Αντί να υπάρχει υπουργείο αθλητισμού , υπάρχει μια υποτυπώδης γενική γραμματεία που κι αυτή στην ουσία δεν προσφέρει τίποτε στον αθλητισμό.
Μέχρι σήμερα δεν είδαμε έναν σχεδιασμό ανάπτυξης και υποστήριξης του αθλητισμού.
Οι αθλητικές ομοσπονδίες παλεύουν στην κυριολεξία με τις δικές τους δυνάμεις να σταθούν στα πόδια τους και να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους.
Παρά τις δυσμενείς συνθήκες, οι περισσότερες ομοσπονδίες παράγουν έργο.
Η Ελλάδα έχασε και το στοίχημα της Ολυμπιάδας του 2004, αφού το μόνο που έμεινε, είναι κατεστραμμένα η μισό κατεστραμμένα αθλητικά κτίρια κι εγκαταστάσεις.
Βέβαια κανείς δεν μιλάει για την περίοδο των 7 χρόνων της προετοιμασίας για τους Ολυμπιακούς όπου σπαταλήθηκαν εκατομμύρια ευρώ. Κι εδώ νομίζω πως είναι ορατός ο λόγος. Ποιος να τολμήσει να πιάσει στα χέρια του ένα θέμα που ακουμπάει σε υψηλά στρώματα.
Η ΓΓΑ δεν έχει χρήματα , δεν έχει όμως και ιδέες, δεν έχει σχεδιασμό, ούτε σκέψη για τον αθλητισμό. Ίσως και να μη γνωρίζουν τις αθλητικές δραστηριότητες που υπάρχουν.
Ξέρουν όμως πολύ καλά οι δήθεν αρμόδιοι να κάνουν κριτική, να κουνάνε επιδεικτικά το δάκτυλο, να αφορίζουν και να μιλάνε ακατάπαυστα.
Με τόσους "απόμαχους" του αθλητισμού, που έφεραν δεκάδες μετάλλια στη χώρα , βρίσκουν και βάζουν σε καίριες θέσεις πολιτικά πρόσωπα που ενδεχόμενα να μη έχουν πάει προηγούμενα ποτέ τους σε μια αθλητική διοργάνωση.
Αλλά κι αν υποθέσουμε πως οι πρώην πρωταθλητές δεν πείθουν για να αναλάβουν υπεύθυνες διοικητικές θέσεις , δεν τους κάνουν και οι επιστήμονες του χώρου.
Η Βρετανία που θα διοργανώσει φέτος τους Ολυμπιακούς αγώνες , έβαλε επικεφαλής τον υπερπρωταθλητή Σεμπάστιαν Κόου, σκεφτείτε ποιους βάλαμε εμείς....και θα καταλάβετε πως λειτουργεί το σύστημα.
Μακάρι παρά την οικονομική ύφεση που έχει η χώρα, η νέα κυβέρνηση να σκεφτεί να δημιουργήσει υπουργείο αθλητισμού , που σίγουρα θα προσφέρει πολλά , αν βέβαια στις κύριες θέσεις τοποθετηθούν άτομα με γνώμονα τις γνώσεις και τις επιτυχίες τους στο χώρο, κι όχι πολιτικοί και άσχετοι.
Μέχρι σήμερα δεν είδαμε έναν σχεδιασμό ανάπτυξης και υποστήριξης του αθλητισμού.
Οι αθλητικές ομοσπονδίες παλεύουν στην κυριολεξία με τις δικές τους δυνάμεις να σταθούν στα πόδια τους και να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους.
Παρά τις δυσμενείς συνθήκες, οι περισσότερες ομοσπονδίες παράγουν έργο.
Η Ελλάδα έχασε και το στοίχημα της Ολυμπιάδας του 2004, αφού το μόνο που έμεινε, είναι κατεστραμμένα η μισό κατεστραμμένα αθλητικά κτίρια κι εγκαταστάσεις.
Βέβαια κανείς δεν μιλάει για την περίοδο των 7 χρόνων της προετοιμασίας για τους Ολυμπιακούς όπου σπαταλήθηκαν εκατομμύρια ευρώ. Κι εδώ νομίζω πως είναι ορατός ο λόγος. Ποιος να τολμήσει να πιάσει στα χέρια του ένα θέμα που ακουμπάει σε υψηλά στρώματα.
Η ΓΓΑ δεν έχει χρήματα , δεν έχει όμως και ιδέες, δεν έχει σχεδιασμό, ούτε σκέψη για τον αθλητισμό. Ίσως και να μη γνωρίζουν τις αθλητικές δραστηριότητες που υπάρχουν.
Ξέρουν όμως πολύ καλά οι δήθεν αρμόδιοι να κάνουν κριτική, να κουνάνε επιδεικτικά το δάκτυλο, να αφορίζουν και να μιλάνε ακατάπαυστα.
Με τόσους "απόμαχους" του αθλητισμού, που έφεραν δεκάδες μετάλλια στη χώρα , βρίσκουν και βάζουν σε καίριες θέσεις πολιτικά πρόσωπα που ενδεχόμενα να μη έχουν πάει προηγούμενα ποτέ τους σε μια αθλητική διοργάνωση.
Αλλά κι αν υποθέσουμε πως οι πρώην πρωταθλητές δεν πείθουν για να αναλάβουν υπεύθυνες διοικητικές θέσεις , δεν τους κάνουν και οι επιστήμονες του χώρου.
Η Βρετανία που θα διοργανώσει φέτος τους Ολυμπιακούς αγώνες , έβαλε επικεφαλής τον υπερπρωταθλητή Σεμπάστιαν Κόου, σκεφτείτε ποιους βάλαμε εμείς....και θα καταλάβετε πως λειτουργεί το σύστημα.
Μακάρι παρά την οικονομική ύφεση που έχει η χώρα, η νέα κυβέρνηση να σκεφτεί να δημιουργήσει υπουργείο αθλητισμού , που σίγουρα θα προσφέρει πολλά , αν βέβαια στις κύριες θέσεις τοποθετηθούν άτομα με γνώμονα τις γνώσεις και τις επιτυχίες τους στο χώρο, κι όχι πολιτικοί και άσχετοι.
