Το ποδόσφαιρο μας δεν είναι ότι καλύτερο. Πάσχει από πολλά και κυρίως από οργάνωση. Τα προβλήματα του είναι πολλά με πρωταρχικό την βία , ενώ σπουδαίο ρόλο παίζουν η ασυδοσία που υπάρχει, η αυθαιρεσία , η καταπάτηση κανονισμών και νόμων, η ανοχή και η ατιμωρησία των παραβατών και πολλά άλλα.
Όλα αυτά για να διορθωθούν χρειάζεται πρώτα η βούληση και κατά δεύτερο λόγο η γνώση.
Κι επειδή δεν υπάρχει ούτε το ένα ούτε το άλλο, ας μη περιμένουμε να έρθει η άνοιξη.
Μέσα σε όλα τα στραβά, έχουμε και χαμηλής ποιότητας ποδοσφαιριστές και ελάχιστους καλούς προπονητές. Κι επειδή κινούμαστε μέσα στη μετριότητα , οι ποδοσφαιριστές που έρχονται στο πρωτάθλημα μας, είναι κι αυτοί μικρής αξίας.
Ποιος μεγάλος ποδοσφαιριστής θα δεχόταν να έρθει να παίξει στο πρωτάθλημα μας ακόμη κι αν τα χρήματα που θα έπαιρνε θα ήταν ικανοποιητικά γι αυτόν....Και για να μη μπερδευόμαστε δεν αναφέρομαι ούτε στα ταλέντα που δεν έχουν δείξει την αξία τους, ούτε σε εκείνους που ψάχνουν την ευκαιρία να παίξουν σε μια ομάδα και να δείξουν προς τα έξω ότι άξιζαν, ότι αξίζουν....
Το 'ελλειμμα προπονητών υψηλής στάθμης είναι φανερό, οι δε Έλληνες προπονητές δεν μπορούν να ξεχωρίσουν , ούτε και να κάνουν καριέρα στο εξωτερικό. Απλά υπάρχει ένας κύκλος που πάνω σε αυτόν περπατούν όλοι αυτοί όπως τα πιατάκια στο πάγκο στα μαγαζιά με σούσι που γυρνάνε γύρω γύρω περιμένοντας τους πελάτες να πάρουν αυτό που προτιμούν...
Σπάνιες είναι επίσης οι περιπτώσεις , να μείνει ένας προπονητής για πολλά χρόνια σε μια ομάδα στη χώρα μας. Οι παράγοντες που κάνουν κακές επιλογές προπονητών κυρίως για οικονομικούς λόγους, δεν έχουν μάθει πως θα ήταν προτιμότερο να συνεργάζονταν με έναν πολύ καλό και ακριβό προπονητή για πολλά χρόνια, παρά να αλλάζουν δύο και τρεις προπονητές κάθε χρονιά.
Βέβαια η παροιμία λέει πως το ψάρι βρομάει από το κεφάλι και έτσι κάθε κεφάλι στο χώρο του ποδοσφαίρου κάτι στραβό κουβαλάει , κι όλα μαζί βγάζουν μια κακή εικόνα, ενός πολύ καλού προϊόντος , όπως είναι το ποδόσφαιρο.
Οι παράγοντες αντί να δούνε επιχειρηματικά τα θέματα, μπερδεύονται με συναισθηματισμούς κι αυτό το μείγμα δεν τους βγάζει πουθενά.
Αντί να οργανώσουν καλά το " μαγαζί " τους και να το στελεχώσουν με τους καλύτερους κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Κάτι που φυσικά δεν κάνουν στις επιχειρήσεις τους...
έτσι οι ερασιτεχνικές κινήσεις κι ενέργειες τους φέρνουν και τα ανάλογα αποτελέσματα, μέχρι να φτάσουν στο τέλος που τους περιμένει η χασούρα ενός μεγάλου μέρους από το πορτοφόλι τους και η απογοήτευση, που τους οδηγούν στην έξοδο με τις χειρότερες εμπειρίες.
Όλα αυτά τους κάνουν να ψάχνουν εξιλαστήρια θύματα εντός κι εκτός οικογένειας. Τα εκτός θύματα είναι οι διαιτητές και οι παράγοντες του χώρου. Τα εντός είναι πρώτα οι προπονητές, μετά οι ποδοσφαιριστές και τέλος τα στελέχη.
