Μέχρι σήμερα γνώρισα πολλούς παράγοντες του ποδοσφαίρου.
Παράγοντες ερασιτεχνικών αλλά και επαγγελματικών σωματείων.
Παράγοντες με ισχυρές η μη ισχυρές ομάδες.
Όλοι τους είχαν την ίδια αρρώστια, το ίδιο πάθος.
Νοιαζόντουσαν πρώτα και πάνω απ όλα για τη διαιτησία.
Σε ένα σωματείο προέχει η καλή και σωστή οργάνωση του. Να μπούνε γερές βάσεις , να υπάρχει στόχος , να επιλεγούν σωστοί άνθρωποι για την τεχνική ηγεσία, να γεμίσει το ρόστερ με αξιόλογους ποδοσφαιριστές.
Σας διαβεβαιώ πως όλα αυτά έρχονται δεύτερα στη σκέψη του παράγοντα - αφεντικού.
Ο παράγοντας με το που θα αναλάβει την ομάδα αρχίζει να ψάχνεται με τη διαιτησία.
Ποιος κάνει κουμάντο, ποιοι έχουν τις άκρες, ποιοι διαιτητές είναι στις κατηγορίες κ.α.
Στην αναζήτηση αυτών , πέφτουν πάντα επάνω στους επιτήδειους, που οι πιο πολλοί είναι παρολιτζήδες, ψεύτες και απατεώνες. Αυτοί να κονομήσουν θέλουν , έστω κι αν αυτό είναι μια αρπαχτή , γιατί στη συνέχεια, θα πάνε σε άλλη γειτονιά και θα βρούνε άλλο θύμα.
Οι παράγοντες μετά την περιπέτεια τους , και νομίζοντας ότι έχουν βρει το κλειδί του παραδείσου, κι αφού έχουν πετάξει στο δρόμο ή μάλλον στις τσέπες των απατεώνων ένα σωρό λεφτά, αρχίζουν και μιλάνε για παρασκήνιο, για απάτες που κάνουν άλλοι , για στησίματα και φαντάζονται το αόρατο χέρι που οδηγεί τις εκλεκτές ομάδες στην επιτυχία. Κι όλα αυτά σερβίρονται στο μυαλό τους τόσο ωραία από τους λάτρεις της απάτης, γιατί πρέπει κι αυτοί να δικαιολογήσουν την αποτυχία τους.
Το πρόβλημα διαιωνίζεται γιατί ΚΑΝΕΙΣ δεν θέλει να βάλει φραγμούς και να διορθώσει τη κατάσταση. Κι αν βρεθεί κάποιος που να ξέρει δεν τον αφήνουν για ευνόητους λόγους.
Η χύμα κατάσταση βοηθάει μερικές φορές να επιτύχουν τους σκοπούς τους ορισμένοι.
Λύσεις υπάρχουν και θα τους αναλύσω σε άλλο μου άρθρο. Κι οι λύσεις αυτές είναι αποτελεσματικές . Λύσεις εύκολες αλλά και λίγο επώδυνες αφού θα κοπεί ο λώρος της πελατείας.
Το κακό είναι πως με το άθλημα αυτό , δηλαδή του καθ οιονδήποτε τρόπου επηρεασμού του διαιτητή ασχολούνται και οι μεγάλες ομάδες, με αποτέλεσμα στο τέλος να εκτίθενται. Κι είναι κρίμα να δαπανώνται εκατομμύρια ευρώ για μεταγραφές και στο τέλος να κρέμονται όλοι αυτοί από τα σφυρίγματα ενός διαιτητή είτε αυτός έχει ελαστική συνείδηση, είτε όχι.
