Οι συνταξιούχοι δουλεύουν μια ζωή και πληρώνουν αγόγγυστα με την ελπίδα να έχουν μια άνετη και όμορφη ζωή, όταν περάσουν στα μετόπισθεν. Ωστόσο δεν είναι ΟΛΟΙ οι συνταξιούχοι προνομιούχοι. Ανεξάρτητα με τα χρήματα που κατάφεραν να βγάλουν για τη σύνταξη τους, έχουν μόνο ντεζαβαντάζ. Ο όρος συνταξιούχος, και η ηλικία τους αποκλείουν από την ενεργό δράση, ακόμη κι αν οι ίδιοι νιώθουν δυνατοί και θέλουν να συνεχίσουν να εργάζονται.
Στη φάση αυτή το μόνο πλέον που καταλαβαίνουν , αργά ή γρήγορα, είναι πως πρέπει να αλλάξουν συνήθειες στη ζωή τους και να απολαύσουν τα εναπομείναντα χρόνια τους.
Κάνουν τα σχέδια και ελάχιστα όνειρα.
Ζούνε όμως.... και δοξάζουν τον καλό Θεό που τους έχει καλά.
Ποιος είπε πως η ζωή κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες δεν είναι ωραία;
Κι εκεί που έχουν προσαρμοστεί σε νέες συνθήκες και καταστάσεις, έρχεται το Κράτος, χωρίς κανένα αίσθημα υπευθυνότητας και χωρίς κανένα απολύτως σεβασμό και τους ισοπεδώνει.
Οι συνταξιούχοι έπρεπε να ήταν στο απυρόβλητο.
Κάτι που δεν μπορεί να το καταλάβει κανένας μάχιμος της ζωής, ακόμη κι αν είναι άνεργος. Πολύ περισσότερο αν είναι πολιτικό στέλεχος ή κρατικοδίαιτος.
Μα είναι δυνατόν οι σαλτιμπάγκοι της πολιτικής ζωής να αντλούν έσοδα από τους συνταξιούχους και να τους μειώνουν έστω και κατά μισό ευρώ τις αποδοχές τους;
Με ποια λογική , με ποια στρατηγική πρέπει η κατηγορία αυτή να πληρώνει εισφορά αλληλεγγύης.
Ζουλιγμένα μυαλά, άρρωστοι εγκέφαλοι κυβερνητικών θέσεων, ανίκανοι χαρτογιακάδες, που ζούνε ανάμεσα μας , χωρίς πλάνα δράσης, χωρίς φαντασία, χωρίς εμπειρίες από τη ζωή και χωρίς κανένα σχεδιασμό, βρίσκουν την εύκολη λύση να "κλέψουν" τον ιδρώτα δεκαετιών από τους απόμαχους της ζωής.
Την ίδια ώρα η σπατάλη του κρατικού μηχανισμού και η αλληλοκάλυψη των απατεώνων δεν έχει όρια. Γιατί να πληρώνει ο συνταξιούχος τα εκατομμύρια φέσια των κομμάτων ; Γιατί να πληρώνει την σπατάλη των ΔΕΚΟ. Γιατί να δίνει τον ιδρώτα του στους τεμπέληδες.
Δεν υπάρχουν απαντήσεις σε αυτά και σε χιλιάδες άλλα βασανιστικά ερωτήματα.
Μόνο το συμπέρασμα ότι φταίμε πάλι εμείς, που αναδείξαμε φελούς , που ξεγελαστήκαμε από τα ψέμματα τους.
Ζούμε σε μια χώρα ανίκανων ταγών.
Ζούμε σε μια χώρα ηλίθιων και ξιπασμένων πολιτικών.
Ζούμε σε μια χώρα φοβισμένων , αλλά και εμπλεκόμενων σε παρασκήνια πολιτικών.
Με ποιο σκεπτικό κόβουν χρήματα σε μια σύνταξη 500 ευρώ;
Ποιος από αυτούς τους σκερβελέδες πολιτικούς μπορεί να ζήσει ακόμη και με 1000 ευρώ;
Αυτή είναι η ντροπή της Ελλάδας μας.
Αυτός είναι ο καθρέφτης μας.
Και μετά όλοι αναρωτιώμαστε γιατί αλλάζει ο πολιτικός χάρτης. Γιατί έχουν απαξιωθεί η πολιτική και οι πολιτικοί.
