Μόνο ως ντροπή και αίσχος μπορεί να χαρακτηριστεί η στάση της κυβέρνησης απέναντι στους συνταξιούχους και τους απολυμένους.
Ο συνταξιούχος κάθε κλίμακας είναι αιχμάλωτος της σύνταξης που παίρνει. Με αυτή πορεύεται και δεν έχει την δυνατότητα εκτός ελάχιστων περιπτώσεων να αυξήσει τα εισοδήματα του.
Ο συνταξιούχος πλήρωνε μια ζωή εισφορές και υπολόγιζε να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του με αξιοπρέπεια. Να ξεκουραστεί και να απολαύσει στο μέτρο του δυνατού μια ζωή χωρίς προβλήματα και ευτελισμό.
Η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κι ο πολύς Παπακωνσταντίνου που τολμάει να ζητάει τη ψήφο μας , ανερυθρίαστα πετσόκοψαν συντάξεις και επικουρικά , αφού κατασπατάλησαν τα αποθεματικά των ταμείων , χωρίς να μας λένε που πήγαν τα χρήματα μας.
Κατάργησαν τον 13ο και 14ο μισθό , όταν το σύστημα της Βουλής περιλαμβανομένων και των βουλευτών παίρνει έως και 16 μισθούς.
Αύξησαν τους φόρους, ανέβασαν τον ΦΠΑ, έβαλαν εισφορές χωρίς να εξαιρέσουν τους συνταξιούχους.
Φορολόγησαν ακόμη κι εκείνους που κατάφεραν με κόπο και πόνο να αποκτήσουν μια στέγη για τα γεράματα τους.
Κι είναι οι ίδιοι που μίλαγαν για τα περήφανα γηρατειά.
Στερούν από τους συνταξιούχους την αξιοπρέπεια αλλά και τον τρόπο να ζήσουν τα τελευταία τους χρόνια με σχετική άνεση.
Την ίδια ώρα η σπατάλη στο δημοσιονομικό τομέα δεν έχει τελειωμό. Προμήθειες αχρείαστων υλικών, συμφωνίες κάτω και πάνω από το τραπέζι, αλλά χωρίς καμία λογική. Αναποτελεσματικότητα, ανοησία και καμία λύση για κάθε πρόβλημα.
Κι ο συνταξιούχος υποφέρει.
Από την άλλη η άφρων πολιτική τους έβαλε λουκέτα σε επιχειρήσεις, έμεινε στο δρόμο κόσμος. Οικογένειες δυστυχούν , υποφέρουν και γονείς δεν ξέρουν πως να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα στα παιδιά τους.
Σκέφτηκε ποτέ κάποιος από αυτούς τους ανόητους πολιτικούς τι θα γίνει ένας απολυμένος άνω των 40 ετών;
Ένοιωσε ποτέ τον κόσμο να χάνεται κάτω από τα πόδια του ακούγοντας την απόφαση περί απόλυσης του;
Βρέθηκε κάποιος από αυτούς στο σταυροδρόμι της απόγνωσης !!!
Πως απολυμένος και συνταξιούχος να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους; Με ποιο τρόπο να πληρώσουν τα χαράτσια που τους βάζουν , πως να βρούνε χρήματα για φαγητό, για θέρμανση, για αποπληρωμή δανείων;
Την ίδια στιγμή το κράτος είναι αφερέγγυο, ξέρει μόνο να μαζεύει χρήμα και να μη επιστρέφει στους δικαιούχους αυτά που τους οφείλει.
Ποιο κράτος να εμπιστευτείς, όταν τη μια μέρα λέει άλλα και την επόμενη κάνει διαφορετικά;
Αλλά πως να καταλάβουν το λαό όλοι αυτοί όταν ποτέ δεν βρέθηκαν κοντά του;
Πως να νοιώσουν τα προβλήματα του όταν έχουν λύσει όλα τα δικά τους;
Πήγαν ποτέ οι λακέδες της πολιτικής ζωής σε μια λαϊκή αγορά να δούνε πως μετράνε τις δεκάρες οι συνταξιούχοι και οι απολυμένοι; Πήγαν να δούνε τι αγοράζουν και να μάθουν τι τρώνε;
Γι αυτό και δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί τους παίρνουν με τα γιαούρτια, γιατί τους προγκάνε σε κάθε δημόσια εμφάνιση τους, γιατί όλους τους ξεγέλασαν , γιατί είπαν και λένε σε όλους ψέμματα.
Έτσι ήρθε η ώρα όλοι αυτοί να δούνε την Κυριακή και την αλήθεια.
Ο κόσμος είναι οργισμένος, είναι θυμωμένος, είναι τελειωμένος, γιατί βλέπει να του κλέβουν τον ήλιο, αλλά και τον αέρα που αναπνέει.
Η Ελλάδα μας έγινε από χώρα της χαράς , του γλεντιού και της ομορφιάς, η χώρα του αναστεναγμού, της κατήφιας και του προβληματισμού.
