Είναι ορισμένα πράγματα που σε κάνουν να σκέφτεσαι αν υπάρχει λογική και ευθύνη σε αυτούς που έχουν στα χέρια τους την τύχη του ποδοσφαίρου.
Η συνεχής απαξίωση του προϊόντος που διαχειρίζονται , δεν βγάζει πουθενά, εκτός του γεγονότος ότι διώχνει τον σκεπτόμενο φίλαθλο από τα γήπεδα και κατεβάζει το επίπεδο του ποδοσφαίρου.
Όταν σε άλλες χώρες το ποδόσφαιρο είναι γιορτή, εμείς στην Ελλάδα το μετατρέπουμε σε πόλεμο άλλοτε ουσίας και άλλοτε εντυπώσεων.
Την ευθύνη του ξεπεσμού του αθλήματος δεν την έχουν μόνο οι παράγοντες των σωματείων και των ΠΑΕ, αλλά και η ΕΠΟ και η Super League.
Οι πρώτοι θέλοντας να καλύψουν εσωτερικές αδυναμίες και δικά τους λάθη, βάλουν πότε κατά αντιπάλων αναιτίως και πότε κατά της διαιτησίας. Τι θέλουν άραγε με αυτό το τρόπο να καταφέρουν;
Με αυτές τις πράξεις ποτέ δεν διορθώθηκε μια κατάσταση.
Διαμαρτύρονται πριν τον αγώνα κατά του διαιτητή της συνάντησης, αλλά όταν αυτός έχει καλή και σωστή απόδοση, κανείς δεν αποκαθιστά τα πράγματα με την αναγνώριση του λάθους του και με μια ειλικρινή συγνώμη.
Τι κερδίζουν οι διαμαρτυρόμενοι ; Απολύτως τίποτε, αντίθετα χάνουν πολλά, γιατί πυροδοτούν με πάθος την εξέδρα, πολλές φορές γίνονται έκτροπα που μετατρέπονται σε πρόστιμα. Και το κυριότερο δίνουν άφεση αμαρτιών σε ποδοσφαιριστές και προπονητές για τα λάθη τους....
Γιατί τα κάνουν όλα αυτά; Μα γιατί δεν έχουν την δυνατότητα να φτάσουν στο επίπεδο των βασικών αντιπάλων τους. Γιατί δεν έχουν κάνει σωστές επιλογές. Γιατί δεν έχουν χρήματα να αποκτήσουν καλούς τεχνικούς και ποδοσφαιριστές. Γιατί δεν ξέρουν να καταστρώσουν ένα σωστό πλάνο στόχων και επιδιώξεων και ακόμα γιατί είναι μικρόψυχοι και άσχετοι με το αντικείμενο.
Δεν αναφέρομαι σε κάποιον συγκεκριμένα, γιατί απλά δεν είναι ένας , αλλά πολλοί και σε όλες τι κατηγορίες οι ανόητοι. Κι αυτό είναι ένα φαινόμενο που το συναντάμε στη χώρα μας και σε άλλες χαμηλού επιπέδου.
Από την άλλη , η Λίγκα δεν κάνει απολύτως τίποτε για να προστατεύσει το προϊόν της. Και το θέμα δεν είναι να βγάλει κάποια ανακοίνωση, ή να επιβάλει κάποια ποινή, αλλά να καταστρώσει ένα πρόγραμμα ανάπτυξης του ποδοσφαίρου και ανύψωσης του επιπέδου, που σήμερα παραπέμπει προς τριτοκοσμικές χώρες.
Η ΕΠΟ βάλλεται από πολλούς και διάφορους είτε για την αθλητική δικαιοσύνη , είτε για την διαιτησία. Η Ομοσπονδία θα μπορούσε να εφαρμόσει τους κανόνες που ισχύουν χωρίς φόβο και πάθος, αλλά εφαρμογή προς κάθε κατεύθυνση. Κι ακόμη θα μπορούσε να θεσπίσει βαρύτερες ποινές για παραβάτες που δυσφημούν το άθλημα.
Παράλληλα Λίγκα και ΕΠΟ δεν έχουν καταφέρει απολύτως τίποτε για την καταστολή της βίας. Κι η βία έχει απόλυτη σχέση με όσα δημιουργούν παράγοντες του ποδοσφαίρου.
Κι επειδή δεν έχουν γνώση πως να λύσουν αυτά τα θέματα, θα μπορούσαν πολύ εύκολα να προσφύγουν στη βοήθεια κάποιας άλλης Ομοσπονδίας, ή και της UEFA. Αν και η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία δίνει γενικές οδηγίες...
Κι επειδή όλες οι παροιμίες είναι σωστές, εδώ μπορούμε να πούμε πως το ψάρι βρομάει από το κεφάλι. Ένα κεφάλι ποδοσφαιρικά άδειο από ιδέες , σχέδια, προγραμματισμό και γεμάτο από φοβίες, συμβιβασμούς και ανοησίες.
Γιατί όλοι οι διοικούντες οφείλουν να καταλάβουν πως έχουν τεράστια ευθύνη για όλα όσα συμβαίνουν σήμερα στο ποδόσφαιρο μας και κυρίως να συναισθανθούν πως αυτοί είναι οι " ηγέτες" του χώρου που πρέπει να δρουν χωρίς δισταγμό και χωρίς εξαρτήσεις.
