Κυριακή 29 Απριλίου 2012

Οργάνωση χωρίς μέτρα και φαντασία

Θα κλείσω την αναφορά μου στο τελικό του κυπέλλου Ελλάδας με μια αναφορά στην οργάνωση του από την διοργανώτρια που ήταν η ΕΠΟ. Για τον προπονητή του Ολυμπιακού Ερνέστο Βαλβέρδε, δεν θα πω τίποτε, γιατί αποφεύγω να κάνω τον προπονητή, όπως οι περισσότεροι που παρακολουθούν ποδόσφαιρο. Αυτός μόνο γνωρίζει τους λόγους των επιλογών του για την 11άδα, την 18άδα, την τακτική και πάντα κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Από τη στιγμή που η ομάδα του πήρε το τρόπαιο, λίγη σημασία έχει αν έδωσε εντολή στον Χολέμπας να εκτελέσει το πέναλτι , αν άργησε να κάνει αλλαγές, αν δεν βρήκε έγκαιρα το τρόπο να ανοίξει την πολύ καλή άμυνα του Ατρόμητου, η να βρει το αντίδοτο στην σφιχτή τακτική του αντιπάλου. Τα ίδια φυσικά ισχύουν και για τον Γιώργο Δώνη ως προς τις τεχνικές του επιλογές.
Θα σταθώ όμως στην οργάνωση του αγώνα.
Η ΕΠΟ εκτός από τις αγωνιστικές υποχρεώσεις των εθνικών ομάδων, ένα τελικό οφείλει να διοργανώσει σωστά, αφού το κύπελλο ανήκει στην αγωνιστική δικαιοδοσία της. Και για να οργανώσει αυτό το ματς, έχει μπροστά της ένα χρόνο.
Η Σάρα , η Μάρα και το κακό συναπάντημα πήρε πάλι τις προσκλήσεις των υποτίθεται επίσημων...Δημόσιες Σχέσεις της πλάκας έκαναν παράγοντες και μερικοί υπάλληλοι δίνοντας προσκλήσεις σε γνωστούς φίλους και κολλητούς. Καμία τάξη και κανένας διαχωρισμός στον υποτιθέμενο χώρο των επισήμων.
Δεκάδες άνθρωποι της υποτιθέμενης ασφάλειας του αγώνα ντυμένοι στα μαύρα και με καλώδια στα αυτιά τους για να ακούνε εντολές κάποιου πιο ψηλά ιστάμενου, αλλά δεν έκαναν τίποτε περισότερο από το να παρακολουθούν τον αγώνα. Προφανώς δεν είχαν εντολές για επιβολή της τάξης.
Ο έλεγχος των φιλάθλων κατά την είσοδο τους στο γήπεδο ανύπαρκτος γι αυτό και βρέθηκαν εκατοντάδες βεγγαλικά και δεκάδες κροτίδες λες και είχαμε Ανάσταση.
Καμία πρόβλεψη για να μη μπούνε στον αγωνιστικό χώρο, κάτι που έκαναν με τη λήξη του αγώνα, αλλά θα μπορούσαν να το κάνουν για οποιοδήποτε λόγο και κατά την διάρκεια του.
Από ασφάλεια λοιπόν ΜΗΔΕΝ. Τσάμπα τα λεφτά που δαπανήθηκαν.
Για έναν τελικό ωστόσο δεν υπήρξε και διοργανωτική φαντασία. Κανένα  event  , τίποτε ξεχωριστό, ούτε ένα αναμνηστικό που θα μπορούσε να προσφέρει και έσοδα στη διοργανώτρια. Και θα μπορούσαν να γίνουν πολλές εκδηλώσεις αθλητικού και καλλιτεχνικού περιεχομένου, αλλά και βραβεύσεις ξεχωριστών ανθρώπων του χώρου.
Και δυστυχώς αυτά είναι που μένουν, αλλά και αλλάζουν το κλίμα κάνοντας μια ποδοσφαιρική μάχη, ποδοσφαιρική γιορτή. Γιατί στη γιορτή γλεντάει ο κόσμος , διασκεδάζει, χαίρεται, ξεδίνει, εδώ με όσα είδαμε και ζήσαμε , τι να κάνεις....