Η ΕΠΟ ως αρμόδια αρχή , με ελάχιστες κινήσεις θα μπορούσε να είχε απομονώσει τους επιτήδειους και να είχε διορθώσει την κατάσταση. Κι αν το έπρατε αυτό θα είχε γλιτώσει από πολλούς πονοκεφάλους. Κυρίως θα είχε ξεφύγει τελείως από το πρέσινγκ των προέδρων των Ενώσεων που θέλουν τα δικά τους παιδιά στις κατηγορίες.
Θα αναρωτηθεί κάποιος γιατί να θέλουν οι πρόεδροι των Ενώσεων να προωθούν δικούς τους διαιτητές ! Μα για να έχουν μεγαλύτερη δύναμη και να έρχονται έτσι σε επαφή με τους διάφορους παράγοντες. Το τι κερδίζουν από αυτές τις επαφές το γνωρίζουν μόνο οι ίδιοι. Γιατί οι επαφές αυτές των παραγόντων των Ενώσεων γίνονται σε τοπικό αλλά και εθνικό επίπεδο.
Η ΕΠΟ θα μπορούσε να είχε πολύ σκληρό πειθαρχικό κώδικα κατά όλων εκείνων που ασχολούνται με τα της διαιτησίας. Κατά όλων εκείνων που κάνουν δηλώσεις, χαρακτηρισμούς, κρίσεις και προσπαθούν να επηρεάσουν τους διαιτητές.
Η ΕΠΟ θα μπορούσε να παραδειγματιστεί από την Αγγλική Ομοσπονδία, που δεν αφήνει κανένα ατιμώρητο αν κάνει καλή η δυσμενή κρίση για την διαιτησία. Ναι τιμωρεί κι εκείνους που κάνουν θετικές κρίσεις....κι αν το αναλύσετε θα διαπιστώσετε πόσο δίκιο έχει.
Κι ακόμα η ΕΠΟ θα μπορούσε να εφαρμώσει ένα σωστό μέτρο επιλογής διαιτητών κι όχι να εμμένει σε αυτό το μπαχαλοειδές σύστημα που σήμερα επικρατεί.
Για τα δύο τελευταία σημεία υπόσχομαι να επανέλθω με πλήρη ανάλυση.
Παράγοντες ερασιτεχνικών αλλά και επαγγελματικών σωματείων.
Παράγοντες με ισχυρές η μη ισχυρές ομάδες.
Όλοι τους είχαν την ίδια αρρώστια, το ίδιο πάθος.
Νοιαζόντουσαν πρώτα και πάνω απ όλα για τη διαιτησία.
Σε ένα σωματείο προέχει η καλή και σωστή οργάνωση του. Να μπούνε γερές βάσεις , να υπάρχει στόχος , να επιλεγούν σωστοί άνθρωποι για την τεχνική ηγεσία, να γεμίσει το ρόστερ με αξιόλογους ποδοσφαιριστές.
Σας διαβεβαιώ πως όλα αυτά έρχονται δεύτερα στη σκέψη του παράγοντα - αφεντικού.
Ο παράγοντας με το που θα αναλάβει την ομάδα αρχίζει να ψάχνεται με τη διαιτησία.
Ποιος κάνει κουμάντο, ποιοι έχουν τις άκρες, ποιοι διαιτητές είναι στις κατηγορίες κ.α.
Στην αναζήτηση αυτών , πέφτουν πάντα επάνω στους επιτήδειους, που οι πιο πολλοί είναι παρολιτζήδες, ψεύτες και απατεώνες. Αυτοί να κονομήσουν θέλουν , έστω κι αν αυτό είναι μια αρπαχτή , γιατί στη συνέχεια, θα πάνε σε άλλη γειτονιά και θα βρούνε άλλο θύμα.
