Η αντίστροφη μέτρηση για τις εκλογές άρχισε και καθένας μας θα λειτουργήσει σύμφωνα με το συμφέρον του. Πέρασαν οι εποχές της προσκόλλησης σε κόμματα και ιδέες. Πέρασε η εποχή του κομματικού φανατισμού, πέθανε κι αυτή μαζί με το τέλος της πελατιακής σχέσης των κομμάτων με τους ψηφοφόρους.
Σε αυτές τις εκλογές ο ψηφοφόρος πρώτα πιάνει το πορτοφόλι του και μετά το στυλό για να σταυρώσει.
Οι πολιτικοί προσπάθησαν να περάσουν ψευτοδιλήμματα , αλλά το κόλπο δεν έπιασε. Γιατί ο βρεγμένος λέει ο λαός τη βροχή δεν την φοβάται.
Οι υποψήφιοι αγωνίζονται όχι για μας, αλλά για το βόλεμα τους και μάλιστα σε δύσκολους καιρούς. Κανείς δεν μίλησε για την ουσία του θέματος, κανείς δεν μας είπε καθαρά και ξάστερα τι θα γίνει αύριο και πόσα ακόμη θα πληρώσουμε για λάθη άλλων.
Το κράτος στη γενική του έννοια είναι και παραμένει αναξιόπιστο. Πως να εμπιστευτούμε κάποιον όταν άλλα λέει, άλλα εννοεί και άλλα πράττει.
Κι εδώ είναι το μεγάλο λάθος όλων των πολιτικών. Για μια ακόμη φορά δεν ήταν ξεκάθαροι, δεν είπαν την αλήθεια και δείχνουν να μη διδάχτηκαν από το παρελθόν.
Αυτοί που διέλυσαν το τόπο , αντί να τα μαζέψουν και να πάνε στο καλό, ζητάνε πάλι τη ψήφο μας, ψελλίζουν συγνώμες αόριστες και ακαταλαβίστικες και λένε πως έμαθαν από τα λάθη τους γι αυτό πρέπει να τους εμπιστευτούμε. Ντροπή και αίσχος.
Η ελπίδα όλων είναι πλέον μια ριζική αλλαγή σε πρόσωπα, σε νοοτροπίες και τακτικές.
Ο λαός θέλει ντόμπρους ανθρώπους να τον εκπροσωπούν κι όχι φαύλους. Θέλει να βλέπει συχνά τους εκπροσώπους του , κι όχι μόνο παραμονές των εκλογών. Οι κλεισμένοι πολιτικοί στα γραφεία τους έφεραν την καταστροφή γιατί δεν κατάφεραν να δούνε τις πικρές αλήθειες που σέρνονται καθημερινά στο δρόμο.
Ο κόσμος θέλει να ξέρει πως κινείται κι όχι κάθε τρεις και λίγο να του ξημερώνει μια νέα περίεργη μέρα που να ανατρέπει την προηγούμενη.
Η αρχή της αλλαγής πρέπει να γίνει από ψηλά. Πρέπει να δώσουν το παράδειγμα έμπρακτα αυτοί που καταπάτησαν τα δικά μας δικαιώματα, αυτοί που ρούφηξαν τον τίμιο ιδρώτα μας.
Γιατί 300 στη Βουλή και καθένας τους με ένα στρατό άλλων 10-20 προσώπων που εμείς τους πληρώνουμε.
Γιατί να έχουν ασυλία οι 300 κι όχι κι εμείς που τους ψηφίζουμε.
Γιατί να έχουν οι 300 προνόμια, κι όχι ο λαός που έχει τη δύναμη στα χέρια του.
Γιατί να έχουν εισοδήματα βιομηχάνων κι εφοπλιστών οι 300 και ο λαός να πεινάει.
Γιατί το κράτος να είναι μπαταχτσής και να χρωστάει παντού χωρίς να ενοχλείται κανείς κι εμείς να οδηγούμεθα σιδηροδέσμιοι στον εισαγγελέα για τα χρέη μας.
Τώρα ο λαός θέλει αλλαγές, πραγματικές αλλαγές , χειροπιαστές αλλαγές για να αρχίσει να ξαναπιστεύει.
