφάσιστο, είτε σπέρνει εδώ κι εκεί τη ψήφο του. Κι αυτό το αόρατο πολιτικά ποσοστό είναι ένας μεγάλος γρίφος που εγγυμονεί πολλούς κινδύνους.
Οι δημοσκοπήσεις είναι χρήσιμες για εκείνους που ξέρουν, αλλά και που θέλουν να τις αναλύσουν. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι ο ελληνικός λαός άλλαξε και δεν μένει πλέον εγκλωβισμένος σε ψευδή πιστεύω. Η οικονομική εξαθλίωση που επέρχεται καθημερινά σε μεσαία και χαμηλά στρώματα, η ανεργία, η ανέχεια, η απόγνωση, η απογοήτευση και η πικρία από την κοροϊδία και τα ψεύδη, μετατρέπονται σε οργή και αποφασιστικότητα για εκδίκηση και ρεβάνς.
Τελείωσαν πλέον για την πλειονότητα των Ελλήνων οι γραβατωμένοι επαγγελματίες ψεύτες της πολιτικής ζωής. Γκρεμίζονται σιγά σιγά τα τζάκια που θυμίζουν άλλες εποχές. Ο κόσμος πείστηκε πως κυβερνιέται από ανθρώπους που νοιάζονται μόνο για τον εαυτό τους και που δεν καταλαβαίνουν τα προβλήματα του.
Στην Ελλάδα λύγισε μόνο η μεσαία τάξη και κάτω, γιατί τα βάρη που της φόρτωσαν δεν αντέχονταν, οι άλλοι μια χαρά είναι και σε αυτούς συγκαταλέγονται οι πολιτικοί στο σύνολο τους. Πολιτικοί που ποτέ δεν έζησαν το άγχος μιας ακάλυπτης επιταγής, που δεν πήραν ποτέ το χαρτί της απόλυσης ή εκείνο της έξωσης. Πολιτικοί που δεν ταπεινώθηκαν εξ αιτίας παράφρονων αποφάσεων άλλων. Πολιτικοί που θέλουν να τονωθεί η αγορά, αλλά δεν μας λένε τον τρόπο, απλά γιατί δεν πάτησαν ποτέ το πόδι τους στην αγορά. Με ΦΠΑ 23% , με μείωση μισθών και συντάξεων, με 1,5 εκατομμύριο απολυμένους , με τράπεζες που έχουν κλείσει τις κάνουλες και νοιάζονται μόνο για τα δικά τους αποθεματικά και με τα επιτόκια τους να φτάνουν έως τα 18% , με το πετρέλαιο και το ρεύμα στα ύψη, πως να γίνει η ανάκαμψη;
Μήπως θα ήταν προτιμότερο να ήταν ο ΦΠΑ στα 10%, να γινόταν εξονυχιστικός έλεγχος στις επιχειρήσεις που φουσκώνουν άνευ λόγου τις τιμές και παράλληλα να υπήρχε ένα υγιές σώμα προστασίας του πολίτη από τους καρχαρίες των ονείρων του;
Γιατί δεν λέει κανείς πόσα χρήματα συγκεντρώθηκαν από τους φοροδιαφεύγοντες. Τι έγινε με τους κλέφτες του δημόσιου χρήματος και τόσα άλλα.
Οι εφορίες πλημμύρισαν από 300.000 και πινακίδες αυτοκινήτων, που κατατέθηκαν από ανθρώπους που δεν μπορούν να πληρώσουν το σχετικό φόρο. Πόσα χρήματα έχασε το δημόσιο; Γιατί κανείς δεν σκέπτεται πως με μικρότερους και δικαιότερους φόρους, τα έσοδα θα ήταν περισσότερα και η ζωή των ανθρώπων καλύτερη; Προφανώς στα μεγάλα Πανεπιστήμια που σπούδασαν οι εγκέφαλοι της πολιτικής ζωής δεν κάνουν το μάθημα της πρόσθεσης και της αφαίρεσης. Κι ακόμη δεν διδάσκουν τίποτε για τα απλά πράγματα της ζωής. Κι έρχονται αυτοί να σώσουν την πατρίδα με θεωρίες άπιαστες και αστείες, παραδεχόμενοι κατά βάθος πως όλα αυτά δεν βγάζουν πουθενά.