Οι παράγοντες μετά την περιπέτεια τους , και νομίζοντας ότι έχουν βρει το κλειδί του παραδείσου, κι αφού έχουν πετάξει στο δρόμο ή μάλλον στις τσέπες των απατεώνων ένα σωρό λεφτά, αρχίζουν και μιλάνε για παρασκήνιο, για απάτες που κάνουν άλλοι , για στησίματα και φαντάζονται το αόρατο χέρι που οδηγεί τις εκλεκτές ομάδες στην επιτυχία. Κι όλα αυτά σερβίρονται στο μυαλό τους τόσο ωραία από τους λάτρεις της απάτης, γιατί πρέπει κι αυτοί να δικαιολογήσουν την αποτυχία τους.
Το πρόβλημα διαιωνίζεται γιατί ΚΑΝΕΙΣ δεν θέλει να βάλει φραγμούς και να διορθώσει τη κατάσταση. Κι αν βρεθεί κάποιος που να ξέρει δεν τον αφήνουν για ευνόητους λόγους.
Η χύμα κατάσταση βοηθάει μερικές φορές να επιτύχουν τους σκοπούς τους ορισμένοι.
Λύσεις υπάρχουν και θα τους αναλύσω σε άλλο μου άρθρο. Κι οι λύσεις αυτές είναι αποτελεσματικές . Λύσεις εύκολες αλλά και λίγο επώδυνες αφού θα κοπεί ο λώρος της πελατείας.
Το κακό είναι πως με το άθλημα αυτό , δηλαδή του καθ οιονδήποτε τρόπου επηρεασμού του διαιτητή ασχολούνται και οι μεγάλες ομάδες, με αποτέλεσμα στο τέλος να εκτίθενται. Κι είναι κρίμα να δαπανώνται εκατομμύρια ευρώ για μεταγραφές και στο τέλος να κρέμονται όλοι αυτοί από τα σφυρίγματα ενός διαιτητή είτε αυτός έχει ελαστική συνείδηση, είτε όχι.
Η ΕΠΟ ως αρμόδια αρχή , με ελάχιστες κινήσεις θα μπορούσε να είχε απομονώσει τους επιτήδειους και να είχε διορθώσει την κατάσταση. Κι αν το έπρατε αυτό θα είχε γλιτώσει από πολλούς πονοκεφάλους. Κυρίως θα είχε ξεφύγει τελείως από το πρέσινγκ των προέδρων των Ενώσεων που θέλουν τα δικά τους παιδιά στις κατηγορίες.
Θα αναρωτηθεί κάποιος γιατί να θέλουν οι πρόεδροι των Ενώσεων να προωθούν δικούς τους διαιτητές ! Μα για να έχουν μεγαλύτερη δύναμη και να έρχονται έτσι σε επαφή με τους διάφορους παράγοντες. Το τι κερδίζουν από αυτές τις επαφές το γνωρίζουν μόνο οι ίδιοι. Γιατί οι επαφές αυτές των παραγόντων των Ενώσεων γίνονται σε τοπικό αλλά και εθνικό επίπεδο.
Η ΕΠΟ θα μπορούσε να είχε πολύ σκληρό πειθαρχικό κώδικα κατά όλων εκείνων που ασχολούνται με τα της διαιτησίας. Κατά όλων εκείνων που κάνουν δηλώσεις, χαρακτηρισμούς, κρίσεις και προσπαθούν να επηρεάσουν τους διαιτητές.
Η ΕΠΟ θα μπορούσε να παραδειγματιστεί από την Αγγλική Ομοσπονδία, που δεν αφήνει κανένα ατιμώρητο αν κάνει καλή η δυσμενή κρίση για την διαιτησία. Ναι τιμωρεί κι εκείνους που κάνουν θετικές κρίσεις....κι αν το αναλύσετε θα διαπιστώσετε πόσο δίκιο έχει.
Κι ακόμα η ΕΠΟ θα μπορούσε να εφαρμώσει ένα σωστό μέτρο επιλογής διαιτητών κι όχι να εμμένει σε αυτό το μπαχαλοειδές σύστημα που σήμερα επικρατεί.
Για τα δύο τελευταία σημεία υπόσχομαι να επανέλθω με πλήρη ανάλυση.