Μια σωστά οργανωμένη ΠΑΕ δείχνει με κάθε τρόπο τη δύναμη της. Αγοράζει με σωφροσύνη και μελέτη, πουλάει πάντα σε καλή τιμή, έχοντας σαν ρητό και κανόνα, πως όλοι έχουν την τιμή τους. Γιατί αν μια ομάδα δεν είναι ομάδα, δεν έχει δηλαδή καλό σύνολο, οι μονάδες όσο καλές κι αν είναι δεν μπορούν να βοηθήσουν.
Πριν λίγες ημέρες ένας σοβαρός φίλαθλος μου εξιστορούσε γιατί δεν πάει πλέον στο γήπεδο. Με δυο λόγια το πρόβλημα του είναι η βία και η παραβατική συμπεριφορά. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι μαζί με αυτόν δεν πάει πλέον και ο γιος του. Κι αν αυτό το φαινόμενο συνεχιστεί, σε λίγο οι ποδοσφαιριστές θα παίζουν μπροστά σε άδειες εξέδρες.
Ποιος όμως πρόεδρος ή παράγοντας νοιάστηκε για το πρόβλημα; Οι ίδιοι δυστυχώς οι παράγοντες με όσα κάνουν και όσα λένε δυσφημούν το προϊόν τους και απομακρύνουν από τα γήπεδα κάθε υγιές στοιχείο.
Την ίδια ώρα τα γήπεδα της Αγγλία σε όλες τις κατηγορίες είναι κατάμεστα από φιλάθλους, που βλέπουν τον αγώνα σα γιορτή, που χαίρονται να πηγαίνουν στο γήπεδο κι να περνάνε ευχάριστα την ώρα τους, χειροκροτώντας ακόμη και την ήττα της ομάδας.
Και λέω, κανείς από τους παράγοντες δεν έχει πάρει είδηση τι γίνεται σε άλλες χώρες που έχουν επιτυχημένα πρωταθλήματα; Γιατί αλήθεια η διοίκηση της Λίγκα δεν στέλνει στελέχη της με γνώσεις να συλλέξουν στοιχεία, να βρούνε λύσεις και να επιστρέψουν φορτωμένοι με ιδέες και πλάνα που να τα προσαρμόσουν στα δικά μας....
Όλα αυτά για να διορθωθούν χρειάζεται πρώτα η βούληση και κατά δεύτερο λόγο η γνώση.
Κι επειδή δεν υπάρχει ούτε το ένα ούτε το άλλο, ας μη περιμένουμε να έρθει η άνοιξη.
Μέσα σε όλα τα στραβά, έχουμε και χαμηλής ποιότητας ποδοσφαιριστές και ελάχιστους καλούς προπονητές. Κι επειδή κινούμαστε μέσα στη μετριότητα , οι ποδοσφαιριστές που έρχονται στο πρωτάθλημα μας, είναι κι αυτοί μικρής αξίας.
Ποιος μεγάλος ποδοσφαιριστής θα δεχόταν να έρθει να παίξει στο πρωτάθλημα μας ακόμη κι αν τα χρήματα που θα έπαιρνε θα ήταν ικανοποιητικά γι αυτόν....Και για να μη μπερδευόμαστε δεν αναφέρομαι ούτε στα ταλέντα που δεν έχουν δείξει την αξία τους, ούτε σε εκείνους που ψάχνουν την ευκαιρία να παίξουν σε μια ομάδα και να δείξουν προς τα έξω ότι άξιζαν, ότι αξίζουν....
Το 'ελλειμμα προπονητών υψηλής στάθμης είναι φανερό, οι δε Έλληνες προπονητές δεν μπορούν να ξεχωρίσουν , ούτε και να κάνουν καριέρα στο εξωτερικό. Απλά υπάρχει ένας κύκλος που πάνω σε αυτόν περπατούν όλοι αυτοί όπως τα πιατάκια στο πάγκο στα μαγαζιά με σούσι που γυρνάνε γύρω γύρω περιμένοντας τους πελάτες να πάρουν αυτό που προτιμούν...
