Πήξαμε στους σωτήρες αυτή τη περίοδο. Όλοι τους αυτόκλητοι και εκμεταλλευόμενοι το άγχος του ελληνικού λαού για το αύριο.
Όλοι θέλουν να πάρουν την εντολή και να κυβερνήσουν τον τόπο. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να γράψουν ιστορία και να εξασφαλίσουν την μελλοντική εκλογή τους χωρίς ψήφο του λαού.
Πιστεύω πως πρώτα τους ενδιαφέρει το μεροκάματο και η προσωπική τους ικανοποίηση, παρά η Ελλάδα και τα προβλήματα του λαού.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η χώρα μας σε οικονομικό επίπεδο είναι πέρα από το κόκκινο. Δεν μπορούμε να πούμε ότι κρέμεται σε μια κλωστή, γιατί ούτε αυτή υπάρχει. Απλά όπως πάνε τα πράγματα μια ωραία ημέρα θα ξυπνήσουμε φαληρημένοι και οικονομικά τελειωμένοι. Θα έχουμε όμως τους καραγκιόζηδες να προσπαθούν να εξηγήσουν τι έγινε και κυρίως ποιος φταίει.
Τον απλό πολίτη και ιδιαίτερα αυτόν που το βάρος των υποχρεώσεων τον έχει λυγίσει, λίγο τον ενδιαφέρει αν πρωθυπουργός θα είναι ο Σαμαράς, ο Τσίπρας , ο Βενιζέλος, ο Καρατζαφέρης η ο Κουβέλης. Κυβέρνηση θέλει ο κόσμος , που θα τον βγάλει από το τούνελ της καταστροφής , εκεί που τον οδήγησαν οι κακοί χειρισμοί πολιτικών όλα αυτά τα χρόνια.
Σε γκάλοπ που έγιναν , φαίνεται σαφώς πως καμία πλειονότητα δεν αναγνωρίζει ικανότητες πρωθυπουργού στους σημερινούς πολιτικούς αρχηγούς. Το μεγαλύτερο ποσοστό περί καταλληλότητας για πρωθυπουργός φτάνει το 25-27% , ενώ το ίδιο ποσοστό παίρνει ο ΚΑΝΕΙΣ.
Το πρόβλημα είναι τεράστιο, όταν την ίδια ώρα τσακώνονται σαν τα κοκόρια οι αρχηγοί των κομμάτων για το ποιος θα πάρει την κουτάλα και την μεγάλη καρέκλα. Πρωθυπουργοί θέλουν να γίνουν και οι αρχηγοί κομμάτων που με το ζόρι πιάνουν ποσοστά 3-6%, για φαντάσου...
Οι στιγμές είναι ιστορικές.
Η χώρα απειλείται με διάλυση, με εμφύλιο, με καταστροφή που θα μας γυρίσει 100 χρόνια πίσω. Κι όλοι αυτοί κοροϊδεύουν τον κόσμο υποσχόμενοι και λέγοντας τεράστια ψέμματα.
Πιστεύω πως μερικοί εξ αυτών , μετά τον σχηματισμό κυβέρνησης - αν τα καταφέρουν - κι αφού δεν θα μπορούν να υλοποιήσουν όσα υπόσχονται σήμερα, θα μας πούνε ότι δεν φταίνε αυτοί, αλλά κάποιοι άλλοι. Θα βρούνε ένα μείγμα ξένων και εγχώριων πολιτικών που έχουν λόγους να μη αφήνουν τους άλλους να προχωρήσουν.
Το κακό όμως θα έχει γίνει.
Πιστεύω πως από τη στιγμή που κανείς δεν θα έχει αυτοδυναμία, κι αν δεν μπορέσουν 2-3 κόμματα να τα βρούνε μεταξύ τους, να γίνει μια κυβέρνηση με λίγα μέλη και με μη κοινοβουλευτικά στελέχη. Υπάρχουν εκτός πολιτικής προσωπικότητες που μπορούν να αναλάβουν το βάρος των χειρισμών που απαιτούνται για να βοηθήσουν την χώρα, αρκεί έμπρακτα και με ειλικρίνεια να τους στηρίξει η Βουλή. Κι όταν λέω η Βουλή, εννοώ όλα τα κόμματα της νέας Βουλής.
Το κακό παράγινε και η υπομονή όλων εξαντλήθηκε.
Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό το πανηγύρι , να κατηγορεί ο ένας τον άλλο .
Όλοι θέλουν να πάρουν την εντολή και να κυβερνήσουν τον τόπο. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να γράψουν ιστορία και να εξασφαλίσουν την μελλοντική εκλογή τους χωρίς ψήφο του λαού.
Πιστεύω πως πρώτα τους ενδιαφέρει το μεροκάματο και η προσωπική τους ικανοποίηση, παρά η Ελλάδα και τα προβλήματα του λαού.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η χώρα μας σε οικονομικό επίπεδο είναι πέρα από το κόκκινο. Δεν μπορούμε να πούμε ότι κρέμεται σε μια κλωστή, γιατί ούτε αυτή υπάρχει. Απλά όπως πάνε τα πράγματα μια ωραία ημέρα θα ξυπνήσουμε φαληρημένοι και οικονομικά τελειωμένοι. Θα έχουμε όμως τους καραγκιόζηδες να προσπαθούν να εξηγήσουν τι έγινε και κυρίως ποιος φταίει.
Τον απλό πολίτη και ιδιαίτερα αυτόν που το βάρος των υποχρεώσεων τον έχει λυγίσει, λίγο τον ενδιαφέρει αν πρωθυπουργός θα είναι ο Σαμαράς, ο Τσίπρας , ο Βενιζέλος, ο Καρατζαφέρης η ο Κουβέλης. Κυβέρνηση θέλει ο κόσμος , που θα τον βγάλει από το τούνελ της καταστροφής , εκεί που τον οδήγησαν οι κακοί χειρισμοί πολιτικών όλα αυτά τα χρόνια.
Σε γκάλοπ που έγιναν , φαίνεται σαφώς πως καμία πλειονότητα δεν αναγνωρίζει ικανότητες πρωθυπουργού στους σημερινούς πολιτικούς αρχηγούς. Το μεγαλύτερο ποσοστό περί καταλληλότητας για πρωθυπουργός φτάνει το 25-27% , ενώ το ίδιο ποσοστό παίρνει ο ΚΑΝΕΙΣ.
Το πρόβλημα είναι τεράστιο, όταν την ίδια ώρα τσακώνονται σαν τα κοκόρια οι αρχηγοί των κομμάτων για το ποιος θα πάρει την κουτάλα και την μεγάλη καρέκλα. Πρωθυπουργοί θέλουν να γίνουν και οι αρχηγοί κομμάτων που με το ζόρι πιάνουν ποσοστά 3-6%, για φαντάσου...
Οι στιγμές είναι ιστορικές.
Η χώρα απειλείται με διάλυση, με εμφύλιο, με καταστροφή που θα μας γυρίσει 100 χρόνια πίσω. Κι όλοι αυτοί κοροϊδεύουν τον κόσμο υποσχόμενοι και λέγοντας τεράστια ψέμματα.
Πιστεύω πως μερικοί εξ αυτών , μετά τον σχηματισμό κυβέρνησης - αν τα καταφέρουν - κι αφού δεν θα μπορούν να υλοποιήσουν όσα υπόσχονται σήμερα, θα μας πούνε ότι δεν φταίνε αυτοί, αλλά κάποιοι άλλοι. Θα βρούνε ένα μείγμα ξένων και εγχώριων πολιτικών που έχουν λόγους να μη αφήνουν τους άλλους να προχωρήσουν.
Το κακό όμως θα έχει γίνει.
Πιστεύω πως από τη στιγμή που κανείς δεν θα έχει αυτοδυναμία, κι αν δεν μπορέσουν 2-3 κόμματα να τα βρούνε μεταξύ τους, να γίνει μια κυβέρνηση με λίγα μέλη και με μη κοινοβουλευτικά στελέχη. Υπάρχουν εκτός πολιτικής προσωπικότητες που μπορούν να αναλάβουν το βάρος των χειρισμών που απαιτούνται για να βοηθήσουν την χώρα, αρκεί έμπρακτα και με ειλικρίνεια να τους στηρίξει η Βουλή. Κι όταν λέω η Βουλή, εννοώ όλα τα κόμματα της νέας Βουλής.
Το κακό παράγινε και η υπομονή όλων εξαντλήθηκε.
Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό το πανηγύρι , να κατηγορεί ο ένας τον άλλο .
