Παρακολουθώ αρκετά χρόνια τη προσπάθεια ορισμένων αρμόδιων και μη φορέων που θέλουν να δώσουν μεγαλύτερη διοικητική δύναμη στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Κι ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω , ούτε τις θέσεις αυτές, αλλά ούτε τις προθέσεις τους.
Το επαγγελματικό και το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, μοιάζουν μεταξύ τους μόνο ως προς το σκέλος εκείνο που αναφέρει το δεύτερο στοιχείο, δηλαδή το ποδόσφαιρο.
Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο είναι μια ομάδα επιχειρήσεων , με συμφέροντα μόνο για τους επενδυτές του. Άλλωστε το λέει και ο προσδιορισμός κάθε επωνυμίας, ΠΑΕ, που σημαίνει Ποδοσφαιρική Ανώνυμη Εταιρία.
Η ΕΠΟ από την άλλη έχει να κάνει με ερασιτέχνες , με ανθρώπους που μοχθούν για την ανάπτυξη του ποδοσφαίρου χωρίς αμοιβές και οικονομικά οφέλη. Και μη μου πει κανείς πως ορισμένοι βρίσκουν τρόπους να κερδίζουν και χρήματα από αυτή τους την ενασχόληση, γιατί θα του θυμίσω πως σε κάθε συντεχνία υπάρχουν και τα λαμόγια.
Η ουσία είναι πως το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο μοιάζει με το επαγγελματικό, μόνο ως προς τον τρόπο που παίζεται, κι όχι φυσικά με τον τρόπο που διοικείται.
Προς τι λοιπόν οι θέσεις ορισμένων όπως για παράδειγμα ο υφυπουργός αθλητισμού Γιάννης Ιωαννίδης να υποστηρίζει πως πρέπει ο χώρος αυτός να εκπροσωπείται πολυπληθέστερα στο ΔΣ της ΕΠΟ; Στη διοίκηση της ΕΠΟ ο πρόεδρος του επαγγελματικού ποδοσφαίρου καταλαμβάνει τη θέση του Α αντιπροέδρου και στο ΔΣ μετέχουν ακόμη τέσσερα μέλη του επαγγελματικού ποδοσφαίρου σε σύνολο 21 μελών. Δηλαδή αν ήταν δέκα τα μέλη τι θα γινόταν; Ή μήπως θέλουν να μας πούνε πως έπρεπε η διοίκηση της ΕΠΟ να έχει περισσότερα μέλη προερχόμενα από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο , ώστε να κάνουν κουμάντο γενικά σύμφωνα με τα συμφέροντα τους;
Αντιστρέφοντας τους συσχετισμούς συμμετοχής στα διοικητικά βλέπουμε πως στη διοίκηση της Super League η ΕΠΟ εκπροσωπείται από ένα μέλος που δεν έχει καν θέση στο προεδρείο της. Το ίδιο συμβαίνει και στις αμέσως κατώτερες επαγγελματικές διοικητικές κατηγορίες που έχουν την ευθύνη διοίκησης της Β και Γ Εθνικής.
Σε ορισμένα άλλα κράτη της Ευρώπης το επαγγελματικό ποδόσφαιρο δεν εκπροσωπείται καθόλου στη διοίκηση του ποδοσφαίρου. Εδώ λοιπόν έχουμε βαλθεί χρόνια τώρα να αλλάξουμε τη κατάσταση, ώστε ο έλεγχος να γίνεται σε βάθος.
Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο , ας φροντίσει να λύσει τα προβλήματα του σε εσωτερικό επίπεδο, κι ότι είναι γενικότερου ενδιαφέροντος, κι η ΕΠΟ πρέπει και μπορεί να το πράξει, αυτό γίνεται.
Θυμάμαι εκείνον τον αλήστου μνήμης Γ. Ορφανό, που ήθελε να έχει λόγο το επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην εκλογή του ΔΣ της ΕΠΟ κι είχε προταθεί να ψηφίζουν όλα τα επαγγελματικά σωματεία. Μα τότε δεν θα είχαμε διοίκηση ΕΠΟ, αλλά διοίκηση επαγγελματικών συμφερόντων.
Κι ακόμη θα επικροτήσω την άποψη του υφυπουργού αθλητισμού, που ασπάζεται το αυτοδιοίκητο της ΕΠΟ γνωρίζοντας πρόσωπα , πράγματα και καταστάσεις και τονίζει πως ο τρόπος εκλογής των μελών του ΔΣ της Ομοσπονδίας, είναι δικό τους θέμα κι όχι της Πολιτείας.
Κι ευτυχώς που είναι έτσι τα πράγματα, γιατί με την ροπή των πολιτικών σε πελατειακές σχέσεις, αν είχε λόγο στο σύστημα η Πολιτεία, θα βλέπαμε τερατουργήματα. Αντίθετα η Πολιτεία οφείλει να βοηθάει την ανάπτυξη του αθλήματος που γίνεται μέσω της ΕΠΟ, κάτι που έχει σταματήσει πολλά χρόνια να γίνεται.
