Πέμπτη 9 Αυγούστου 2012

Βία και σύνδεσμοι...

Υπάρχουν χίλιες δυο αιτίες που εκδηλώνεται η βία στον αθλητισμό.
Υπάρχουν επίσης πολλοί τρόποι καταπολέμησης της βίας, αλλά όλοι οι αρμόδιοι μόνο ευχολόγια κάνουν.
Προσωπικά θα διαφωνήσω με τον όρο πως η βία είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο. Κι αυτόν τον όρο τον χρησιμοποιούν όσοι δεν θέλουν ή δεν μπορούν να την εξαλείψουν ή να την περιορίσουν στο ελάχιστο.
Η βία προκαλείται στον αθλητισμό από το κακώς εννοούμενο πάθος των οπαδών για τις ομάδες τους. Προκαλείται επίσης σε στρώματα κοινωνικά χαμηλού πνευματικού επιπέδου και μόρφωσης, ή με τεράστια προσωπικά προβλήματα. Κι ακόμη προκαλείται λόγω έλλειψης παιδείας.
Άντε να μιλήσω και για την υπάρχουσα ασυδοσία των αρχών , όπου και συλλήψεις δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κάνουν, αλλά και για την τακτική να συλλαμβάνουν τα όργανα και να πρέπει την επόμενη να αποδείξουν πως πράγματι ο συλληφθείς είναι η αιτία του κακού.
Όλο το σύστημα πάσχει και γι αυτό υπάρχει και δρα ανενόχλητο.
Χρόνια τώρα ακούω πως θα γίνει νόμος ώστε η ασφάλεια του κάθε γηπέδου να μπορεί να συλλαμβάνει τους ταραξίες, μια και δεν υπάρχει αρκετή δύναμη αστυνομικών για την ασφάλεια όλων των γηπέδων.
Επίσης πολλά χρόνια φτιάχνουν και καταργούν νόμους, αλλά κανένας τους δεν είναι σοβαρός και αποτελεσματικός και γι αυτό ποτέ δεν εφαρμόστηκε.
Θα μπορούσαν ωστόσο να ξεκινήσουν από τα απλά. Την κατάργηση δηλαδή των οργανωμένων συνδέσμων και την μεταφορά κάθε ευθύνης στις ΠΑΕ.
Το μόνο που κάνουν είναι να καταθέτουν σε κάθε επιχείρηση της αστυνομίας τα ευρήματα που πολλές φορές είναι εγκληματικά.
Προφανώς θα φοβούνται τους παράγοντες του ποδοσφαίρου πολλοί εκ των οποίων θέλουν να απολαμβάνουν την ισχύ των οργανωμένων στρατών τους.
Το θέμα είναι πολύ σοβαρό και θα το βρούμε μπροστά μας.
Οι ευθύνες και της ΕΠΟ είναι τεράστιες καθώς θα μπορούσε να θεσπίσει πολύ αυστηρές ποινές και μάλιστα με συνοπτικές διαδικασίες.
Για το κράτος δεν μιλάω γιατί απλά δεν υπάρχει κράτος.
Θα πω ωστόσο τούτο. Επί πολλά χρόνια και για λόγους καθαρά πελατειακούς, η Πολιτεία είχε δημιουργήσει την ΔΕΑΒ. Μια επιτροπή για την πρόληψη και την καταστολή της βίας. Κι αυτή η επιτροπή με πολλές διοικήσεις τα τελευταία 20 χρόνια όχι μόνο δεν έκανε τίποτε και  δεν έφερε αποτέλεσμα, αλλά είχε δημιουργήσει μια στρατιά αμειβόμενων παρατηρητών σε όλα τα αθλήματα οι εκθέσεις των οποίων πήγαιναν στα σκουπίδια αφού δεν είχαν καμία ισχύ και τα χρήματα στις τσέπες τους. Κι όλα αυτά τα χρόνια δαπανήθηκαν πολλά εκατομμύρια γι αυτήν την επιτροπή.
Αθάνατη Ελλάδα .....