Στα κύπελλα Ευρώπης δεν συμμετέχει πλέον καμία ελληνική ομάδα, μετά τον αποκλεισμό και του Ολυμπιακού από την Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ.
Ο Ολυμπιακός έκανε μια καλή πορεία , αλλά δίκαια αποκλείστηκε καθώς υπολείπεται ποδοσφαιρικής ποιότητας από τις ομάδες που συνεχίζουν.
Ωστόσο το γεγονός ότι είχε ευκαιρίες να σημειώσει γκολ και η κατοχή της μπάλας μοιράστηκε με την αντίπαλο ομάδα, είναι στοιχεία προόδου.
Στόχος μου δεν είναι να κάνω κριτική, ούτε ανάλυση του αγώνα και των αιτίων του αποκλεισμού. Αυτό το έκαναν κατά κόρο αρκετοί προπονητές της πολυθρόνας και καθένας έβγαλε τα συμπεράσματα του. Όπως συμπεράσματα πρέπει λογικά να έβγαλε και ο πρόεδρος του Ολυμπιακού Βαγγέλης Μαρινάκης, από τον οποίο πλέον όλοι οι φίλοι της ομάδας περιμένουν τις διορθωτικές του κινήσεις για την ομάδα.
Θα σταθώ όμως στη χολή που έριξαν και ρίχνουν ορισμένοι. Την χαιρεκακία τους για τον αποκλεισμό μιας ελληνικής ομάδας από τα ευρωπαϊκά κύπελα. Κι εδώ φαίνεται το πρόβλημα που αντιμετωπίζει το ελληνικό ποδόσφαιρο, όταν οι μεν χαίρονται για την διεθνή αποτυχία των δε.
Δύο πράγματα δεν μπορώ να αντέξω, το ένα είναι η εκ του ασφαλούς κριτική κατά ποδοσφαιριστών και προπονητή μετά από μια αναμέτρηση. Και το δεύτερο ο χλευασμός των ομοεθνών αντιπάλων.
Με την ευκαιρία να σημειώσω και τις προκλητικές δηλώσεις και τοποθετήσεις παραγόντων για ότι συμβαίνει στο ελληνικό πρωτάθλημα. Οι άνθρωποι αυτοί απαξιώνουν συνεχώς το προϊόν που διαχειρίζονται και ουσιαστικά κάνουν ζημιά στη τσέπη και τα συμφέροντα τους. Αντί λοιπόν να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και να λύσουν τις όποιες διαφορές τους πολιτισμένα, αναλώνονται με πράξεις στη προσπάθεια διάλυσης ότι έχει απομείνει από το ποδόσφαιρο μας.
Το χειρότερο είναι πως ενώ δεν μπορούν να τα βρούνε μεταξύ τους οι παράγοντες , δεν είναι ικανή ούτε η ανώτατη αρχή του ποδοσφαίρου η ΕΠΟ να βάλει μια τάξη, τη στιγμή που υπάρχουν εν ισχύ κανόνες. Αλλά και εκεί να μη φτάσουν, θα μπορούσαν να προκαλέσουν τις προϋποθέσεις εξομάλυνσης της κατάστασης με διάλογο, πειθώ και λογική.
Ο Ολυμπιακός έκανε μια καλή πορεία , αλλά δίκαια αποκλείστηκε καθώς υπολείπεται ποδοσφαιρικής ποιότητας από τις ομάδες που συνεχίζουν.
Ωστόσο το γεγονός ότι είχε ευκαιρίες να σημειώσει γκολ και η κατοχή της μπάλας μοιράστηκε με την αντίπαλο ομάδα, είναι στοιχεία προόδου.
Στόχος μου δεν είναι να κάνω κριτική, ούτε ανάλυση του αγώνα και των αιτίων του αποκλεισμού. Αυτό το έκαναν κατά κόρο αρκετοί προπονητές της πολυθρόνας και καθένας έβγαλε τα συμπεράσματα του. Όπως συμπεράσματα πρέπει λογικά να έβγαλε και ο πρόεδρος του Ολυμπιακού Βαγγέλης Μαρινάκης, από τον οποίο πλέον όλοι οι φίλοι της ομάδας περιμένουν τις διορθωτικές του κινήσεις για την ομάδα.
Θα σταθώ όμως στη χολή που έριξαν και ρίχνουν ορισμένοι. Την χαιρεκακία τους για τον αποκλεισμό μιας ελληνικής ομάδας από τα ευρωπαϊκά κύπελα. Κι εδώ φαίνεται το πρόβλημα που αντιμετωπίζει το ελληνικό ποδόσφαιρο, όταν οι μεν χαίρονται για την διεθνή αποτυχία των δε.
Δύο πράγματα δεν μπορώ να αντέξω, το ένα είναι η εκ του ασφαλούς κριτική κατά ποδοσφαιριστών και προπονητή μετά από μια αναμέτρηση. Και το δεύτερο ο χλευασμός των ομοεθνών αντιπάλων.
Με την ευκαιρία να σημειώσω και τις προκλητικές δηλώσεις και τοποθετήσεις παραγόντων για ότι συμβαίνει στο ελληνικό πρωτάθλημα. Οι άνθρωποι αυτοί απαξιώνουν συνεχώς το προϊόν που διαχειρίζονται και ουσιαστικά κάνουν ζημιά στη τσέπη και τα συμφέροντα τους. Αντί λοιπόν να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και να λύσουν τις όποιες διαφορές τους πολιτισμένα, αναλώνονται με πράξεις στη προσπάθεια διάλυσης ότι έχει απομείνει από το ποδόσφαιρο μας.
Το χειρότερο είναι πως ενώ δεν μπορούν να τα βρούνε μεταξύ τους οι παράγοντες , δεν είναι ικανή ούτε η ανώτατη αρχή του ποδοσφαίρου η ΕΠΟ να βάλει μια τάξη, τη στιγμή που υπάρχουν εν ισχύ κανόνες. Αλλά και εκεί να μη φτάσουν, θα μπορούσαν να προκαλέσουν τις προϋποθέσεις εξομάλυνσης της κατάστασης με διάλογο, πειθώ και λογική.