Ο συνταξιούχος κάθε κλίμακας είναι αιχμάλωτος της σύνταξης που παίρνει. Με αυτή πορεύεται και δεν έχει την δυνατότητα εκτός ελάχιστων περιπτώσεων να αυξήσει τα εισοδήματα του.
Ο συνταξιούχος πλήρωνε μια ζωή εισφορές και υπολόγιζε να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του με αξιοπρέπεια. Να ξεκουραστεί και να απολαύσει στο μέτρο του δυνατού μια ζωή χωρίς προβλήματα και ευτελισμό.
Η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κι ο πολύς Παπακωνσταντίνου που τολμάει να ζητάει τη ψήφο μας , ανερυθρίαστα πετσόκοψαν συντάξεις και επικουρικά , αφού κατασπατάλησαν τα αποθεματικά των ταμείων , χωρίς να μας λένε που πήγαν τα χρήματα μας.
Κατάργησαν τον 13ο και 14ο μισθό , όταν το σύστημα της Βουλής περιλαμβανομένων και των βουλευτών παίρνει έως και 16 μισθούς.
Αύξησαν τους φόρους, ανέβασαν τον ΦΠΑ, έβαλαν εισφορές χωρίς να εξαιρέσουν τους συνταξιούχους.
Φορολόγησαν ακόμη κι εκείνους που κατάφεραν με κόπο και πόνο να αποκτήσουν μια στέγη για τα γεράματα τους.
Κι είναι οι ίδιοι που μίλαγαν για τα περήφανα γηρατειά.
Στερούν από τους συνταξιούχους την αξιοπρέπεια αλλά και τον τρόπο να ζήσουν τα τελευταία τους χρόνια με σχετική άνεση.
Την ίδια ώρα η σπατάλη στο δημοσιονομικό τομέα δεν έχει τελειωμό. Προμήθειες αχρείαστων υλικών, συμφωνίες κάτω και πάνω από το τραπέζι, αλλά χωρίς καμία λογική. Αναποτελεσματικότητα, ανοησία και καμία λύση για κάθε πρόβλημα.
Κι ο συνταξιούχος υποφέρει.
Από την άλλη η άφρων πολιτική τους έβαλε λουκέτα σε επιχειρήσεις, έμεινε στο δρόμο κόσμος. Οικογένειες δυστυχούν , υποφέρουν και γονείς δεν ξέρουν πως να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα στα παιδιά τους.
Σκέφτηκε ποτέ κάποιος από αυτούς τους ανόητους πολιτικούς τι θα γίνει ένας απολυμένος άνω των 40 ετών;
Ένοιωσε ποτέ τον κόσμο να χάνεται κάτω από τα πόδια του ακούγοντας την απόφαση περί απόλυσης του;
Βρέθηκε κάποιος από αυτούς στο σταυροδρόμι της απόγνωσης !!!
Πως απολυμένος και συνταξιούχος να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους; Με ποιο τρόπο να πληρώσουν τα χαράτσια που τους βάζουν , πως να βρούνε χρήματα για φαγητό, για θέρμανση, για αποπληρωμή δανείων;
Την ίδια στιγμή το κράτος είναι αφερέγγυο, ξέρει μόνο να μαζεύει χρήμα και να μη επιστρέφει στους δικαιούχους αυτά που τους οφείλει.
Ποιο κράτος να εμπιστευτείς, όταν τη μια μέρα λέει άλλα και την επόμενη κάνει διαφορετικά;
Αλλά πως να καταλάβουν το λαό όλοι αυτοί όταν ποτέ δεν βρέθηκαν κοντά του;
Πως να νοιώσουν τα προβλήματα του όταν έχουν λύσει όλα τα δικά τους;
Πήγαν ποτέ οι λακέδες της πολιτικής ζωής σε μια λαϊκή αγορά να δούνε πως μετράνε τις δεκάρες οι συνταξιούχοι και οι απολυμένοι; Πήγαν να δούνε τι αγοράζουν και να μάθουν τι τρώνε;
Γι αυτό και δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί τους παίρνουν με τα γιαούρτια, γιατί τους προγκάνε σε κάθε δημόσια εμφάνιση τους, γιατί όλους τους ξεγέλασαν , γιατί είπαν και λένε σε όλους ψέμματα.
Έτσι ήρθε η ώρα όλοι αυτοί να δούνε την Κυριακή και την αλήθεια.
Ο κόσμος είναι οργισμένος, είναι θυμωμένος, είναι τελειωμένος, γιατί βλέπει να του κλέβουν τον ήλιο, αλλά και τον αέρα που αναπνέει.
Η Ελλάδα μας έγινε από χώρα της χαράς , του γλεντιού και της ομορφιάς, η χώρα του αναστεναγμού, της κατήφιας και του προβληματισμού.
