Τετάρτη 13 Ιουνίου 2012

Το μεγάλο δίλημμα

Λίγες μέρες έμειναν μέχρι την Κυριακή 17 Ιουνίου όπου θα πάμε να ψηφίσουμε για να εκλέξουμε τη νέα κυβέρνηση. Κι όπως αποδεικνύεται ο λαός είναι σε σύγχυση. Από τη μια εξακολουθεί να θέλει να τιμωρήσει το καταστροφικό ΠΑΣΟΚ που οδήγησε τη χώρα στην ανυποληψία και τη ΝΔ τόσο γιατί στήριξε το ΠΑΣΟΚ , όσο και για την ιστορία της τα προηγούμενα χρόνια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ  του 4,6 % πριν από τις 6 Μαΐου, είναι το κόμμα του 25% κι αυτό τον έκανε να ζαλιστεί και να προσπαθεί να αλλάξει. Γιατί άλλο να κάνεις αντιπολίτευση και άλλο να πρέπει να κυβερνήσεις. Ως αντιπολίτευση λες όσες αρλούμπες θέλεις, ως κόμμα ευθύνης δεν το ρισκάρεις, γιατί εγγυμονεί πολλούς κινδύνους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να σουλουπωθεί, προσπαθεί να στρογγυλέψει τα πράγματα και να τα γυρίσει ήρεμα, από όσα έλεγε πριν λίγο καιρό. Τότε που είχε υψωμένη τη σημαία της επανάστασης και ήταν κατηγορηματικός για την άμεση άρνηση και καταγγελία του μνημονίου. Κι όπως είπε δημόσια η Ντόρα, το κολομπαρεύει το πράγμα.
Η κατάσταση είναι τραγικά δύσκολη, καθώς η Ευρώπη δεν παίζει, δεν μας έχει ανάγκη και λεφτά υπάρχουν μέχρι τα μέσα Ιουλίου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει Ανδρέα Παπανδρέου με το Τσοβόλα δώστα όλα... Υπόσχεται παροχές, χωρίς να λέει που θα βρει το χρήμα , αλλά και πότε θα τις δώσει αυτές τις παροχές.
Και το μεγάλο δίλημμα είναι.
Άν κάνει κυβέρνηση ο Σαμαράς με άλλες δυνάμεις, κι έξω τον ΣΥΡΙΖΑ, από τη πρώτη μέρα η Κουμουνδούρου θα έχει το κόσμο στο πεζοδρόμιο και θα συνεχίσει να λαϊκίζει.
Μας συμφέρει κάτι τέτοιο;
Άν πάλι κάνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ , η θα βυθιστούμε στο χάος και την απομόνωση, ή σε δύο μήνες θα πέσει και θα έχουμε πάλι ακυβερνησία.
Στη παρούσα φάση το καλύτερο για το λαό είναι να ενωθούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις  και να αναλάβουν τις ευθύνες τους , να προσπαθήσουν να σώσουν τη χώρα.