Ο λαός δεν είναι διεφθαρμένος, όπως είπε ο άφαντος Γ. Παπανδρέου, αλλά διεφθαρμένοι είναι αυτοί που τον κυβερνάνε.
Ο θυμός δεν πέρασε, όπως δεν πέρασε η απόγνωση όλων εκείνων που αντιμετωπίζουν μικρά η μεγάλα προβλήματα. Προβλήματα που τους τα δημιούργησαν οι χαρτογιακάδες που ποτέ δεν έχουν δουλέψει στη ζωή τους, γιατί απλά δούλευαν όλους εμάς.
Σε αυτόν που δεν έχει μία, λίγο τον νοιάζει αν θα είμαστε εντός η εκτός ευρώ, εντός η εκτός ευρώπης. Μια δεκάρα για το καρβέλι της ημέρας ψάχνει να βρει ο άνθρωπος και βλέπει παντού κλειστές πόρτες.
Αυτά τα σημεία δεν τα έπιασε κανείς από τους υποψήφιους και γι αυτό δεν μας είπαν όλο αυτό το καιρό τίποτε.
Που είναι ο Βενιζέλος που αγωνιούσε να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή, να ψηφιστούν το μνημόσιο και οι δανειακές συμβάσεις , υποσχόμενος καλύτερες ημέρες. Ποιός τις είδε; Από τις ομιλίες του πήξαμε στα δισεκατομμύρια. Φανταστήκαμε έξοδο από τον Άδη κι ακόμη είμαστε στο σκοτάδι.
Το βράδυ της Κυριακής πιστεύω πως ΟΛΟΙ αυτοί θα καταλάβουν τα λάθη τους. Θα διαπιστώσουν πως δεν άγγιξαν σχεδόν κανένα μας , κι εμείς ελπίζουμε σε μια αλλαγή ριζική του σκηνικού. Να τους δούμε μετά πως λειτουργούν και πόσο πατριώτες είναι.
Το χειρότερο γι αυτούς είναι πως αν δεν βρούνε λύσεις, αν δεν καταφέρουν να αλλάξουν τίποτε, θα αναγκαστούν να αποχωριστούν την εξουσία κάθε μορφής που εμείς τους δώσαμε.
Σε αυτές τις εκλογές ο ψηφοφόρος πρώτα πιάνει το πορτοφόλι του και μετά το στυλό για να σταυρώσει.
Οι πολιτικοί προσπάθησαν να περάσουν ψευτοδιλήμματα , αλλά το κόλπο δεν έπιασε. Γιατί ο βρεγμένος λέει ο λαός τη βροχή δεν την φοβάται.
Οι υποψήφιοι αγωνίζονται όχι για μας, αλλά για το βόλεμα τους και μάλιστα σε δύσκολους καιρούς. Κανείς δεν μίλησε για την ουσία του θέματος, κανείς δεν μας είπε καθαρά και ξάστερα τι θα γίνει αύριο και πόσα ακόμη θα πληρώσουμε για λάθη άλλων.
Το κράτος στη γενική του έννοια είναι και παραμένει αναξιόπιστο. Πως να εμπιστευτούμε κάποιον όταν άλλα λέει, άλλα εννοεί και άλλα πράττει.
Κι εδώ είναι το μεγάλο λάθος όλων των πολιτικών. Για μια ακόμη φορά δεν ήταν ξεκάθαροι, δεν είπαν την αλήθεια και δείχνουν να μη διδάχτηκαν από το παρελθόν.
Αυτοί που διέλυσαν το τόπο , αντί να τα μαζέψουν και να πάνε στο καλό, ζητάνε πάλι τη ψήφο μας, ψελλίζουν συγνώμες αόριστες και ακαταλαβίστικες και λένε πως έμαθαν από τα λάθη τους γι αυτό πρέπει να τους εμπιστευτούμε. Ντροπή και αίσχος.
Η ελπίδα όλων είναι πλέον μια ριζική αλλαγή σε πρόσωπα, σε νοοτροπίες και τακτικές.