Και επειδή ορισμένοι μπορεί να προτάξουν τις χορηγίες του ΟΠΑΠ , ως κρατική βοήθεια, να τους θυμίσω πως ο ΟΠΑΠ είναι μια ανώνυμη εταιρία εισηγμένη στο χρηματιστήριο, με χιλιάδες μετόχους και τα χρήματα που δίνει για χορηγικό πρόγραμμα, έχουν ανταποδοτικό χαρακτήρα και μάλιστα με αποδεδειγμένα οφέλη.
Το επαγγελματικό και το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, μοιάζουν μεταξύ τους μόνο ως προς το σκέλος εκείνο που αναφέρει το δεύτερο στοιχείο, δηλαδή το ποδόσφαιρο.
Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο είναι μια ομάδα επιχειρήσεων , με συμφέροντα μόνο για τους επενδυτές του. Άλλωστε το λέει και ο προσδιορισμός κάθε επωνυμίας, ΠΑΕ, που σημαίνει Ποδοσφαιρική Ανώνυμη Εταιρία.
Η ΕΠΟ από την άλλη έχει να κάνει με ερασιτέχνες , με ανθρώπους που μοχθούν για την ανάπτυξη του ποδοσφαίρου χωρίς αμοιβές και οικονομικά οφέλη. Και μη μου πει κανείς πως ορισμένοι βρίσκουν τρόπους να κερδίζουν και χρήματα από αυτή τους την ενασχόληση, γιατί θα του θυμίσω πως σε κάθε συντεχνία υπάρχουν και τα λαμόγια.
Η ουσία είναι πως το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο μοιάζει με το επαγγελματικό, μόνο ως προς τον τρόπο που παίζεται, κι όχι φυσικά με τον τρόπο που διοικείται.
 |
| Ο υφυπουργός αθλητισμού Γιάννης Ιωαννίδης |
Αντιστρέφοντας τους συσχετισμούς συμμετοχής στα διοικητικά βλέπουμε πως στη διοίκηση της Super League η ΕΠΟ εκπροσωπείται από ένα μέλος που δεν έχει καν θέση στο προεδρείο της. Το ίδιο συμβαίνει και στις αμέσως κατώτερες επαγγελματικές διοικητικές κατηγορίες που έχουν την ευθύνη διοίκησης της Β και Γ Εθνικής.
Σε ορισμένα άλλα κράτη της Ευρώπης το επαγγελματικό ποδόσφαιρο δεν εκπροσωπείται καθόλου στη διοίκηση του ποδοσφαίρου. Εδώ λοιπόν έχουμε βαλθεί χρόνια τώρα να αλλάξουμε τη κατάσταση, ώστε ο έλεγχος να γίνεται σε βάθος.
Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο , ας φροντίσει να λύσει τα προβλήματα του σε εσωτερικό επίπεδο, κι ότι είναι γενικότερου ενδιαφέροντος, κι η ΕΠΟ πρέπει και μπορεί να το πράξει, αυτό γίνεται.
Θυμάμαι εκείνον τον αλήστου μνήμης Γ. Ορφανό, που ήθελε να έχει λόγο το επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην εκλογή του ΔΣ της ΕΠΟ κι είχε προταθεί να ψηφίζουν όλα τα επαγγελματικά σωματεία. Μα τότε δεν θα είχαμε διοίκηση ΕΠΟ, αλλά διοίκηση επαγγελματικών συμφερόντων.
Κι ακόμη θα επικροτήσω την άποψη του υφυπουργού αθλητισμού, που ασπάζεται το αυτοδιοίκητο της ΕΠΟ γνωρίζοντας πρόσωπα , πράγματα και καταστάσεις και τονίζει πως ο τρόπος εκλογής των μελών του ΔΣ της Ομοσπονδίας, είναι δικό τους θέμα κι όχι της Πολιτείας.
Κι ευτυχώς που είναι έτσι τα πράγματα, γιατί με την ροπή των πολιτικών σε πελατειακές σχέσεις, αν είχε λόγο στο σύστημα η Πολιτεία, θα βλέπαμε τερατουργήματα. Αντίθετα η Πολιτεία οφείλει να βοηθάει την ανάπτυξη του αθλήματος που γίνεται μέσω της ΕΠΟ, κάτι που έχει σταματήσει πολλά χρόνια να γίνεται.
Και επειδή ορισμένοι μπορεί να προτάξουν τις χορηγίες του ΟΠΑΠ , ως κρατική βοήθεια, να τους θυμίσω πως ο ΟΠΑΠ είναι μια ανώνυμη εταιρία εισηγμένη στο χρηματιστήριο, με χιλιάδες μετόχους και τα χρήματα που δίνει για χορηγικό πρόγραμμα, έχουν ανταποδοτικό χαρακτήρα και μάλιστα με αποδεδειγμένα οφέλη.
