Αυτοί που βρίσκονται στην κρατική, δημοσιονομική μηχανή , πρέπει να μάθουν κάτι πολύ απλό. Για να σέβεται ο πολίτης, πρέπει να τον σέβεται και το κράτος. Εδώ έχουμε να κάνουμε με κράτος μπαταχτσή. Κράτος που ισχύει ο νόμος του Καραγκιόζη, τα δικά σου , δικά μου και τα δικά μου πάλι δικά μου.
Πήγε πριν λίγες μέρες στη ΔΟΥ Γλυφάδας μια κυρία μεγάλης ηλικίας. Είχε ειδοποιηθεί για μια επιστροφή φόρου 1.142 ευρώ. Πήγε στην αρμόδια υπάλληλο κι άκουσε να της λέει πως ναι μεν έπρεπε να πάρει χρήματα πίσω, αλλά το ταμείο δεν είχε χρήματα να της δώσει.
Ζήτησε η κυρία μια λύση.
Κι αυτή ήταν η να περιμένει μέχρι το κλείσιμο της ΔΟΥ μήπως και το ταμείο είχε χρήματα να της δώσει η να της βάλουν τα οφειλόμενα σε ένα λογαριασμό της.
Η κυρία είδε τη δεύτερη λύση πιο καλή και έκανε να δώσει στην υπάλληλο τον λογαριασμό της Τράπεζας με την οποία έχει συναλλαγές.
Αμ δε....
Η υπάλληλος της είπε πως έπρεπε να κάνει αίτηση και να ζητάει με αυτή να μπουν τα χρήματα της στον συγκεκριμένο λογαριασμό.
Όταν μάλιστα ρώτησε πότε θα της έβαζαν τα χρήματα που τόση ανάγκη τα είχε, η απάντηση ήταν " δεν ξέρω, όποτε έχουμε...."
Το θέμα είναι πως το κράτος αν θέλει να το σέβεται ο πολίτης πρέπει κι αυτό να τον σέβεται.
Δεν είναι δυνατόν οι απαιτήσεις φόρων να είναι άμεσες και με καταβολή προστίμου στους εκπρόθεσμους και οι επιστροφές να γίνονται όποτε αυτοί θέλουν.
Πρέπει να καταλάβουν οι κρατούντες πως με αυτό το τρόπο το σύστημα απαξιώνεται.
'Οταν το κράτος είναι μπαταχτσής, δεν μπορεί να απαιτεί από τους πολίτες να είναι σωστοί.
Πήγε πριν λίγες μέρες στη ΔΟΥ Γλυφάδας μια κυρία μεγάλης ηλικίας. Είχε ειδοποιηθεί για μια επιστροφή φόρου 1.142 ευρώ. Πήγε στην αρμόδια υπάλληλο κι άκουσε να της λέει πως ναι μεν έπρεπε να πάρει χρήματα πίσω, αλλά το ταμείο δεν είχε χρήματα να της δώσει.
Ζήτησε η κυρία μια λύση.
Κι αυτή ήταν η να περιμένει μέχρι το κλείσιμο της ΔΟΥ μήπως και το ταμείο είχε χρήματα να της δώσει η να της βάλουν τα οφειλόμενα σε ένα λογαριασμό της.
Η κυρία είδε τη δεύτερη λύση πιο καλή και έκανε να δώσει στην υπάλληλο τον λογαριασμό της Τράπεζας με την οποία έχει συναλλαγές.
Αμ δε....
Η υπάλληλος της είπε πως έπρεπε να κάνει αίτηση και να ζητάει με αυτή να μπουν τα χρήματα της στον συγκεκριμένο λογαριασμό.
Όταν μάλιστα ρώτησε πότε θα της έβαζαν τα χρήματα που τόση ανάγκη τα είχε, η απάντηση ήταν " δεν ξέρω, όποτε έχουμε...."
Το θέμα είναι πως το κράτος αν θέλει να το σέβεται ο πολίτης πρέπει κι αυτό να τον σέβεται.
Δεν είναι δυνατόν οι απαιτήσεις φόρων να είναι άμεσες και με καταβολή προστίμου στους εκπρόθεσμους και οι επιστροφές να γίνονται όποτε αυτοί θέλουν.
Πρέπει να καταλάβουν οι κρατούντες πως με αυτό το τρόπο το σύστημα απαξιώνεται.
'Οταν το κράτος είναι μπαταχτσής, δεν μπορεί να απαιτεί από τους πολίτες να είναι σωστοί.
