Την δεκαετία του 50 υπήρχε το ίδιο ρευστό πολιτικό σκηνικό που επέτρεψε στην ΕΔΑ να μπει στη Βουλή με 55 βουλευτές. Πανηγύριζε τότε όλο το αριστερό σύστημα. Στις επόμενες εκλογές όμως οι 55 βουλευτές εξανεμίστηκαν και κάποια στιγμή ΕΔΑ διαλύθηκε.
Για να πιάσει τέτοια νούμερα ο Ηλιού , ο Παρτσαλίδης και οι άλλοι είχαν εκμεταλλευτεί τις κοινωνικές αναταραχές , την οργή και την απογοήτευση του κόσμου.
Δεν κατάφεραν όμως να διαχειριστούν σωστά την κατάσταση, απογοήτευσαν τον κόσμο και επέστρεψαν στην ανυπαρξία τους.
Μέχρι τις 6 Μαΐου ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα κόμμα του 4-5% . Πάλευε να σταθεί στα πόδια του. Μέχρι τότε ούτε που είχε πάρει η ηγεσία του είδηση πως κάποιοι τους έψαχναν γιατί δεν μπορούσαν να ανεχθούν το ΠΑΣΟΚ ( οι πολλοί ) αλλά και τη ΝΔ ( λιγότεροι ).
Μετά το 17% της 6 Μαΐου, αντί να προβληματιστούν και να οργανωθούν, άρχισαν να τραγουδάνε και να λένε πολλά και διάφορα. Κάθε μια φυλή από τις άλλες 11 που συνιστούν το ΣΥΡΙΖΑ είχε τη δική της γλώσσα και είναι φυσικό αυτό . Άργησαν πολύ να τους μαζέψουν. Αλλά πάλι το φαινόμενο υπήρχε και προβλημάτιζε όσους ήταν ακόμη αναποφάσιστοι.
Οι εκλογές της 17 Ιουνίου τους ανέβασε στα ύψη, άλλες 10 μονάδες και αξιωματική αντιπολίτευση. Τώρα όμως τα πράγματα αλλάζουν , χρειάζεται υπευθυνότητα και ορθός χειρισμός των πραγμάτων. Τα φώτα όλων είναι στραμμένα επάνω τους και η χώρα περνάει δύσκολα. Δεν μας χρειάζονται μάγκες , ούτε πολύξεροι, αλλά πολιτικοί που να αγαπάνε τον τόπο τους και τους αν΄θρώπους που ζούνε σε αυτόν.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν δυστυχώς δύο δρόμοι.
'Ο ένας να μεγαλώσουν σαν κόμμα και να πάρουν μια μέρα τα ηνία στα χέρια τους.
Ο άλλος η διάλυση στα εξ ων συνετέθη.
Η υπευθυνότητα θα του δώσει πόντους.
Η ωμή και άμυαλη αντιπολίτευση , θα τον τελειώσει.
Για όλα αυτά μιλάει η ιστορία. Κι όποιος τη ξέρει , μαθαίνει και προσέχει.
Για να πιάσει τέτοια νούμερα ο Ηλιού , ο Παρτσαλίδης και οι άλλοι είχαν εκμεταλλευτεί τις κοινωνικές αναταραχές , την οργή και την απογοήτευση του κόσμου.
Δεν κατάφεραν όμως να διαχειριστούν σωστά την κατάσταση, απογοήτευσαν τον κόσμο και επέστρεψαν στην ανυπαρξία τους.
Μέχρι τις 6 Μαΐου ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα κόμμα του 4-5% . Πάλευε να σταθεί στα πόδια του. Μέχρι τότε ούτε που είχε πάρει η ηγεσία του είδηση πως κάποιοι τους έψαχναν γιατί δεν μπορούσαν να ανεχθούν το ΠΑΣΟΚ ( οι πολλοί ) αλλά και τη ΝΔ ( λιγότεροι ).
Μετά το 17% της 6 Μαΐου, αντί να προβληματιστούν και να οργανωθούν, άρχισαν να τραγουδάνε και να λένε πολλά και διάφορα. Κάθε μια φυλή από τις άλλες 11 που συνιστούν το ΣΥΡΙΖΑ είχε τη δική της γλώσσα και είναι φυσικό αυτό . Άργησαν πολύ να τους μαζέψουν. Αλλά πάλι το φαινόμενο υπήρχε και προβλημάτιζε όσους ήταν ακόμη αναποφάσιστοι.
Οι εκλογές της 17 Ιουνίου τους ανέβασε στα ύψη, άλλες 10 μονάδες και αξιωματική αντιπολίτευση. Τώρα όμως τα πράγματα αλλάζουν , χρειάζεται υπευθυνότητα και ορθός χειρισμός των πραγμάτων. Τα φώτα όλων είναι στραμμένα επάνω τους και η χώρα περνάει δύσκολα. Δεν μας χρειάζονται μάγκες , ούτε πολύξεροι, αλλά πολιτικοί που να αγαπάνε τον τόπο τους και τους αν΄θρώπους που ζούνε σε αυτόν.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν δυστυχώς δύο δρόμοι.
'Ο ένας να μεγαλώσουν σαν κόμμα και να πάρουν μια μέρα τα ηνία στα χέρια τους.
Ο άλλος η διάλυση στα εξ ων συνετέθη.
Η υπευθυνότητα θα του δώσει πόντους.
Η ωμή και άμυαλη αντιπολίτευση , θα τον τελειώσει.
Για όλα αυτά μιλάει η ιστορία. Κι όποιος τη ξέρει , μαθαίνει και προσέχει.