Γι αυτό ο κόσμος στις δημοσκοπήσεις δείχνει μια άλλη εικόνα που δυστυχώς μέχρι στιγμής οι ανίκανοι δεν μπορούν να δούνε.
Οι δημοσκοπήσεις όμως αυτές δείχνουν κι άλλα πολλά και σημαντικά θέματα.
Κόμματα όπως το ΛΑΟΣ και οι ΑΝ.ΕΛ μένουν εκτός Βουλής, όπως και κάτι άλλοι Οικολόγοι κ.λ.π,κ.λ.π. Δείχνουν ακόμη και πολιτικούς μη σκεπτόμενους , καθώς καθένας που φεύγει από το μαντρί, αντί να πάει σπίτι του, προσπαθεί να βρει συνεταίρους για να στήσει μια πολιτική επιχείρηση, ένα κόμμα δηλαδή για να μας σώσει, χωρίς φυσικά να τους το έχουμε ζητήσει.
 |
| Φ. Κουβέλης, Αντ. Σαμαράς, Βαγ. Βενιζέλος |
Ο Σύριζα, παραμένει σταθερός στα ποσοστά του και δεν μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου παρά την δυσαρέσκεια του στη ΝΔ από την φορολαίλαπα που επιβάλει και τα μεγάλα ψέμματα που λέει, όπως για παράδειγμα εκείνα περί ισοδύναμων... Κι αντί να ψάξουν οι αρμόδιοι να δούνε τι φταίει, προσανατολίζονται σε νέους φίλους από τη Λατινική Αμερική, που ωστόσο δεν μπορούν στην ουσία να βοηθήσουν, ούτε με δανεισμό χρημάτων, ούτε με επενδύσεις. Το χειρότερο είναι πως ο Αλέξης και οι συν αυτώ δεν μπορούν να καταλάβουν πως ο Ελληνικός λαός δεν μπορεί να ακολουθήσει τη ζωή και τις συνήθειες των λαών της Λατινικής Αμερικής. Γιατί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αν ήθελε να μάθει μεγάλες αλήθειες, έπρεπε να ζητήσει να του κάνουν μια περιήγηση, όχι στα αξιοθέατα αυτών των χωρών, αλλά στις φτωχογειτονιές και τα περίχωρα τους. Τότε θα καταλάβαινε πολλά...ελπίζω.
Για το ΠΑΣΟΚ του 5,7 % δεν χρειάζεται να πει κανείς πολλά, αλλά ότι απλά έκλεισε τον κύκλο του και στηρίζεται πλέον μόνο από τον στενό πυρήνα εξάρτησης για πολλούς και διάφορους λόγους. Το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα τελείωσε και οι ηγέτες του αν θέλουν να υπάρχουν , πρέπει να επαναπροσδιορίσουν τα πάντα, από την φιλοσοφία και τα πιστεύω, έως το πρόγραμμα και την δομή του. Κυρίως όμως να ξετινάξουν τον βραχνά μιας κακής οικογενειοκρατικής νοοτροπίας που το περιέβαλε.
 |
| Αλ. Τσίπρας |
Ιδιαίτερος προβληματισμός υπάρχει για την σταθερότητα του ποσοστού της Χρυσής Αυγής. Κι αυτό πρέπει να το καταλάβουν και να το διερευνήσουν τα άλλα κόμματα της Βουλής που ανέστησαν αυτό το κόμμα,από τον επί χρόνια λήθαργο του. Βέβαια και η Χρυσή Αυγή θα κάνει τον κύκλο της όπως και άλλα κόμματα που κατά καιρούς εμφανίστηκαν ως κομήτες στη ζωή μας.
Το ζήτημα είναι πως τον πιο σημαντικό ρόλο θα παίξει το 25% του λαού που σήμερα είτε είναι αναποφάσιστο, είτε σπέρνει εδώ κι εκεί τη ψήφο του. Κι αυτό το αόρατο πολιτικά ποσοστό είναι ένας μεγάλος γρίφος που εγγυμονεί πολλούς κινδύνους.
