Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

Οι ευθύνες για την παραβατική συμπεριφορά στο ποδόσφαιρο.

Οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές των ελληνικών πρωταθλημάτων έχουν κακή νοοτροπία και χειρότερη αθλητική παιδεία.
Πολλές φορές βλέπω στους αγώνες τη συμπεριφορά τους  που επιβεβαιώνει τις παρατηρήσεις μου. Από τη μια προσπαθούν με κάθε τρόπο να ξεγελάσουν τον διαιτητή. Κι από την άλλη όταν κάνουν παράβαση δεν την αποδέχονται. Κάνουν μορφασμούς έκπληξης , διαμαρτύρονται και το ίδιο δευτερόλεπτο που η τηλεόραση δείχνει σε επανάληψη τη φάση αυτογελοιοποιούνται. Δεν πιστεύω πως δεν γνωρίζουν κανονισμούς και δεν καταλαβαίνουν πότε κάνουν παράβαση. Απλά έχουν συνηθίσει στη κουτοπονηριά και σε αυτή τη νοοτροπία εθίζονται και οι ξένοι που έρχονται στο ποδόσφαιρο μας, αφού διαπιστώνουν πως πιάνει το κόλπο.
Θυμάμαι μια συνέντευξη του Στέλιου Γιαννακόπουλου , όταν ακόμη έπαιζε στην Μπόλτον , που είχε αποκαλύψει πως όταν έπεσε στην αντίπαλη περιοχή για να κερδίσει πέναλτι που δεν του είχαν κάνει , ακόμη και οι ίδιοι οι συμπαίκτες του τον παρατήρησαν τονίζοντας του πως αυτά δεν συνηθίζονται στο Αγγλικό πρωτάθλημα.
Βέβαια υπάρχουν κι αρκετοί ποδοσφαιριστές που δεν γνωρίζουν πότε μια παράβαση τιμωρείται , κι άλλοι που δεν γνωρίζουν τον τρόπο τιμωρίας, δηλαδή παρατήρηση, κίτρινη, κόκκινη, φάουλ, πέναλτι κ.λ.π. Τα περισσότερα σωματεία που δεν γνωρίζουν το συμφέρον τους, αρέσκονται δια των παραγόντων τους να βλέπουν τους παίκτες τους να κάνουν αυτά τα καραγκιοζιλίκια και δεν σκέφτονται πόσα πρόστιμα χρηματικά θα είχαν κερδίσει αν τους έκαναν λίγο εκπαίδευση στην μάθηση των κανονισμών.
Ακόμα και σε αυτό το επίπεδο οργανωτικά υστερούμε και το χειρότερο είναι πως ούτε οι αρμόδιες ποδοσφαιρικές αρχές έχουν σκεφτεί να διορθώσουν την κατάσταση διδάσκοντας κανονισμούς , αλλά και αθλητική παιδεία.
Οι συνεχείς διαμαρτυρίες στους διαιτητές για τις αποφάσεις τους, άλλο μεγάλο αγκάθι, λες και ο διαιτητής υπάρχει περίπτωση ποτέ να αλλάξει την απόφαση του. Το πιο πιθανό είναι να δούνε κίτρινη κάρτα για τη διαμαρτυρία τους, παρά να ιδρώσει το αυτί του διαιτητή. Το πιο τραγικό είναι όταν στους πανηγυρισμούς βγάζουν μερικοί τις φανέλες τους, ενώ γνωρίζουν πως η κίνηση τους συνοδεύεται και από κίτρινη κάρτα που μπορεί και στον ίδιο αγώνα να κοστίσει στην ομάδα τους.
Θέματα όπως το fair play , επιβλήθηκαν από το διεθνές σύστημα και με τον ίδιο τρόπο μπορούν κι άλλα πολλά να επιβληθούν, για δύο κυρίως λόγους.
Ο πρώτος για να ανέβει το επίπεδο του Ελληνικού ποδοσφαίρου.
Ο δεύτερος για να μη πληρώνουν κοροιδίστικα πρόστιμα οι ΠΑΕ.
Εδώ και μερικά χρόνια  ΕΠΟ και επαγγελματικές λίγκες  δεν ασχολούνται καθόλου με την εκπαίδευση και επιμόρφωση των ποδοσφαιριστών. Κάτι που θα μπορούσε να γίνει με την ταυτόχρονη κινητοποίηση του ΠΣΑΠ και του ΠΣΑΤ. Οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές θέλουν την βελτίωση, αλλά όταν βλέπουν το χάος και πως περνάει περισσότερο μια διαφορετική συμπεριφορά, αναγκάζονται να προσαρμοστούν σε αυτά.
Να προσωποποιήσω - αν και δεν το ήθελα - περισσότερο το θέμα με την συμπεριφορά του Σισέ όταν αγωνιζόταν στον Παναθηναϊκό και με την διαφορά του τώρα που αγωνίζεται στο Αγγλικό πρωτάθλημα και στην QPR.
Όταν στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα επικρατεί η άποψη πως όλα είναι στημένα και κατευθυνόμενα, αρκετοί αρέσκονται στο να πιστεύουν σε τέτοιες καταστάσεις, ακόμη κι αν δεν αφορά το σύνολο . Γιατί μέσα στις ενοχές αυτές κρύβουν τις δικές τους αδυναμίες και έτσι βολεύονται....