Πνιγήκαμε από τα σκάνδαλα και τις αποκαλύψεις.
Ένα - ένα βγαίνουν τα οικονομικά εγκλήματα, οι σπατάλες και η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος.
Τι πιο απλό λοιπόν από το να αποφασιστεί να γίνει ένας σε βάθος έλεγχος σε όλους όσους καθ οιονδήποτε τρόπο διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα ;
Μόνο με αυτό το τρόπο θα απαλλαγούμε από τα λαμόγια που έγδυσαν το δημόσιο και το σπουδαιότερο είναι πως θα περιοριστεί στο μέλλον η κατάχρηση.
Όταν ξέρουν οι διαχειριστές πως θα γίνεται διαχειριστικός έλεγχος από μια ανεξάρτητη αρχή, δύσκολα θα βάλουν το χέρι στο μέλι.
Πριν από τις εκλογές είδαμε , διαβάσαμε , ακούσαμε για την κατασπατάληση δημόσιου χρήματος σε αγορές τόννων φαρμακευτικού υλικού. Υλικού που στη πλειονότητα του τώρα είναι άχρηστο είτε γιατί έληξε η ημερομηνία χρήσης , είτε γιατί μούχλιασε από την κακή αποθήκευση.
Την ίδια ώρα τα νοσοκομεία της χώρας δεν έχουν ούτε τα χρειώδη.
Κανείς δεν γνωρίζει αν αποδόθηκαν ευθύνες.
Σε αυτές τις περιπτώσεις η διαδικασία πρέπει να είναι κατεπείγουσα και όποιος έχει βάλει την υπογραφή του , πρέπει να δώσει λόγο στη δικαιοσύνη. Αλλά σε ποια δικαιοσύνη, όχι σε αυτή που κάθε υπόθεση κάνει 5 χρόνια μέχρι να φτάσει στο ακροατήριο, αλλά σε εκείνη που μπορεί να επιληφθεί άμεσα.
Η χαλαρότητα του δημοσίου μας έφτασε στο αμήν.
Κι από αυτή τη χαλαρότητα πλούτισαν υπουργοί, πολιτευτές, διοικητικά στελέχη , ακόμη και απλοί υπάλληλοι.
Το δημόσιο πρέπει να αλλάξει.
Οι Έλληνες πολίτες είναι πελάτες του δημοσίου και πρέπει να απολαμβάνουν τον σεβασμό της κρατικής μηχανής. Από εμάς υπάρχει το δημόσιο , γι αυτό πρέπει και η συμπεριφορά του να είναι σωστή απέναντι μας.
Οι συντεχνίες και ο συνδικαλισμός μας οδήγησαν στο χάος. Πιο πέρα δεν υπάρχει κι αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι. Κι ακόμα πρέπει να καταλάβουν όλοι πως για ότι και όσα κάνουμε τα στραβά μάτια, στο τέλος εμείς πληρώνουμε τον λογαριασμό.
Σκούπα λοιπόν σε όλους και όλα, επιχείρηση καθαρά χέρια κι όποιος αντέξει, όσο ψηλά κι αν βρίσκεται αυτός και το σόι του. Γιατί έχουμε κι αυτό το φαινόμενο, κάθε χαρτογιακάς που πιάνει μια καρέκλα να κουβαλάει μαζί του κι ένα σωρό άχρηστους από τον περίγυρο του.
Ένα - ένα βγαίνουν τα οικονομικά εγκλήματα, οι σπατάλες και η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος.
Τι πιο απλό λοιπόν από το να αποφασιστεί να γίνει ένας σε βάθος έλεγχος σε όλους όσους καθ οιονδήποτε τρόπο διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα ;
Μόνο με αυτό το τρόπο θα απαλλαγούμε από τα λαμόγια που έγδυσαν το δημόσιο και το σπουδαιότερο είναι πως θα περιοριστεί στο μέλλον η κατάχρηση.
Όταν ξέρουν οι διαχειριστές πως θα γίνεται διαχειριστικός έλεγχος από μια ανεξάρτητη αρχή, δύσκολα θα βάλουν το χέρι στο μέλι.
Πριν από τις εκλογές είδαμε , διαβάσαμε , ακούσαμε για την κατασπατάληση δημόσιου χρήματος σε αγορές τόννων φαρμακευτικού υλικού. Υλικού που στη πλειονότητα του τώρα είναι άχρηστο είτε γιατί έληξε η ημερομηνία χρήσης , είτε γιατί μούχλιασε από την κακή αποθήκευση.
Την ίδια ώρα τα νοσοκομεία της χώρας δεν έχουν ούτε τα χρειώδη.
Κανείς δεν γνωρίζει αν αποδόθηκαν ευθύνες.
Σε αυτές τις περιπτώσεις η διαδικασία πρέπει να είναι κατεπείγουσα και όποιος έχει βάλει την υπογραφή του , πρέπει να δώσει λόγο στη δικαιοσύνη. Αλλά σε ποια δικαιοσύνη, όχι σε αυτή που κάθε υπόθεση κάνει 5 χρόνια μέχρι να φτάσει στο ακροατήριο, αλλά σε εκείνη που μπορεί να επιληφθεί άμεσα.
Η χαλαρότητα του δημοσίου μας έφτασε στο αμήν.
Κι από αυτή τη χαλαρότητα πλούτισαν υπουργοί, πολιτευτές, διοικητικά στελέχη , ακόμη και απλοί υπάλληλοι.
Το δημόσιο πρέπει να αλλάξει.
Οι Έλληνες πολίτες είναι πελάτες του δημοσίου και πρέπει να απολαμβάνουν τον σεβασμό της κρατικής μηχανής. Από εμάς υπάρχει το δημόσιο , γι αυτό πρέπει και η συμπεριφορά του να είναι σωστή απέναντι μας.
Οι συντεχνίες και ο συνδικαλισμός μας οδήγησαν στο χάος. Πιο πέρα δεν υπάρχει κι αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι. Κι ακόμα πρέπει να καταλάβουν όλοι πως για ότι και όσα κάνουμε τα στραβά μάτια, στο τέλος εμείς πληρώνουμε τον λογαριασμό.
Σκούπα λοιπόν σε όλους και όλα, επιχείρηση καθαρά χέρια κι όποιος αντέξει, όσο ψηλά κι αν βρίσκεται αυτός και το σόι του. Γιατί έχουμε κι αυτό το φαινόμενο, κάθε χαρτογιακάς που πιάνει μια καρέκλα να κουβαλάει μαζί του κι ένα σωρό άχρηστους από τον περίγυρο του.