Οι δημοσκοπήσεις είναι χρήσιμες για εκείνους που ξέρουν, αλλά και που θέλουν να τις αναλύσουν. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι ο ελληνικός λαός άλλαξε και δεν μένει πλέον εγκλωβισμένος σε ψευδή πιστεύω. Η οικονομική εξαθλίωση που επέρχεται καθημερινά σε μεσαία και χαμηλά στρώματα, η ανεργία, η ανέχεια, η απόγνωση, η απογοήτευση και η πικρία από την κοροϊδία και τα ψεύδη, μετατρέπονται σε οργή και αποφασιστικότητα για εκδίκηση και ρεβάνς.
Τελείωσαν πλέον για την πλειονότητα των Ελλήνων οι γραβατωμένοι επαγγελματίες ψεύτες της πολιτικής ζωής. Γκρεμίζονται σιγά σιγά τα τζάκια που θυμίζουν άλλες εποχές. Ο κόσμος πείστηκε πως κυβερνιέται από ανθρώπους που νοιάζονται μόνο για τον εαυτό τους και που δεν καταλαβαίνουν τα προβλήματα του.
Στην Ελλάδα λύγισε μόνο η μεσαία τάξη και κάτω, γιατί τα βάρη που της φόρτωσαν δεν αντέχονταν, οι άλλοι μια χαρά είναι και σε αυτούς συγκαταλέγονται οι πολιτικοί στο σύνολο τους. Πολιτικοί που ποτέ δεν έζησαν το άγχος μιας ακάλυπτης επιταγής, που δεν πήραν ποτέ το χαρτί της απόλυσης ή εκείνο της έξωσης. Πολιτικοί που δεν ταπεινώθηκαν εξ αιτίας παράφρονων αποφάσεων άλλων. Πολιτικοί που θέλουν να τονωθεί η αγορά, αλλά δεν μας λένε τον τρόπο, απλά γιατί δεν πάτησαν ποτέ το πόδι τους στην αγορά. Με ΦΠΑ 23% , με μείωση μισθών και συντάξεων, με 1,5 εκατομμύριο απολυμένους , με τράπεζες που έχουν κλείσει τις κάνουλες και νοιάζονται μόνο για τα δικά τους αποθεματικά και με τα επιτόκια τους να φτάνουν έως τα 18% , με το πετρέλαιο και το ρεύμα στα ύψη, πως να γίνει η ανάκαμψη;
Μήπως θα ήταν προτιμότερο να ήταν ο ΦΠΑ στα 10%, να γινόταν εξονυχιστικός έλεγχος στις επιχειρήσεις που φουσκώνουν άνευ λόγου τις τιμές και παράλληλα να υπήρχε ένα υγιές σώμα προστασίας του πολίτη από τους καρχαρίες των ονείρων του;
 |
| Αλέκα Παπαρήγα |
Οι εφορίες πλημμύρισαν από 300.000 και πινακίδες αυτοκινήτων, που κατατέθηκαν από ανθρώπους που δεν μπορούν να πληρώσουν το σχετικό φόρο. Πόσα χρήματα έχασε το δημόσιο; Γιατί κανείς δεν σκέπτεται πως με μικρότερους και δικαιότερους φόρους, τα έσοδα θα ήταν περισσότερα και η ζωή των ανθρώπων καλύτερη; Προφανώς στα μεγάλα Πανεπιστήμια που σπούδασαν οι εγκέφαλοι της πολιτικής ζωής δεν κάνουν το μάθημα της πρόσθεσης και της αφαίρεσης. Κι ακόμη δεν διδάσκουν τίποτε για τα απλά πράγματα της ζωής. Κι έρχονται αυτοί να σώσουν την πατρίδα με θεωρίες άπιαστες και αστείες, παραδεχόμενοι κατά βάθος πως όλα αυτά δεν βγάζουν πουθενά.
Γι αυτό ο κόσμος στις δημοσκοπήσεις δείχνει μια άλλη εικόνα που δυστυχώς μέχρι στιγμής οι ανίκανοι δεν μπορούν να δούνε.
