Δευτέρα 6 Αυγούστου 2012

Η οικονομία της ανισότητας

Χάλια μαύρα και αδιόρθωτα έχει η οικονομία μας.
Το χειρότερο είναι πως δεν φαίνεται φως στο βάθος του τούνελ.
Η ύφεση θα διαρκέσει ακόμη για πολύ καιρό , αφού κανείς δεν φαίνεται  να γνωρίζει τον τρόπο εξόδου μας από την κρίση.
Οι υποτιθέμενοι πολυσπουδαγμένοι και επαείοντες των οικονομικών της κυβέρνησης, δείχνουν τη γύμνια τους και ακολουθούν τις εντολές των υπαλλήλων που συγκροτούν την τρόικα.
Το θέμα είναι πως και αυτή η κυβέρνηση δείχνει να ακολουθεί τις εύκολες λύσεις. Δηλαδή βάζει γερά το χέρι στη τσέπη κάθε πολίτη και του παίρνει όσα και όπως μπορεί.
Οι ενέργειες τους δεν έχουν ούτε λογική, ούτε αποτέλεσμα και το χειρότερο είναι πως δεν καταλαβαίνουν  το λαό.
Σε πολλές από τις αποφάσεις τους δείχνουν πως ζούνε πολύ μακριά από τον απλό κόσμο και δεν μπορούν να τον πείσουν , ούτε για τις ενέργειες τους, αλλά ούτε και για τις προθέσεις τους.
Ο λαός θα μπορούσε να δείξει μια ανοχή , ακόμη και στα πολύ δύσκολα, αν έβλεπε μια δίκαιη και σωστή αντιμετώπιση.
Ο λαός θα μπορούσε να κατανοήσει τις ενέργειες τους, αν διαπίστωσε πως και οι ίδιοι είχαν καταλάβει τα προβλήματα και έδιναν το παράδειγμα.
Μια παροιμία όμως λέει πως ο χορτάτος τον πεινασμένο δεν τον καταλαβαίνει.
Και τι να καταλάβουν αυτοί οι γραβατωμένοι και με παχύ πορτοφόλι πολιτικοί.
Να καταλάβουν πως μια γυναίκα μόνη , συνταξιούχος, δεν μπορεί να ζήσει με 500 ευρώ το μήνα;
Να καταλάβουν πως ένας άνεργος δεν μπορεί να βρει δουλειά και δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις οικογενειακές του υποχρεώσεις;
Ο κόσμος είναι απελπισμένος, δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα και διαπιστώνει πως η Ελλάδα έχει πλέον τους πολύ πλούσιους και τους φτωχούς.
Χάθηκε, εξαφανίστηκε η μεσαία τάξη που κρατούσε την αγορά σε ένα επίπεδο, που κινούσε όλο τον κρατικό μηχανισμό.
Πως όμως αυτοί που μας κυβερνάνε να καταλάβουν τι κάνουν όταν κάθε μήνα τσεπώνουν γύρω στις 10.000 ευρώ, όταν μπορούν και ζούνε όπως θέλουν χωρίς να τους λείπει κάτι.
Οι πολιτικοί μας εφαρμόζουν την οικονομία της ανισότητας και δεν πρόκειται ποτέ να καταλάβουν το βαθύτερο πρόβλημα των Ελλήνων, αλλά και της χώρας. Μιας χώρας που βρίσκεται από δικά τους λάθη σε αποσύνθεση.
Βλέπουμε πως διατηρούν τα κεκτημένα τους οι πολιτικοί.
Αν ο μισθός τους θα ήταν στα 1000-2000 ευρώ , τότε ίσως να έβλεπαν διαφορετικά τα πράγματα και να νοιαζόντουσαν και για το λαό.
Ποια είναι η λογική τους, όταν κόβουν μισθούς και συντάξεις σε όλους εκτός από τον εαυτό τους και γενικά για το πολιτικό σύστημα.
Που είναι εκείνες οι ... προοδευτικές δυνάμεις και δεν μιλάνε;
Που είναι οι προτάσεις τους για μείωση δαπανών και στα δικά τους κλιμάκια;
Όταν δεν έχει ο λαός μαντήλι για να κλάψει, γιατί να υπάρχουν οι υπέρογκες αμοιβές κυβερνητικών στελεχών. Γιατί οι τέως να απολαμβάνουν προνομίων που δεν μπορεί να απολαύσει ο μέσος πολίτης.
Ποιος δεν θα χειροκροτούσε βουλευτικές αποζημιώσεις στα 2.000 ευρώ, ή την κατάργηση όλων των προνομίων τους, όπως έγινε και με κάθε πολίτη.
Ποιος δεν θα στήριζε κάθε προσπάθεια τους, αν έβλεπε πως αντιλαμβάνονται το πρόβλημα στη πράξη και όχι στα λόγια.
Ο λαός είναι σε κατάθλιψη, του λείπει το κουράγιο και η ελπίδα.
Ο λαός πιέζεται και εξωθείται σε ενέργειες που θα κοστίσουν πολύ στο τόπο.
Κι όλα αυτά που τα καταλαβαίνουμε όλοι μας, δεν τα αντιλαμβάνονται αυτοί, οι κρατούντες γιατί ζούνε σε άλλο κόσμο. Ζούνε σε ένα χρυσό κλουβί και κανείς δεν τους είδε να κυκλοφορούν όπως εμείς στην αγορά, στο πεζοδρόμιο, στη πραγματική ζωή...
Όλοι αυτοί δημιούργησαν ένα δίχτυ προστασίας , βάζουν τα ΜΜΕ να βομβαρδίζουν τον κόσμο με ανοησίες κενού πολιτικού περιεχομένου και κυρίως λένε ψέμματα.
Κατέστρεψαν την αγορά, την οικοδομή, τις βιομηχανίες , τις βιοτεχνίες , δεν άφησαν τίποτε όρθιο και παράλληλα μας απειλούν.
Δεν είναι κράτος δικαίου αυτό. Και πρέπει να καταλάβουν την διαφορά της πραγματικότητας με την θεωρία των βιβλίων και των γνώσεων. Δυστυχώς όμως δεν μπορούν να το καταφέρουν γιατί όλοι αυτοί ανήκουν αλλού, κι όχι στο δικό μας κόσμο.
Το χειρότερο όλων είναι ότι λαϊκίζουν κι αυτοί με τα πολλά ακίνητα και τα εκατομμύρια καταθέσεις. Ποντάρουν στα προβλήματα μας και μας κοροϊδεύουν λέγοντας πως μας καταλαβαίνουν.
Λύσεις στα προβλήματα υπάρχουν.
Αυτές τις λύσεις δεν μπορούν όμως αυτοί να τις δούνε γιατί δεν τις γράφουν τα βιβλία τους, ούτε τις διδάσκουν στα Πανεπιστήμια τους.
Η πλειονότητα των πολιτικών , ένσημα δεν έχει κολλήσει. Ωστόσο εμείς τους ζούμε, εμείς τους στηρίζουμε γιατί προσπαθούμε μέσα στο θολό τοπίο, να βρούμε την ελπίδα που οι ίδιοι μας έκλεψαν.
Πως να πιστέψουμε ότι βλέπουν την εξαθλίωση που μας οδήγησαν , όταν δεν κάνουν απολύτως τίποτε για να την ελαττώσουν τουλάχιστον....
Για όλα αυτά η δική μας ευθύνη είναι τεράστια και αυτό πρέπει να το καταλάβουν ΟΛΟΙ.