Θα αναφέρω μια σκέψη μου από αυτή τη γωνιά σχετικά με τις σχέσεις Λίγκας και ΕΠΟ. Άλλα πιο πολλά και ενδιαφέροντα τα γράφω σε ένα βιβλίο που έχει για θέμα του τις παθογένειες και τα προβλήματα του ποδοσφαίρου.
Η ΕΠΟ έχει αναθέσει την διεξαγωγή των επαγγελματικών πρωταθλημάτων σε δύο λίγκες, την Ένωση Β-Γ Εθνικής και τη Super League.
Θα δεχθούμε ότι σωστά έπραξε για λόγους οικονομίας του χώρου.
Μέχρις εκεί όμως καθώς η ΕΠΟ είναι η κορυφαία αρχή του ποδοσφαίρου στη χώρα μας. Είναι ας πούμε η Κυβέρνηση του ποδοσφαίρου, που βάζει όρια, νομοθετεί και δίνει οδηγίες.
Προς τι λοιπόν στο 16μελές διοικητικό της συμβούλιο να μετέχουν πέντε εκπρόσωποι του επαγγελματικού, όταν στις αντίστοιχες λίγκες η ΕΠΟ εκπροσωπείται μόνο με ένα στέλεχος της;
Γιατί ο πρόεδρος της μεγάλης Λίγκας να είναι εξ οφιτσίου ο πρώτος αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας, όταν δεν συμβαίνει το ίδιο με τον εκπρόσωπο της ΕΠΟ στις λίγκες;
Με τα σημερινά δεδομένα το επαγγελματικό ποδόσφαιρο διεισδύει στα του ποδοσφαίρου με απαράδεκτο τρόπο και περνάνε προς τα έξω μηνύματα επιρροών.
Κι ακόμη αυτή η παρουσία των εκπροσώπων του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην διοίκηση της ΕΠΟ τι προσέφερε τόσα χρόνια;
Να λοιπόν ένα θέμα που έπρεπε ήδη να έχει λυθεί.
Προσέγγιση μεταξύ παραγόντων της ΕΠΟ και αυτών της Λίγκα εν μπορεί να υπάρξει με υγιείς τρόπους, γι αυτό και πρέπει άμεσα να αναθεωρηθεί η κατάσταση, όπως και πολλές άλλες στους κόλπους της Ομοσπονδίας.