Ο λαός θέλει ντόμπρους ανθρώπους να τον εκπροσωπούν κι όχι φαύλους. Θέλει να βλέπει συχνά τους εκπροσώπους του , κι όχι μόνο παραμονές των εκλογών. Οι κλεισμένοι πολιτικοί στα γραφεία τους έφεραν την καταστροφή γιατί δεν κατάφεραν να δούνε τις πικρές αλήθειες που σέρνονται καθημερινά στο δρόμο.
Ο κόσμος θέλει να ξέρει πως κινείται κι όχι κάθε τρεις και λίγο να του ξημερώνει μια νέα περίεργη μέρα που να ανατρέπει την προηγούμενη.
Η αρχή της αλλαγής πρέπει να γίνει από ψηλά. Πρέπει να δώσουν το παράδειγμα έμπρακτα αυτοί που καταπάτησαν τα δικά μας δικαιώματα, αυτοί που ρούφηξαν τον τίμιο ιδρώτα μας.
Γιατί 300 στη Βουλή και καθένας τους με ένα στρατό άλλων 10-20 προσώπων που εμείς τους πληρώνουμε.
Γιατί να έχουν ασυλία οι 300 κι όχι κι εμείς που τους ψηφίζουμε.
Γιατί να έχουν οι 300 προνόμια, κι όχι ο λαός που έχει τη δύναμη στα χέρια του.
Γιατί να έχουν εισοδήματα βιομηχάνων κι εφοπλιστών οι 300 και ο λαός να πεινάει.
Γιατί το κράτος να είναι μπαταχτσής και να χρωστάει παντού χωρίς να ενοχλείται κανείς κι εμείς να οδηγούμεθα σιδηροδέσμιοι στον εισαγγελέα για τα χρέη μας.
Τώρα ο λαός θέλει αλλαγές, πραγματικές αλλαγές , χειροπιαστές αλλαγές για να αρχίσει να ξαναπιστεύει.
Ο λαός δεν είναι διεφθαρμένος, όπως είπε ο άφαντος Γ. Παπανδρέου, αλλά διεφθαρμένοι είναι αυτοί που τον κυβερνάνε.
Ο θυμός δεν πέρασε, όπως δεν πέρασε η απόγνωση όλων εκείνων που αντιμετωπίζουν μικρά η μεγάλα προβλήματα. Προβλήματα που τους τα δημιούργησαν οι χαρτογιακάδες που ποτέ δεν έχουν δουλέψει στη ζωή τους, γιατί απλά δούλευαν όλους εμάς.
Σε αυτόν που δεν έχει μία, λίγο τον νοιάζει αν θα είμαστε εντός η εκτός ευρώ, εντός η εκτός ευρώπης. Μια δεκάρα για το καρβέλι της ημέρας ψάχνει να βρει ο άνθρωπος και βλέπει παντού κλειστές πόρτες.
Αυτά τα σημεία δεν τα έπιασε κανείς από τους υποψήφιους και γι αυτό δεν μας είπαν όλο αυτό το καιρό τίποτε.
Που είναι ο Βενιζέλος που αγωνιούσε να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή, να ψηφιστούν το μνημόσιο και οι δανειακές συμβάσεις , υποσχόμενος καλύτερες ημέρες. Ποιός τις είδε; Από τις ομιλίες του πήξαμε στα δισεκατομμύρια. Φανταστήκαμε έξοδο από τον Άδη κι ακόμη είμαστε στο σκοτάδι.
Το βράδυ της Κυριακής πιστεύω πως ΟΛΟΙ αυτοί θα καταλάβουν τα λάθη τους. Θα διαπιστώσουν πως δεν άγγιξαν σχεδόν κανένα μας , κι εμείς ελπίζουμε σε μια αλλαγή ριζική του σκηνικού. Να τους δούμε μετά πως λειτουργούν και πόσο πατριώτες είναι.
Το χειρότερο γι αυτούς είναι πως αν δεν βρούνε λύσεις, αν δεν καταφέρουν να αλλάξουν τίποτε, θα αναγκαστούν να αποχωριστούν την εξουσία κάθε μορφής που εμείς τους δώσαμε.