Η συνεχής απαξίωση του προϊόντος που διαχειρίζονται , δεν βγάζει πουθενά, εκτός του γεγονότος ότι διώχνει τον σκεπτόμενο φίλαθλο από τα γήπεδα και κατεβάζει το επίπεδο του ποδοσφαίρου.
Όταν σε άλλες χώρες το ποδόσφαιρο είναι γιορτή, εμείς στην Ελλάδα το μετατρέπουμε σε πόλεμο άλλοτε ουσίας και άλλοτε εντυπώσεων.
Την ευθύνη του ξεπεσμού του αθλήματος δεν την έχουν μόνο οι παράγοντες των σωματείων και των ΠΑΕ, αλλά και η ΕΠΟ και η Super League.Οι πρώτοι θέλοντας να καλύψουν εσωτερικές αδυναμίες και δικά τους λάθη, βάλουν πότε κατά αντιπάλων αναιτίως και πότε κατά της διαιτησίας. Τι θέλουν άραγε με αυτό το τρόπο να καταφέρουν;
Με αυτές τις πράξεις ποτέ δεν διορθώθηκε μια κατάσταση.
Διαμαρτύρονται πριν τον αγώνα κατά του διαιτητή της συνάντησης, αλλά όταν αυτός έχει καλή και σωστή απόδοση, κανείς δεν αποκαθιστά τα πράγματα με την αναγνώριση του λάθους του και με μια ειλικρινή συγνώμη.
Τι κερδίζουν οι διαμαρτυρόμενοι ; Απολύτως τίποτε, αντίθετα χάνουν πολλά, γιατί πυροδοτούν με πάθος την εξέδρα, πολλές φορές γίνονται έκτροπα που μετατρέπονται σε πρόστιμα. Και το κυριότερο δίνουν άφεση αμαρτιών σε ποδοσφαιριστές και προπονητές για τα λάθη τους....
Γιατί τα κάνουν όλα αυτά; Μα γιατί δεν έχουν την δυνατότητα να φτάσουν στο επίπεδο των βασικών αντιπάλων τους. Γιατί δεν έχουν κάνει σωστές επιλογές. Γιατί δεν έχουν χρήματα να αποκτήσουν καλούς τεχνικούς και ποδοσφαιριστές. Γιατί δεν ξέρουν να καταστρώσουν ένα σωστό πλάνο στόχων και επιδιώξεων και ακόμα γιατί είναι μικρόψυχοι και άσχετοι με το αντικείμενο.
Δεν αναφέρομαι σε κάποιον συγκεκριμένα, γιατί απλά δεν είναι ένας , αλλά πολλοί και σε όλες τι κατηγορίες οι ανόητοι. Κι αυτό είναι ένα φαινόμενο που το συναντάμε στη χώρα μας και σε άλλες χαμηλού επιπέδου.Από την άλλη , η Λίγκα δεν κάνει απολύτως τίποτε για να προστατεύσει το προϊόν της. Και το θέμα δεν είναι να βγάλει κάποια ανακοίνωση, ή να επιβάλει κάποια ποινή, αλλά να καταστρώσει ένα πρόγραμμα ανάπτυξης του ποδοσφαίρου και ανύψωσης του επιπέδου, που σήμερα παραπέμπει προς τριτοκοσμικές χώρες.
Η ΕΠΟ βάλλεται από πολλούς και διάφορους είτε για την αθλητική δικαιοσύνη , είτε για την διαιτησία. Η Ομοσπονδία θα μπορούσε να εφαρμόσει τους κανόνες που ισχύουν χωρίς φόβο και πάθος, αλλά εφαρμογή προς κάθε κατεύθυνση. Κι ακόμη θα μπορούσε να θεσπίσει βαρύτερες ποινές για παραβάτες που δυσφημούν το άθλημα.
Παράλληλα Λίγκα και ΕΠΟ δεν έχουν καταφέρει απολύτως τίποτε για την καταστολή της βίας. Κι η βία έχει απόλυτη σχέση με όσα δημιουργούν παράγοντες του ποδοσφαίρου.
Κι επειδή δεν έχουν γνώση πως να λύσουν αυτά τα θέματα, θα μπορούσαν πολύ εύκολα να προσφύγουν στη βοήθεια κάποιας άλλης Ομοσπονδίας, ή και της UEFA. Αν και η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία δίνει γενικές οδηγίες...
Κι επειδή όλες οι παροιμίες είναι σωστές, εδώ μπορούμε να πούμε πως το ψάρι βρομάει από το κεφάλι. Ένα κεφάλι ποδοσφαιρικά άδειο από ιδέες , σχέδια, προγραμματισμό και γεμάτο από φοβίες, συμβιβασμούς και ανοησίες. Γιατί όλοι οι διοικούντες οφείλουν να καταλάβουν πως έχουν τεράστια ευθύνη για όλα όσα συμβαίνουν σήμερα στο ποδόσφαιρο μας και κυρίως να συναισθανθούν πως αυτοί είναι οι " ηγέτες" του χώρου που πρέπει να δρουν χωρίς δισταγμό και χωρίς εξαρτήσεις.
