Μετά από όλα όσα έγιναν γνωστά φέτος , με τις αναμείξεις πολλών και διάφορων με την διαιτησία, με τα περίεργα και αδικαιολόγητα τηλέφωνα , τα υπονοούμενα και όλα τα άλλα συναφή που αμαύρωσαν την εικόνα του ποδοσφαίρου, είναι η πιο κατάλληλη εποχή για ριζικές αλλαγές.
Πιστεύω πως είναι λάθος ο τρόπος που είναι δομημένη η διαιτησία.
Από τη μια έχουμε την ΚΕΔ και από την άλλη την εκπαίδευση η ανάπτυξη της διαιτησίας. Και οι δύο αυτοί πόλοι της ΕΠΟ με άριστα το δέκα, ζήτημα είναι αν πιάνουν το 3. Άρα και για να μη φοβόμαστε τις λέξεις και οι δύο πόλοι κρίνονται ως αποτυχόντες.
Η ΚΕΔ μας τρέλανε φέτος με τους περίεργους ορισμούς που έκανε. Όλα στη τύχη πήγαν. Και το χειρότερο είναι πως κανείς μέχρι σήμερα δεν φαίνεται να ζήτησε πρώτα να μάθει τον τρόπο και την φιλοσοφία των ορισμών και δεύτερο να μάθει τους λόγους που οδήγησαν τα μέλη.
Η ΚΕΔ επίσης αναγκάστηκε να τιμωρήσει πολλούς διαιτητές, κι ας μη ανακοινώνονται οι ποινές τους. Το χειρότερο όλων είναι πως οι διαιτητές που τιμωρήθηκαν , χρησιμοποιήθηκαν πάλι σε αγώνες, αλά έκαναν τα ίδια περίπου λάθη. Κι αφού τα έκαναν για δεύτερη φορά τα λάθη δεν διεγράφησαν....
Η ΚΕΔ πάλι δεν μας έδειξε πως ετοίμασε κάποιους διαιτητές για προώθηση σε ανώτερες κατηγορίες. Γιατί έναν διαιτητή που τον πιστεύεις ότι πρέπει να προωθηθεί, τον δοκιμάζεις σε πολλούς αγώνες ώστε να τον κρίνεις και από πλευράς αντοχής, αλλά και προσαρμογής.
Μέχρι σήμερα για τους γνωστούς λόγους ανέβαιναν κατηγορίες οι διαιτητές με 3-4 ματς το χρόνο στην κατηγορία που είχαν επιλεγεί. Κι όταν έπαιρναν την σφυρίχτρα στη μεγαλύτερη κατηγορία γελούσε ο κόσμος μαζί τους.
Κάποτε ανέβασαν στην μεγάλη κατηγορία ένα ταλέντο όπως είπαν από την Αιτωλοακαρνανία, τον Δημήτρη Στυλιαρά. Πράγματι είχε ικανότητες, αλλά δεν ήταν έτοιμος για το άλμα αυτό. Έτσι έκανε λάθη και τον υποβίβασαν στην Β Εθνική. Αυτό λοιπόν το ταλέντο το βασανίζουν τώρα 4-5 χρόνια δεν θυμάμαι πόσα και τον διατηρούν στην Β Εθνική. Η αποτυχία λοιπόν δεν είναι του καλού για μένα διαιτητή Στυλιαρά, αλλά των διοικούντων την διαιτησία. Γιατί αν δεν τους έκανε έπρεπε να τον είχαν διαγράψει, ώστε να μη τους κρατάει μια θέση. Αν πάλι είχε προσόντα, δεν βρήκαν κανένα να του τα αξιοποιήσει. Σαν αυτόν τον διαιτητή υπάρχουν πολλοί. Κι εδώ φαίνεται και το έλλειμμα διοικητικής ικανότητας των στελεχών της ΚΕΔ.
Υπάρχουν κι άλλα που θα μπορούσα να γράψω για τις λάθος επιλογές - όχι διαιτητών , αλλά μεθόδων - της ΚΕΔ, αλλά κάποια άλλη φορά ίσως να είναι καλύτερο να γίνει.
Από την άλλη ο τομέας της ανάπτυξης θεωρείται αποτυχημένος, γιατί παράγει επί τρία χρόνια τώρα διαιτητές και εκπαιδεύει τους υπάρχοντες, αλλά δεν ξεχωρίζει κανείς, ενώ τα λάθη σε όλες τις κατηγορίες είναι πολλά.
Τι σόι ανάπτυξη λοιπόν είναι αυτή, όταν δεν υπάρχει βελτίωση και βλέπουμε διαιτητικά εγκλήματα από τους διεθνείς διαιτητές, έως αυτούς των μικρών κατηγοριών. Δικαιολογίες δυστυχώς δεν υπάρχουν. Κι αν η ΕΠΟ θέλει να δει το πρόβλημα στη βάση του ας αναθέσει τα πάντα στον Βασάρα, που είναι και μέλος της ΕΔ της ΟΥΕΦΑ και τότε θα καταλάβει πως καμία σημασία δεν έχουν τα πρόσωπα. Γιατί όλοι αυτοί θέλουν να πετύχουν και να παράγουν σημαντικό έργο. Πως να το κάνουν όμως όταν δεν γνωρίζουν από διοίκηση και όταν δεν μπορούν να αλλάξουν τις δομές που υπάρχουν στην διαιτησία;