Σπάνιες είναι επίσης οι περιπτώσεις , να μείνει ένας προπονητής για πολλά χρόνια σε μια ομάδα στη χώρα μας. Οι παράγοντες που κάνουν κακές επιλογές προπονητών κυρίως για οικονομικούς λόγους, δεν έχουν μάθει πως θα ήταν προτιμότερο να συνεργάζονταν με έναν πολύ καλό και ακριβό προπονητή για πολλά χρόνια, παρά να αλλάζουν δύο και τρεις προπονητές κάθε χρονιά.
Βέβαια η παροιμία λέει πως το ψάρι βρομάει από το κεφάλι και έτσι κάθε κεφάλι στο χώρο του ποδοσφαίρου κάτι στραβό κουβαλάει , κι όλα μαζί βγάζουν μια κακή εικόνα, ενός πολύ καλού προϊόντος , όπως είναι το ποδόσφαιρο.
Οι παράγοντες αντί να δούνε επιχειρηματικά τα θέματα, μπερδεύονται με συναισθηματισμούς κι αυτό το μείγμα δεν τους βγάζει πουθενά.
Αντί να οργανώσουν καλά το " μαγαζί " τους και να το στελεχώσουν με τους καλύτερους κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Κάτι που φυσικά δεν κάνουν στις επιχειρήσεις τους...
έτσι οι ερασιτεχνικές κινήσεις κι ενέργειες τους φέρνουν και τα ανάλογα αποτελέσματα, μέχρι να φτάσουν στο τέλος που τους περιμένει η χασούρα ενός μεγάλου μέρους από το πορτοφόλι τους και η απογοήτευση, που τους οδηγούν στην έξοδο με τις χειρότερες εμπειρίες.
Όλα αυτά τους κάνουν να ψάχνουν εξιλαστήρια θύματα εντός κι εκτός οικογένειας. Τα εκτός θύματα είναι οι διαιτητές και οι παράγοντες του χώρου. Τα εντός είναι πρώτα οι προπονητές, μετά οι ποδοσφαιριστές και τέλος τα στελέχη.
Μια σωστά οργανωμένη ΠΑΕ δείχνει με κάθε τρόπο τη δύναμη της. Αγοράζει με σωφροσύνη και μελέτη, πουλάει πάντα σε καλή τιμή, έχοντας σαν ρητό και κανόνα, πως όλοι έχουν την τιμή τους. Γιατί αν μια ομάδα δεν είναι ομάδα, δεν έχει δηλαδή καλό σύνολο, οι μονάδες όσο καλές κι αν είναι δεν μπορούν να βοηθήσουν.
Πριν λίγες ημέρες ένας σοβαρός φίλαθλος μου εξιστορούσε γιατί δεν πάει πλέον στο γήπεδο. Με δυο λόγια το πρόβλημα του είναι η βία και η παραβατική συμπεριφορά. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι μαζί με αυτόν δεν πάει πλέον και ο γιος του. Κι αν αυτό το φαινόμενο συνεχιστεί, σε λίγο οι ποδοσφαιριστές θα παίζουν μπροστά σε άδειες εξέδρες.
Ποιος όμως πρόεδρος ή παράγοντας νοιάστηκε για το πρόβλημα; Οι ίδιοι δυστυχώς οι παράγοντες με όσα κάνουν και όσα λένε δυσφημούν το προϊόν τους και απομακρύνουν από τα γήπεδα κάθε υγιές στοιχείο.
Την ίδια ώρα τα γήπεδα της Αγγλία σε όλες τις κατηγορίες είναι κατάμεστα από φιλάθλους, που βλέπουν τον αγώνα σα γιορτή, που χαίρονται να πηγαίνουν στο γήπεδο κι να περνάνε ευχάριστα την ώρα τους, χειροκροτώντας ακόμη και την ήττα της ομάδας.
Και λέω, κανείς από τους παράγοντες δεν έχει πάρει είδηση τι γίνεται σε άλλες χώρες που έχουν επιτυχημένα πρωταθλήματα; Γιατί αλήθεια η διοίκηση της Λίγκα δεν στέλνει στελέχη της με γνώσεις να συλλέξουν στοιχεία, να βρούνε λύσεις και να επιστρέψουν φορτωμένοι με ιδέες και πλάνα που να τα προσαρμόσουν στα δικά μας....