Ας μου πει κάποιος αν ξέρει ΕΝΑΝ φτωχό πολιτικό, κι αν αυτό αποτελεί απλά σύμπτωση.
Εγώ ξέρω μόνο πλούσιους και πολύ πλούσιους πολιτικούς.
Κι αυτοί δεν μπορούν να καταλάβουν τον πόνο και το πρόβλημα των φτωχών αλλά και των απόμαχων της ζωής.
Στη φάση αυτή το μόνο πλέον που καταλαβαίνουν , αργά ή γρήγορα, είναι πως πρέπει να αλλάξουν συνήθειες στη ζωή τους και να απολαύσουν τα εναπομείναντα χρόνια τους.
Κάνουν τα σχέδια και ελάχιστα όνειρα.
Ζούνε όμως.... και δοξάζουν τον καλό Θεό που τους έχει καλά.
Ποιος είπε πως η ζωή κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες δεν είναι ωραία;
Κι εκεί που έχουν προσαρμοστεί σε νέες συνθήκες και καταστάσεις, έρχεται το Κράτος, χωρίς κανένα αίσθημα υπευθυνότητας και χωρίς κανένα απολύτως σεβασμό και τους ισοπεδώνει.
Οι συνταξιούχοι έπρεπε να ήταν στο απυρόβλητο.
Κάτι που δεν μπορεί να το καταλάβει κανένας μάχιμος της ζωής, ακόμη κι αν είναι άνεργος. Πολύ περισσότερο αν είναι πολιτικό στέλεχος ή κρατικοδίαιτος.
Μα είναι δυνατόν οι σαλτιμπάγκοι της πολιτικής ζωής να αντλούν έσοδα από τους συνταξιούχους και να τους μειώνουν έστω και κατά μισό ευρώ τις αποδοχές τους;
Με ποια λογική , με ποια στρατηγική πρέπει η κατηγορία αυτή να πληρώνει εισφορά αλληλεγγύης.
Ζουλιγμένα μυαλά, άρρωστοι εγκέφαλοι κυβερνητικών θέσεων, ανίκανοι χαρτογιακάδες, που ζούνε ανάμεσα μας , χωρίς πλάνα δράσης, χωρίς φαντασία, χωρίς εμπειρίες από τη ζωή και χωρίς κανένα σχεδιασμό, βρίσκουν την εύκολη λύση να "κλέψουν" τον ιδρώτα δεκαετιών από τους απόμαχους της ζωής.
Την ίδια ώρα η σπατάλη του κρατικού μηχανισμού και η αλληλοκάλυψη των απατεώνων δεν έχει όρια. Γιατί να πληρώνει ο συνταξιούχος τα εκατομμύρια φέσια των κομμάτων ; Γιατί να πληρώνει την σπατάλη των ΔΕΚΟ. Γιατί να δίνει τον ιδρώτα του στους τεμπέληδες.
Δεν υπάρχουν απαντήσεις σε αυτά και σε χιλιάδες άλλα βασανιστικά ερωτήματα.
Μόνο το συμπέρασμα ότι φταίμε πάλι εμείς, που αναδείξαμε φελούς , που ξεγελαστήκαμε από τα ψέμματα τους.
Ζούμε σε μια χώρα ανίκανων ταγών.
Ζούμε σε μια χώρα ηλίθιων και ξιπασμένων πολιτικών.
Ζούμε σε μια χώρα φοβισμένων , αλλά και εμπλεκόμενων σε παρασκήνια πολιτικών.
Με ποιο σκεπτικό κόβουν χρήματα σε μια σύνταξη 500 ευρώ;
Ποιος από αυτούς τους σκερβελέδες πολιτικούς μπορεί να ζήσει ακόμη και με 1000 ευρώ;
Αυτή είναι η ντροπή της Ελλάδας μας.
Αυτός είναι ο καθρέφτης μας.
Και μετά όλοι αναρωτιώμαστε γιατί αλλάζει ο πολιτικός χάρτης. Γιατί έχουν απαξιωθεί η πολιτική και οι πολιτικοί.
Ας μου πει κάποιος αν ξέρει ΕΝΑΝ φτωχό πολιτικό, κι αν αυτό αποτελεί απλά σύμπτωση.
Εγώ ξέρω μόνο πλούσιους και πολύ πλούσιους πολιτικούς.
Κι αυτοί δεν μπορούν να καταλάβουν τον πόνο και το πρόβλημα των φτωχών αλλά και των απόμαχων της ζωής.
