Για πρώτη φορά φέτος μετά από πάρα πολλά χρόνια , βλέπουμε να μη πρωταγωνιστούν στο πρωτάθλημα η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός.
Γεγονός είναι πως και τα δύο σωματεία καταβάλουν προσπάθειες να αλλάξουν τα πράγματα και να βρούνε το δρόμο των επιτυχιών.
Στον Παναθηναϊκό, μετά τις συνεχόμενες αποτυχίες , άρχισαν οι αλλαγές και όπως είναι γνωστό ανέλαβε πρόεδρος ο Γιάννης Αλαφούζος. Ωστόσο δε νομίζω πως ο Παναθηναϊκός χρειάζεται τέτοιες λύσεις. Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται να βρει ανθρώπους που να βάλουν το χέρι βαθιά στη τσέπη, να κάνει μεταγραφές και κυρίως να αλλάξουν ΟΛΟΙ νοοτροπία.
Δεν είναι δυνατόν επί καθημερινής σχεδόν βάσης να διαμαρτύρονται για τη διαιτησία και να τουιτάρουν προκαλώντας το κόσμο και τη φίλαθλη κοινή γνώμη.
Ο Παναθηναϊκός ως μεγάλο σωματείο , θέλει να διοικείται με σωφροσύνη και σοβαρότητα.
Την πολιτική που ακολουθείται μέχρι σήμερα και για το τελευταίο διάστημα, δεν την εγκρίνουν και δεν την πιστεύουν ούτε οι φίλαθλοι του. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως τη κίνηση για τη δημιουργία εταιρίας λαϊκής βάσης την ακολούθησαν μόλις 8.500 φίλαθλοι. Αλίμονο αν δεχθούμε πως η δύναμη του Παναθηναϊκού είναι αυτή.
Με την πολιτική που ακολουθείται, δίδεται άφεση αμαρτιών στους παίκτες και την τεχνική ηγεσία, που αντί να δούνε τα προβλήματα τους, προτιμούν να τα ρίχνουν όλα σε άλλους, όπως την ΕΠΟ, την διαιτησία την Super League κ.α
Είναι ποτέ δυνατόν μια μεγάλη ΠΑΕ όπως ο Παναθηναϊκός να συμπεριφέρεται ως σωματείο ερασιτεχνικής κατηγορίας; Κι αναφέρομαι στην εβδομαδιαία αναφορά για την διαιτησία και μάλιστα πριν ο διαιτητής μπει στο γήπεδο;
Στον Παναθηναϊκό πρέπει να δούνε τα προβλήματα από μέσα και με άλλο μάτι. Από τα δημοσιεύματα βλέπουμε πως επικρατεί αναρχία στα αποδυτήρια , ενώ αγωνιστικά δεν πείθει κανένα το μοντέλο που παρουσιάζει ο Φερέϊρα. Κύρια όμως ο Παναθηναϊκός σε αυτή τη φάση και για να μη συνεχιστεί η κατρακύλα, χρειάζεται συσπείρωση και ηρεμία. Να φροντίσουν όλοι οι εμπλεκόμενοι να λύσουν πρώτα τα εσωτερικά και αγωνιστικά προβλήματα και μετά να αγωνιστούν με άλλα, όπως το οικονομικό και η διοίκηση του ποδοσφαίρου.
Αλίμονο αν πιστεύουν πως άλλοθι τους είναι 2-3 φάλτσα σφυρίγματα των διαιτητών, που τέτοια βλέπουμε σε κάθε αγώνα, σε κάθε αγωνιστική.
Έτσι λοιπόν, οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν αφορούν κυρίως τη νοοτροπία και την οργάνωση, κι όχι απλά αλλαγή προέδρου !
Γεγονός είναι πως και τα δύο σωματεία καταβάλουν προσπάθειες να αλλάξουν τα πράγματα και να βρούνε το δρόμο των επιτυχιών.
Στον Παναθηναϊκό, μετά τις συνεχόμενες αποτυχίες , άρχισαν οι αλλαγές και όπως είναι γνωστό ανέλαβε πρόεδρος ο Γιάννης Αλαφούζος. Ωστόσο δε νομίζω πως ο Παναθηναϊκός χρειάζεται τέτοιες λύσεις. Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται να βρει ανθρώπους που να βάλουν το χέρι βαθιά στη τσέπη, να κάνει μεταγραφές και κυρίως να αλλάξουν ΟΛΟΙ νοοτροπία.
Δεν είναι δυνατόν επί καθημερινής σχεδόν βάσης να διαμαρτύρονται για τη διαιτησία και να τουιτάρουν προκαλώντας το κόσμο και τη φίλαθλη κοινή γνώμη.
Ο Παναθηναϊκός ως μεγάλο σωματείο , θέλει να διοικείται με σωφροσύνη και σοβαρότητα.
Την πολιτική που ακολουθείται μέχρι σήμερα και για το τελευταίο διάστημα, δεν την εγκρίνουν και δεν την πιστεύουν ούτε οι φίλαθλοι του. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως τη κίνηση για τη δημιουργία εταιρίας λαϊκής βάσης την ακολούθησαν μόλις 8.500 φίλαθλοι. Αλίμονο αν δεχθούμε πως η δύναμη του Παναθηναϊκού είναι αυτή.
Με την πολιτική που ακολουθείται, δίδεται άφεση αμαρτιών στους παίκτες και την τεχνική ηγεσία, που αντί να δούνε τα προβλήματα τους, προτιμούν να τα ρίχνουν όλα σε άλλους, όπως την ΕΠΟ, την διαιτησία την Super League κ.α
Είναι ποτέ δυνατόν μια μεγάλη ΠΑΕ όπως ο Παναθηναϊκός να συμπεριφέρεται ως σωματείο ερασιτεχνικής κατηγορίας; Κι αναφέρομαι στην εβδομαδιαία αναφορά για την διαιτησία και μάλιστα πριν ο διαιτητής μπει στο γήπεδο;
Στον Παναθηναϊκό πρέπει να δούνε τα προβλήματα από μέσα και με άλλο μάτι. Από τα δημοσιεύματα βλέπουμε πως επικρατεί αναρχία στα αποδυτήρια , ενώ αγωνιστικά δεν πείθει κανένα το μοντέλο που παρουσιάζει ο Φερέϊρα. Κύρια όμως ο Παναθηναϊκός σε αυτή τη φάση και για να μη συνεχιστεί η κατρακύλα, χρειάζεται συσπείρωση και ηρεμία. Να φροντίσουν όλοι οι εμπλεκόμενοι να λύσουν πρώτα τα εσωτερικά και αγωνιστικά προβλήματα και μετά να αγωνιστούν με άλλα, όπως το οικονομικό και η διοίκηση του ποδοσφαίρου.
Αλίμονο αν πιστεύουν πως άλλοθι τους είναι 2-3 φάλτσα σφυρίγματα των διαιτητών, που τέτοια βλέπουμε σε κάθε αγώνα, σε κάθε αγωνιστική.
Έτσι λοιπόν, οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν αφορούν κυρίως τη νοοτροπία και την οργάνωση, κι όχι απλά αλλαγή προέδρου !
